Ριέντσι: ο εκλεκτός μοναχικός ιδεαλιστής και ανιδιοτελής ήρωας του Βάγκνερ

Ο Ριέντσι είναι ένας μοναχικός αριστοκράτης, ολόψυχα αφοσιωμένος στην αναβίωση του μεγαλείου της αρχαίας Ρώμης, «της Ρώμης, της αρχαίας Ρώμης, βασίλισσας του κόσμου». Στα ερείπιά της βλέπει το ένδοξο παρελθόν της:

 «δείτε, οι ναοί αυτοί, οι κολόνες αυτές, σας λένε: 

Να η Ρώμη! Μεγάλη, ελεύθερη, αρχαία!

Η Ρώμη, που κυβερνούσε κάποτε τον κόσμο

Και που ονόμαζαν τους πολίτες της Βασιλείς των Βασιλέων!»

Οι απόγονοι, όμως, δεν τίμησαν τους πατέρες τους. Ο Ριέντσι θρηνεί για την παρακμή των ηθών και του λαού. Αποστολή του, να ανορθώσει τη Ρώμη:«Εμπρός! Θα ξαναδώσω στη Ρώμη μεγαλείο και ελευθερία/ θα τη βγάλω από τον ύπνο της».

Ο Ριέντσι, βγαλμένος απ’ τα σπλάχνα του λαού, είναι πεπεισμένος ότι είναι ο εκλεκτός της Θείας Πρόνοιας και κατορθώνει να εξασφαλίσει την υποστήριξη του λαού του. Όμως, προδίδεται με ραδιουργίες από σφετεριστές. Τα κηρύγματά του, ο ιδεαλισμός του, και τέλος η θυσία του τον κάνουν ήρωα. 

Το έργο τελειώνει στις φλόγες ενός Καπιτωλίου που καταρρέει μέσα σε αστραπές και βροντές. Ο Ριέντσι καταριέται τους προδότες και καθαγιάζεται από τις φλόγες του Καπιτωλίου.

 «Όνειδος φρικτό! Αυτό είναι λοιπόν η Ρώμη; 

Άθλιοι, ανάξιοι του ονόματός σας!

Ο τελευταίος των Ρωμαίων σάς καταριέται!

Καταραμένη να  ΄ναι τούτη η πόλη, να καταστραφεί!

Πέθανε κι αφανίσου, Ρώμη!

Έτσι το θέλει ο εκφυλισμένος λαός σου!»

    Την όπερα αυτή του Βάγκνερ παρακολούθησε ένα βράδι του Νοεμβρίου του 1906 στο Λιντς, ο δεκαεπτάχρονος Αδόλφος Χίτλερ με τον φίλο του August Kubizek. Όπως αφηγείται ο τελευταίος, εκείνη τη νύχτα «αποφασίστηκε όλο του το μελλοντικό πεπρωμένο (…) Συγκλονισμένοι, παρακολουθήσαμε την πτώση του Ριέντσι. Βγήκαμε σιωπηλοί από το θέατρο». Ο νεαρός Χίτλερ συνήθιζε να σχολιάζει και να μιλά, μετά το τέλος ενός έργου που είχε παρακολουθήσει. Όμως, εκείνη τη νύχτα παρέμεινε σιωπηλός για πολλή ώρα και ζήτησε και από τον φίλο του να σωπάσει. Κάποια στιγμή, αργότερα, έπιασε τα χέρια του Kubizek, τα έσφιξε και άρχισε να μιλάει για μια αποστολή την οποία θα του ανέθετε μια ημέρα ο λαός: να τον λυτρώσει από τη σκλαβιά και να τον οδηγήσει στις κορυφές της ελευθερίας. 

Ο Χίτλερ πολλά χρόνια αργότερα αναφέρθηκε στη βραδιά αυτή σε μια συζήτηση που είχε με την Βίνιφρεντ Βάγκνερ, για να καταλήξει με τα εξής λόγια: «Τότε, άρχισαν όλα»… 

Ristorante Verona

Πίστη στο καθήκον - Πίστη στον Φύρερ

Το γράμμα που παραθέτουμε παρακάτω ανήκει στον ανθυπολοχαγό Εστερμπάουερ, ο οποίος υπηρέτησε στον Β' Π.Π στις τάξεις της 117ης μεραρχίας καταδρομών. Η μεραρχία, εκτός των άλλων, έδρασε από το φθινόπωρο του '43 μέχρι το καλοκαίρι του '44 στην Πελοπόννησο, πριν αναχωρήσει για το ανατολικό μέτωπο, λειτουργώντας καταλυτικά στην εξουδετέρωση των συμμοριών του ΕΛΑΣ. Ο Εστερμπάουερ με τους άνδρες θα χτυπηθούν από ενέδρα του ΕΛΑΣ ''του τμήματος Αμάρμπεη'' στις 21 Ιουνίου 1943. Θα εγκλωβιστεί με λίγους άντρες του κατά την διάρκεια της μάχης, όμως, αν και βρισκόταν σε αδιέξοδο θα προτιμήσει να πολεμήσει μέχρις εσχάτων. Πριν δώσει την τελευταία του διαταγή έγραψε ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα προς τη γυναίκα του:

''Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα, δεν θα είμαι πλέον ζωντανός. Θα έχω συναντήσει το πεπρωμένο μου, όπως ήδη έχει συμβεί σε πολλούς από τους άριστους Γερμανούς, κάτι που είχα ορκιστεί πριν από δεκατρία χρόνια στον Φύρερ: να θυσιάσω τη ζωή μου για την Γερμανία. Δεν είναι καθόλου δύσκολο. Η μόνη δυσκολία είναι η θύμησή σας, η δική σου και της Μίσι. Μη λυπηθείς, αλλά να φανείς περήφανη που ο σύζυγός σου θυσίασε την ζωή του για τον Φύρερ του και την Γερμανία, για ένα στόχο για τον οποίο άξιζε πράγματι να προσφέρει κανείς ακόμα και την ζωή του. Ανάθρεψε την Χάιντε-Μαρίε μας κάνοντάς την πραγματική Γερμανίδα, όπως επιθυμεί και ο Φύρερ''. 

