Οπωσδήποτε ο συγγραφέας με τον όρο "βλάκες" δεν εννοεί τους διανοητικά αναπήρους ή καθυστερημένους, οι οποίοι εμπίπτουν άμεσα ή έμμεσα στο χώρο της ιατρικής, της ψυχιατρικής και της νομικής επιστήμης.
Για τον Λεμπέση η βλακεία (μωρία), το αντίθετο της ευφυΐας και της σοφίας, είναι θέμα βαθμού και είναι διάχυτο και πολυδιάστατο συστατικό της καθημερινής ζωής. Χαρακτηρίζει ιδιαίτερα ορισμένους τύπους και ομάδες ανθρώπων που μπορεί να ασκούν εξουσία, ή να είναι υποτελείς σε αυτήν, την οποία όμως πάντοτε βλέπουν ως πηγή εξυπηρετήσεως ιδιοτελών συμφερόντων και πελατειακών διασυνδέσεων. Έτσι οι "βλάκες", εν αντιθέσει προς τους ευφυείς, επιδιώκουν, συνήθως με ανέντιμα, αθέμιτα ή και παράνομα μέσα και διάφορες ραδιουργίες, την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων εις βάρος του κοινού αγαθού.
Το δοκίμιο του Λεμπέση, αποτελεί τη βάση για μια ευρύτερη ανάλυση του φαινομένου και κυρίως της πολιτικής σημασίας του βλακός.