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι ο ρόλος του Φύρερ δεν ήταν μόνο θεσμικός. Ήταν εκείνη η ανώτερη ουσία που μετέτρεψε τον εθνικοσοσιαλισμό από πολιτικό κίνημα σε επανάσταση, ήταν η πηγή έμπνευσης για να μετατρέψει τις στάχτες του γερμανικού στρατού στην μεγαλύτερη πολεμική μηχανή της ιστορίας. Ήταν το Όλον έναντι του τίποτα. 

Εμείς από τη μεριά μας τιμούμε την 117 μεραρχία καταδρομών και τους νεκρούς της που άφησε στα ελληνικά εδάφη πολεμώντας μαζί με τα τάγματα ασφαλείας την κομμουνιστική λαίλαπα δίνοντας ένα δυνατό χτύπημα στον μπολσεβικισμό.

Τιμητική πλάκα στο Σάλτσμπουργκ (Αυστρία) στη μνήμη των πεσόντων ανδρών  της 117 μεραρχίας καταδρομών. 

*Πηγή για το γράμμα του Εστερμπάουερ είναι το βιβλίο του Χέρμαν Φρανκ Μάγερ,  Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα (εκδ. Εστία).
πηγή

RV

Η δύναμη του Χίτλερ

Άραγε, μπορεί κανείς σήμερα να φανταστεί ότι ένας άνδρας που έχει σκοπό να απαλλάξει τον κόσμο από τον μαρξισμό, μιλάει σε ανοικτή συγκέντρωση οργανωμένων κομμουνιστών, που έχουν λάβει εντολή να τον γιουχάρουν και ότι στο τέλος οι ίδιοι οι οργανωμένοι οπαδοί του κομμουνιστικού κόμματος τον χειροκροτούν γιατί κέρδισε τις καρδιές τους; 

Αυτός ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ. 

Όταν ο Γκαίμπελς διάβασε το «Ο Αγών Μου», το 1925, σημείωσε στο ημερολόγιό του: 

«Ποιος είναι αυτός ο άνδρας; Μισός πληβείος, μισός θεός. Είναι αυτός πραγματικά ο Ιησούς ή ο Ιωάννης ο Βαπτιστής;». 

Μερικά χρόνια αργότερα, είπε: «Μόνο τώρα συνειδητοποιώ τι σημαίνει για μένα και για το κίνημα ο Χίτλερ. Τα πάντα! Τα πάντα!»... 

Αυτή ήταν η δύναμη και η προσωπικότητα που σήμερα σκοπίμως προσπαθούν να αποκρύψουν είτε να μειώσουν. Η δύναμη του Χίτλερ. 

Σήμερα θα παρουσιάσουμε αποσπάσματα από ένα κείμενο, γραμμένο σε μορφή ημερολογίου, ενός εβραιομπολσεβίκου, του Ντιέγκο Ριβέρα. Διαβάστε τι γράφει ο ίδιος για το τι έζησε στην Γερμανία του 1928. Απολαύστε το από το στόμα ενός φανατικού εβραίου.

Παρακάτω περιγράφει την εμπειρία του από μια προεκλογική ομιλία του Αδόλφου Χίτλερ, το 1928 στην έδρα του κομμουνιστικού κόμματος στο Βερολίνο. 

"Λίγες μέρες αργότερα είδα τον Αδόλφο Χίτλερ να απευθύνεται σε μια μαζική συνάντηση στο Βερολίνο, ένα τετράγωνο πριν από ένα κτίριο τόσο τεράστιο που καταλάμβανε το σύνολο του συγκροτήματος. Η οικοδομή αυτή ήταν η έδρα του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.[...] 

[...]Στα αριστερά μου στάθηκε ο Τέλμαν, γενικός γραμματέας του Κόμματος. Ο Μίντσενμπεργκ εξηγούσε τα σχόλιά μου στον Τέλμαν, και μετέφραζε την ομιλία του Χίτλερ σε μένα.[...]

[...]Καθώς ετοιμαζόταν να μιλήσει, ο Χίτλερ ορθώθηκε άκαμπτα, σαν να περίμενε να διογκωθεί και να γεμίσει το μεγάλο αγγλικό στρατιωτικό αδιάβροχό του ώστε να μοιάζει με γίγαντα. Στη συνέχεια, έκανε ένα νεύμα για να επικρατήσει σιωπή. Μερικοί κομμουνιστές εργαζόμενοι τον αποδοκίμασαν, αλλά μετά από λίγα λεπτά όλο το πλήθος σώπασε απολύτως.[...]

[...]Κάτι σε αυτόν πρέπει να ανατάραξε τα βαθύτερα κέντρα των Γερμανών ομοεθνών του, γιατί μετά από λίγο ένιωσα ένα περίεργο μαγνητικό ρεύμα να ρέει μεταξύ του και του πλήθους. Τόσο βαθύ ήταν που, όταν τελείωσε, μετά από δύο ώρες ομιλίας, υπήρξε ένα δευτερόλεπτο πλήρους σιγής. Ούτε καν οι κομμουνιστικές ομάδες νεολαίας, που είχαν εντολή να τον γιουχάρουν, δεν το έκαναν. Τότε η σιωπή έδωσε τη θέση της σε ένα τεράστιο, εκκωφαντικό χειροκρότημα από όλη την πλατεία.

Καθώς έφευγε, οι οπαδοί του Χίτλερ έκλεισαν τις γραμμές γύρω του με όλα τα σημάδια της αφοσιωμένης πίστης.[...] 

[...]Όσο για μένα, ήμουν τόσο χαμένος και προβληματισμένος, που δεν μπορούσα να δω τίποτα για να γελάσω. Αισθάνθηκα πραγματικά βουτηγμένος στη θλίψη.[...]

[...]Τώρα πια όμως ο Μίντσενμπεργκ δεν χαμογελούσε. Είχε παρακολουθήσει τον Χίτλερ, που βρισκόταν σχεδόν στην άλλη άκρη της πλατείας. 

Παρατήρησε ότι ο κόσμος τον χειροκροτούσε ακόμα. Πριν φύγει από την πλατεία, ο Χίτλερ γύρισε και έδωσε το ναζιστικό χαιρετισμό. Αντί για αποδοκιμασίες, το χειροκρότημα γιγαντώθηκε. Ήταν σαφές ότι ο Χίτλερ είχε κερδίσει πολλούς οπαδούς ανάμεσα στους αριστερούς εργαζόμενους. Ο Μίντσενμπεργκ ξαφνικά έγινε χλωμός κι έπιασε το χέρι μου.

Ο Τέλμαν κοίταξε έκπληκτος και τους δύο μας. Χαμογέλασε αδύναμα και χάιδεψε το κεφάλι μου. Στα ρώσικα, που ακούγονταν βαριά με τη γερμανική προφορά του, είπε, «Νιτσεβό, νιτσεβό» (Δεν είναι τίποτα, απολύτως τίποτα)...."

Ristorante Verona

Προς υπεράσπιση του Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλισμού του

Του William Luther Pierce 

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η μεγάλη καμπή στην κατάρρευση της Δύσης. Εάν κάποια μεγάλη δυτική χώρα –συγκεκριμένα η Βρετανία, η Γαλλία ή η Αμερική- είχε την ακεραιότητα να αντισταθεί τους Εβραίους και να αποφύγει να παρασυρθεί μέσα στην παγκόσμια συνωμοσία τους εναντίον της Γερμανίας, δεν θα είχε συμβεί κανένας παγκόσμιος πόλεμος, παρά μόνο ένας πόλεμος μεταξύ της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας και της μαρξιστικής Σοβιετικής Ένωσης. Η Γερμανία θα είχε νικήσει, ο μαρξισμός θα είχε εξαλειφθεί και θα ήταν η αρχή του τέλους της εβραϊκής κυριαρχίας. 

Αντ’ αυτού, οι δυτικοί είχαν πειστεί από τους πουλημένους πολιτικούς τους, τους Ιουδαιο-χριστιανούς κληρικούς τους, και τους Εβραίους χειραγωγούς της κοινής γνώμης ανάμεσά τους, να πάρουν τα όπλα εναντίον των Γερμανών αδελφών τους σε μια ανίερη σταυροφορία να εξαλειφθεί ο Εθνικοσοσιαλισμός, έτσι ώστε ο εβραϊο-μαρξιστικός καρκίνος που είχαν εξαπολύσει στον κόσμο να μπορούσε να επιβιώσει. 

Συνέχεια εδώ

RV

David Irving - Η Παραποίηση της ιστορίας του Αδόλφου Χίτλερ

Ο ιστορικός Ντέϊβιντ Ίρβινγκ στην ομιλία του "The Faking of Adolf Hitler for History" αναφέρει κάποια από τα πολλά πλαστά ιστορικά έγγραφα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως "αξιόπιστες" πηγές από πολλούς και διάφορους ιστορικούς για πολλούς και διαφόρους λόγους. 

Πλαστό είναι το βιβλίο του Ράουσνιγκ (Rauschning) ''Gespräche mit Hitler'' όπως επίσης το ''Ημερολόγιο'' του Γκέρχαρντ Ένγκελ (Gerhard Engel), το ''Hitler's Table Talk'' (Tischgespräche im Führerhauptquartier) από τον Heinrich Heim το οποίο δήθεν υπογράφει ο Martin Bormann και άλλα. 

Απολαύστε τον

πηγή

Ristorante Verona

Schwarze Hefte - Τα «μαύρα τετράδια» του Μάρτιν Χάιντεγκερ

Τα «Μαύρα Τετράδια» είναι οι ημερολογιακές σημειώσεις του φιλοσόφου Martin Heidegger. Οφείλουν το όνομά τους στο χρώμα των εξωφύλλων τους. Αρχίζουν από το 1931 και σταματούν το 1975, ένα χρόνο πριν από το θάνατό του. 

Εκδόθηκαν στη Γερμανία το 2014 από τον εκδοτικό οίκο Vittorio Klostermann ως υπ' αριθμόν 94, 95 και 96 τόμοι των απάντων του.

Για δεκαετίες πολλοί μελετητές του Χάιντεγκερ μιλούσαν για έναν απολίτικο φιλόσοφο, αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο που είχε διαπράξει ένα «στιγμιαίο λάθος». Όμως η δημοσίευση του φιλοσοφικού ημερολογίου, το οποίο ο Χάιντεγκερ ζήτησε να μην δημοσιευτεί μέχρι να τελειώσει το πλήρες του έργο- όσο και η δημοσίευση της αλληλογραφίας με τον αδελφό του αποδεικνύουν ξεκάθαρα τον αντισημιτισμό του και τον θαυμασμό του προς τον Χίτλερ. Η αλληλογραφία του συνιστά ένα "κλειδί" για την πλήρη κατανόηση του τι ακριβώς πίστευε ο φιλόσοφος.

Από τα τέλη του 1931 ο 43χρονος τότε Χάιντεγκερ στέλνει το βιβλίο του Χίτλερ, ο "Αγών μου", στον αδελφό του και επαινεί το «εξαιρετικό πολιτικό ένστικτο του Χίτλερ». 

Στις 27 Ιουλίου του 1932 αναφερόμενος στο κεντρώο κόμμα Τσέντρουμ του οποίου ηγείτο ο καγκελάριος Μπρύνινγκ (γνωστός και ως ο τελευταίος καγκελάριος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης), ο οποίος προσπάθησε να απαγορεύσει τα τάγματα εφόδου και τα τάγματα ασφαλείας που είχε δημιουργήσει το 1925 ο Χίτλερ, προτρέπει τον αδελφό του να μην παρασυρθεί από τις ενέργειες του καγκελάριου Μπρύνινγκ.

Στις 13 Απριλίου του επόμενου χρόνου και ενώ ο Χίτλερ είναι πλέον στην εξουσία, ο Χάιντεγκερ γράφει γεμάτος ενθουσιασμό: 

"Ο λαός μας και το Ράιχ μετασχηματίζονται και όποιος έχει μάτια να δει, αυτιά να ακούσει και μια καρδιά να χτυπάει, νοιώθει αυτή τη δύναμη και τη βαθειά έξαρση. Είμαστε και πάλι αντιμέτωποι με μια μεγαλειώδη πραγματικότητα, την οποία οφείλουμε να κάνουμε πράξη με τρόπο ώστε να πάρει τη θέση της στον πνευματικό κόσμο του Ράιχ και στην μυστική αποστολή της γερμανικότητας".

Tον Μάιο του 1933, δέκα μέρες μετά την εκλογή του ως Πρύτανη του Πανεπιστημίου του Freiburg έγινε μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Στις 4 Μαΐου εξηγεί στον αδελφό του:

«Μην βλέπεις τί υπάρχει κάτω από τό κίνημα, αλλά τις απόψεις του Φύρερ και τα μεγαλειώδη σχέδιά του. Χθες έγινα μέλος του NSDAP (Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα) όχι μόνο από εσωτερική πεποίθηση, αλλά από καθαρή συνειδητοποίηση ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιτευχθεί η καθαρότητα και η διευκρίνιση του όλου κινήματος. Και εάν εσύ δεν είσαι έτοιμος να προσχωρήσεις τώρα στο κόμμα, θα σε συμβούλευα ωστόσο να προετοιμάσεις τον εαυτό σου και να το κάνεις, χωρίς καμία ανησυχία για το εάν θα ασχοληθείς με κατώτερα και λιγότερο ευχάριστα θέματα που ενδέχεται να πέσουν στην αντίληψή σου..."

Σύμφωνα με την αλληλογραφία του, ζήτησε από τον αδελφό του να γίνει και αυτός μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος γράφοντάς του ότι:  ''όποιος δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος του Χίτλερ, του αξίζει να συνθλιβεί στο χάος."

Από το 1934 ως το 1936 διετέλεσε μέλος της Ακαδημίας του Γερμανικού Δικαίου η οποία είχε συμβουλευτικό ρόλο στη νομοπαρασκευαστική διαδικασία μεταξύ άλλων και για τους φυλετικούς Νόμους της Νυρεμβέργης. 

Για τον φιλόσοφο, η σωτηρία της Δύσης βρίσκεται στα χέρια της Γερμανίας το 1933, αλλά ακόμη και δέκα χρόνια αργότερα, το 1942:

«Πλησιάζει η στιγμή», γράφει τότε ο Χάιντεγκερ, που θα φανεί «αν οι Γερμανοί είναι ικανοί να αποκτήσουν μιαν εμπειρία του τόπου πέρα από τον ορθολογισμό και το παράλογο και να τον κάνουν κατοικήσιμο»

Μετά τον πόλεμο

Όλοι οι εκφυλισμοί της σύγχρονης εποχής, η σύγχρονη τεχνολογία, οι φυσικές επιστήμες, η πίστη στην προβλεψιμότητα και στη δυνατότητα ελέγχου του κόσμου, είναι γι' αυτόν εκφράσεις μιας μεταφυσικής μολυσμένης από τον εβραϊσμό. 

Τα Μαύρα Τετράδια καταγγέλλουν τον μεταπολεμικό κόσμο που κρημνίζεται στον θόρυβο και την απερήμωση, περιγράφουν έναν πόλεμο υπόγειο που δεν τέλειωσε το 1945 κι ούτε ξεκίνησε το 1939.

1946

«Περισσότερο απομακρυσμένοι από την αλήθεια της ιστορίας (Geschichte) είναι οι ιστορικοί (Historiker)» (96.183 και 94.407), όσοι δεν αντιλαμβάνονται πως κανένα γεγονός δεν είναι όντως περασμένο – μάλλον, «το γεγονός κατεξοχήν είναι ό,τι δεν παρέρχεται» (96.14). Ο ιστορικός είναι η προσωποποιημένη άρνηση της ιστορίας (97.91). Διότι η ιστορία δεν φτιάχνεται, ούτε δομείται, παρά γίνεται. Ο Χάιντεγκερ προφητεύει πως το νωρίτερο που θα πρέπει να αναμένουμε την επανέναρξη της αυθεντικής ιστορίας είναι γύρω στα 2300, «οπότε ο αμερικανισμός θα έχει εξαντληθεί εξαιτίας του κορεσμού της κενότητάς του». Ως τότε, ανίδεος ο άνθρωπος θα βηματίζει στο τίποτα (96.225)

Ο Χάιντεγκερ δυσφορεί με τον κόσμο γύρω του και ειδικά με τους ανθρώπους. Είναι τόσο ομογενοποιημένη και γενικευμένη η «αθλιότητα της γνώμης του ενός και του άλλου», γράφει, «ώστε αδυνατεί πλέον κανείς να εντοπίσει κάποια ειδοποιό διαφορά της αθλιότητας» (94.184). Δηλαδή: η αθλιότητα κατάντησε φυσιολογική κατάσταση του νου. Απομένει να βγει κανείς από δαύτην, όπως θα έβγαινε από βρώμικα νερά, να αφήσει ξωπίσω τον γιγαντιαίο θόρυβο και να μεταβεί από την πολυπρόσωπη, κουρασμένη και ευτελισμένη δυτική μεταφυσική σε ένα «μονοπάτι» που είναι ήδη μέρος της αλήθειας (97.459). 

Ο πραγματικός λόγος που η εποχή δεν έχει θεούς δεν είναι ότι παραγίναμε «κοσμικοί» και συνεπώς άθεοι, αλλά ότι δεν διαθέτουμε κανέναν κόσμο –μόνον μια σύγχυση του Είναι. (94.218)

Η φυγή των θεών είναι τόσο τελεσίδικη, ώστε πλέον το Είναι δεν επιτρέπει καν να θεωρηθεί ο άνθρωπος άξιος να αποκτήσει την γνώση της φυγής αυτής, δηλαδή ο άνθρωπος είναι παραδομένος στην υποκειμενικότητα του υποκειμένου (96.119)

Λούντβιχ Κλάγκες, Σπένγκλερ, Γύνγκερ, Ρίλκε, μα πρώτιστα ο Νίτσε, αποδοκιμάζονται διαρρήδην. Ο Νίτσε δεν είναι παρά ένα υποκατάστατο (97.13: ein Surrogat), διότι η επαναξίωση των αξιών και ο υπεράνθρωπος είναι εκδοχές ακραίας υποκειμενικότητας, κι όχι αληθινή υπέρβαση της μεταφυσικής, όπως διατυμπάνιζε. «Υπάρχουν σκλαβοπάζαρα, όπου οι ίδιοι οι σκλάβοι είναι συχνά οι μεγαλύτεροι έμποροι» (94.455). 

Τον Χέλντερλιν, όμως, τον  ανάγει σε προφήτη. 
Στα γνωστά ποιήματά του («Patmos», «Germanien») αλλά και στην αλληλογραφία του, ο Χέλντερλιν περιγράφει μιαν ανθρωπότητα που ζει στην απάτη και στην πλάνη, που είναι εγκαταλειμμένη από τους παλαιούς θεούς της, δουλόφρων και τυφλή. Την ανθρωπότητα μπορεί να λυτρώσει μόνον μια «ιέρεια Γερμανία» που καθοδηγεί τους λαούς, ένα εκλεκτό γερμανικό γένος του μέλλοντος. Προτείνει «οι Γερμανοί» να βγουν από τον βάλτο της μεταφυσικής και της ψευδοϊστορίας, προκειμένου να γίνουν αγωγοί των Νέων Θεών. «Ένας θεός για όλους θα ήταν θεός για κανέναν» –το ζήτημα είναι να έλθουν «οι θεοί του λαού» (94.214), άρα οι νέοι θεοί των Γερμανών, «με τους οποίους μπορούμε να γίνουμε φίλοι και δεν πρέπει να είμαστε σκλάβοι τους» (94.242).
Τη λύτρωση, γράφει ο Χέλντερλιν, έλκει ο κίνδυνος – κι όσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος, τόσο εγγύτερα η σωτηρία.  γράφει (96.136).

πηγές: 

https://www.academia.edu/

http://www.tovima.gr/

http://www.iefimerida.gr/

 Ristorante Verona

Αδόλφος Χίτλερ - Το τέλος της εξαθλίωσης

πηγή 

RV

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ από τη Θούλη: Adolf Hitler

Συγγραφέας: Philipp Bouhler, Φίλιπ Μπούλερ

Εκδόσεις: Θούλη

Μετάφραση: Μαρία Αντωνάκη

Επιμέλεια: Μανώλης Στρατάκης

Σελίδες: 82

«Ένας άγνωστος ίδρυσε ένα κόμμα, και από εκείνη τη μικρή ομάδα αντρών, μέσα από πολλές δοκιμασίες και βάσανα, προέκυψε ένα λαϊκό κίνημα και τελικά ένα νέο Γερμανικό Ράιχ»

Στο Adolf Hitler ο Φίλιπ Μπούλερ κάνει μία περιεκτική αναφορά στην πορεία του Αδόλφου Χίτλερ από τη γέννησή του ως το 1938.

Πώς ο ορφανός μαθητής εξελίχθηκε στον Ηγέτη που σφράγισε με την παρουσία και τον Αγώνα του την παγκόσμια ιστορία;

Πώς ο φτωχός εργάτης εξελίχθηκε στον Ηγέτη που οδήγησε τη Γερμανία από την απόλυτη ταπείνωση της Συνθήκης των Βερσαλλιών και της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στο Τρίτο Ράιχ;

Συγχρόνως, περιγράφεται και η πορεία του NSDAP από ένα κόμμα έξι ατόμων σε ένα μαζικό επαναστατικό κίνημα.

Πρόκειται για ένα βιβλίο διαφορετικό, αφού γράφτηκε το 1938 από έναν συνεργάτη του Χίτλερ, και όχι χρόνια μετά την πτώση από κάποιον πολιτικώς ορθό συγγραφέα. Απαραίτητο για όποιον μελετά την ιστορία από τις πηγές και συγχρόνως ενδιαφέρεται για την «άλλη άποψη». Συνοδεύεται από επεξηγηματικές σημειώσεις και φωτογραφικό υλικό.

Το βιβλίο ''Adolf Hitler'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

Τρέμουν, ακόμη και το σπίτι που γεννήθηκε

Στις 20 Απριλίου του 1889 στην οικία με τη διεύθυνση «Σάλτσμπουργκερ Φόρστατ 15» στο Μπραουνάου, γεννήθηκε ο Αδόλφος Χίτλερ. Εκεί έζησε μέχρι την ηλικία των τριών. 

Κάθε χρόνο Εθνικοσοσιαλιστές από όλο τον κόσμο την επισκέπτονται. Η κατοχική κυβέρνηση της Αυστρίας τρέμει στην ιδέα ότι μπορεί η παλαιά οικία  να γίνει τόπος προσκυνήματος ή μνημείο.

Έτσι, μόλις πριν από δύο εβδομάδες, το αυστριακό Υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε ότι εξετάζει την "απαλλοτρίωση" του κτιρίου, το οποίο από το 1972 νοικιάζει το ίδιο από τους ιδιοκτήτες του, καταβάλλοντας προσπάθειες για να μην γίνει το σπίτι ένα είδος «μνημείου και τόπου προσκύνησης για ανθρώπους με εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία». 

Στη σχετική ανακοίνωση, το υπουργείο σημείωνε επίσης ότι μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων για την πώληση του σπιτιού από τους ιδιοκτήτες του στο επίσημο κράτος, το δικαίωμα ιδιοκτησίας θα μεταβιβαστεί τώρα στην Αυστριακή Δημοκρατία μέσω κατάσχεσης. 

Με αυτό το σχέδιο, οι εμπνευστές του αποδεικνύουν όχι μόνο το πόσο πραγματικά τρέμουν και μισούν τον Εθνικοσοσιαλισμό, τους Εθνικοσοσιαλιστές αλλά και τον Χίτλερ, αλλά και το πόσο ανόητοι είναι. Τι περιμένουν, άραγε; Ότι αν γκρεμίσουν το σπίτι που γεννήθηκε, θα πάψουν να υπάρχουν εθνικοσοσιαλιστές; Θα πάψουν να υπάρχουν πιστοί, θα ξεχαστεί ο Χίτλερ; Ή μήπως τόσοι Εθνικοσοσιαλιστές στον κόσμο έχουν επισκεφθεί το σπίτι Του; Όχι, όσο περνούν τα χρόνια και τα ψέμματα ξεφτίζουν, τόσο η μνήμη δυναμώνει, η πίστη μεγαλώνει και η θύμησή Του ζωντανεύει. ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ 

Ristorante Verona

ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΙΤΛΕΡ

Στις 30 Απριλίου 1945, ώρα Γερμανίας 15.30,  το μπούνκερ γίνεται ο ομφαλός της γης. Ένας κύκλος κλείνει και το κλείσιμο αυτό επισφραγίζεται 8 ημέρες αργότερα. Ο ουρανός σκοτεινιάζει, η ελπίδα χάνεται, ο δυτικός πολιτισμός πλήττεται καίρια.  Και από τότε ζούμε υπό αυτές τις συνθήκες και ζούμε την έκβαση του Β΄Ππ, που δεν ήταν, όμως, παρά μία μόνο φάση του Μεγάλου Πολέμου.

Όμως, ο Αδόλφος Χίτλερ δεν εγκατέλειψε τον Κόσμο πραγματικά, αλλά διά της αυτοκτονίας Του προστάτευσε την Αποστολή Του και τον Αγώνα Του. Κανείς, έκτοτε, δεν ένιωσε ούτε νιώθει ότι απεσύρθη στ’ αλήθεια και ότι έπαψε να υπάρχει, παρά τις συνεχείς συκοφαντίες, την ασταμάτητη προπαγάνδα εναντίον Του.  Καθημερινά, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, εξώφυλλα σε περιοδικά, άρθρα, αναρτήσεις, στη συντριπτική πλειονότητά τους συκοφαντικά, μαρτυρούν, παρά το αρνητικό, ψευδές, υβριστικό και συχνά γελοίο περιεχόμενό τους, πόσο απίστευτα λείπει από τον σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο. Αυτόν τον κόσμο που ολοένα προσπερνά τις λέξεις, αδιαφορεί για την προπαγάνδα και στέκεται μπροστά στην Ιερή Εικόνα έμπλεως νοσταλγίας. Κι ενώ ΚΑΝΕΙΣ ποτέ δεν πολεμήθηκε τόσο εν ζωή όσο και μετά τον θάνατό του, ΚΑΝΕΙΣ δεν είχε, παρά τον αδυσώπητο αυτό πόλεμο, τόσους πιστούς μετά.

Κι αν τα πρώτα λεπτά και τον πρώτο καιρό μετά τον εκούσιο θάνατό Του, οι σύντροφοι και οι πιστοί Του ένιωθαν μόνοι, καθώς ο χρόνος περνούσε το συναίσθημα αυτός εξασθενούσε.

Συνέχεια εδώ

RV

127 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ

Αναμφισβήτητα η Εθνικοσοσιαλιστική επανάσταση στη Γερμανία και τα Εθνικοσοσιαλιστικά κινήματα στην Ευρώπη του Μεσοπόλεμου είναι από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα στην παγκόσμια ιστορία. Ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν και είναι η πραγματική επαναστάτη των Αρίων ενάντια στη παγκόσμια εβραϊκή ελίτ καθώς και ενάντια στην εβραϊκή καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και όχι ο κομμουνισμός που δημιουργήθηκε από τους Εβραίους και προβάλλεται τεχνηέντως από το σύστημα ως δήθεν αντίθετο σύστημα του καπιταλισμού. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η κομμουνιστική επανάσταση στη Ρωσία χρηματοδοτήθηκε από τους Εβραίους τραπεζίτες για να επικρατήσει. Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Χίτλερ έδρασε ως θεματοφύλακας της ανεξαρτησίας όλης της Ευρώπης και προστάτης της λευκής φυλής και του δυτικού πολιτισμού. Η στρατιωτική ήττα του Εθνικοσοσιαλισμού στην Ευρώπη σήμανε προσωρινά την επικράτηση των Εβραίων πάνω στους Αρίους.

Ο Χίτλερ ήταν αυτός που με την επίθεση στη Σοβιετική Ένωση έδρασε ως προστάτης θεματοφύλακας της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας όλων των ευρωπαϊκών εθνών  που απειλούνταν από την Ασία και τον κομμουνισμό. Μήπως δεν ήταν οι Δυτικοί Σύμμαχοι που είχαν επικεφαλής Εβραίους, οι οποίοι δημιούργησαν τον κομμουνισμό, βρίσκονταν σε συνεννόηση και σε συμμαχία μαζί του πριν και καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου και που στο τέλος του χάρισαν την Ανατολική Ευρώπη, καταδικάζοντας τα έθνη της Ανατολικής Ευρώπης σε δουλεία 45 χρόνων;

Ο Χίτλερ ακόμα και με την στρατιωτική ήττα της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έσωσε τη Γερμανία και τη Δυτική Ευρώπη, από τον κομμουνισμό, από τον πολιτισμό δηλαδή των γκουλάγκ, των ψυχιατρείων, της παράνοιας, της φτώχειας, της προλεταριοποίησης, του ισοπεδωτικού εξισωτισμού και της πιο στυγνής δικτατορίας που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Αντίθετα με τους Δυτικούς Συμμάχους που παρέδωσαν την Ανατολική Ευρώπη στον κομμουνισμό με τη Συνθήκη της Γιάλτας. Οκτώ περίπου δεκαετίες μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τα ψέματα που έχουν παρουσιάσει οι νικητές για το Χίτλερ και τον Εθνικοσοσιαλισμό, έχουν αρχίσει να θρυμματίζονται και η αλήθεια να ξεπροβάλλει σιγά σιγά στο φως μετά την αποκάλυψη συνεχώς νέων στοιχείων και εγγράφων.

O Χίτλερ ήταν τελικά ο μεγαλύτερος ηγέτης της λευκής φυλής που αποκάλυψε τον καταχθόνιο ρόλο των Εβραίων στην Ιστορία και με τη θυσία του έδωσε το παράδειγμα και έδειξε το δρόμο για τον επόμενο Ηγέτη της λευκής φυλής. Για τον Άνδρα που θα έρθει, όπως είπε και ο ίδιος.

Από τα γεγονότα συνάγεται ότι ο Χίτλερ ήταν ένας Ηγέτης ενάντια στο χρόνο, ένας Avatar που ήρθε για να πολεμήσει τη σκοτεινή εποχή της Κάλι Γιούγκα όπως έλεγαν οι ιεροί μύστες του Εθνικοσοσιαλισμού Miguel Serrano και Savitri Devi, που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία και την εξύψωση της λευκής φυλής και στην ελευθερία της Ευρώπης. Αποδεικνύεται ακόμα, περίτρανα από όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ευρώπη ότι ο Χίτλερ είχε και έχει δίκιο.

Υπήρξε ο Μεσσίας του 20ού αιώνα και δημιουργός μιας νέας θρησκείας του αίματος, για τη φυλετική αφύπνιση και την αναγέννηση της λευκής φυλής. Υπήρξε επίσης, προάγγελος, φορέας και διδάσκαλος του νέου μεταφυσικού κοσμοειδώλου που θα αντικαταστήσει το παλιό τεχνικό κοσμοείδωλο που επικράτησε από την Αναγέννηση και μετά. Υπήρξε, ακόμη, δημιουργός της νεότερης και τελειότερης ιδεολογίας και κοσμοθεωρίας που εφαρμόστηκε ποτέ για την άρια φυλή και αγωνίστηκε μέχρι το τέλος ενάντια στα εβραϊκά πολιτικά συστήματα του φιλελευθερισμού (καπιταλισμού-κομμουνισμού). Στη αέναη μάχη μεταξύ του καλού και του κακού ο Χίτλερ τέθηκε επικεφαλής των ουράνιων μεταφυσικών πνευματικών δυνάμεων του φωτός και της ελευθερίας που εκπροσωπούν οι Άριοι, ενάντια στις χθόνιες δυνάμεις του σκότους, του ερέβους και της ανελευθερίας που εκπροσωπούν οι Εβραίοι.

Τελικά είχε δίκιο ο Léon Degrelle που έγραψε ως τίτλο του βιβλίου του «Χίλια χρόνια Χίτλερ» και ο Joseph Goebbels που κατέγραψε στο ημερολόγιο του για τον Χίτλερ: «Όπως μου εξήγησε ο Φύρερ, θέλει να μείνει στην Ιστορία ως παράδειγμα θάρρους και αυταπάρνησης. Ποτέ πια και κανένα εμπόδιο δεν θα τον μετακινήσει από τη θέση του... Στην επιστροφή σκέφτομαι ακόμα μια φορά αυτά που μου είπε ο Φύρερ. Αν αλλάξουν κάποια στιγμή τα πράγματα και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θ' αλλάξουν ο Φύρερ τότε δεν θα είναι ο άνδρας του αιώνα, αλλά ο άνδρας της χιλιετίας». Εξάλλου ο ίδιος ο Χίτλερ είχε πει προφητικά: «Είναι απαραίτητο να πεθάνω για το λαό μου, όμως το πνεύμα μου θα σηκωθεί από τον τάφο και ο κόσμος θα ξέρει ότι είχα δίκιο».

Κλείνοντας, είναι βέβαιο ότι η αλήθεια θα φανερωθεί στο πέρασμα του χρόνου σε αντίθεση με την προπαγάνδα και τα ψέματα των νικητών, επικυρώνοντας αυτό που είπε ο Γκαίμπελς λίγο πριν από το βαγκνερικό φινάλε του Γ΄ Ράιχ. «Κάποτε τα ψέμματα θα γκρεμιστούν κάτω από το ίδιο τους το βάρος, η αλήθεια θα λάμψει και τότε θα αναστηθούμε. Θα ξαναγυρίσουμε και η γη θα τρέμει».  

Νίκος Ανδρέου

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Στίβε Φρειδρίκος, (1985), Τι αρνήθηκε να δεχθή ο Κόσμος: Προτάσεις Ειρήνης του Χίτλερ 1933-1939, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα.

Savitri Devi, (2003), Η κόρη του ήλιου, Λόγχη, Αθήνα.

Klaui Hans, (2014), Προς Ένα Νέο Κοσμοείδωλο, Θούλη, Αθήνα.

Serrano Miguel, (2014), Ο Ερμητικός Κύκλος: Από τον Έσσε στον Γιουνγκ, Αθήνα.

Herf Jeffrey, (1996), Αντιδραστικός μοντερνισμός: Τεχνολογία, κουλτούρα και πολιτική στη Βαϊμάρη και το Τρίτο Ράιχ, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Αθήνα.

Von List Guido, (2015), Το μυστικό των Ρούνων, Θούλη, 2015.

Chapoutot Johann, (2012), Ο εθνικοσοσιαλισμός και η αρχαιότητα, Πόλις, Αθήνα.

Rockwell George Lincoln, (2012), WHITE POWER, Τέσσερις Τόμοι, Edelweiss, Αθήνα.

Brasillach Robert, (2016), Πολιτικά άρθρα, Θούλη, Αθήνα.

Χονδροματίδης Ιάκωβος Π., (2009), Συνεργάτες των ναζί στην Ευρώπη 1939-1945, Περισκόπιο, Αθήνα.

Ντεγκρέλ Λεόν, (2002) Χίλια χρόνια Χίτλερ, Λόγχη, Αθήνα.

Ντεγκρέλ Λεόν, (2006), Εκστρατεία προς Ανατολάς, Λόγχη, Αθήνα.

Ντεγκρέλ Λεόν, (1992), Ιστορία των Waffen SS, Ελεύθρη Σκέψις, Αθήνα.

Κωτούλας Ιωάννης, (2005), Η άνοδος του Γ΄ Ράιχ, Περισκόπιο, Αθήνα.

Γκαίμπελς Γιόζεφ, Ερωτήσεις και Απαντήσεις για τον Εθνικοσοσιαλισμό, Edelweiss, Αθήνα, 2012.

Irving David, (2003), Ο Πόλεμος του Χίτλερ, 2 Τόμοι, Γκοβόστης, Αθήνα.

Evans Richard J., (2013), Η έλευση του Γ΄ Ράιχ, Αλεξάνδρεια, Αθήνα. 

Ryback Timothy W., (2011), Η βιβλιοθήκη του Χίτλερ: Τα βιβλία που επηρέασαν τη ζωή του, Πατάκης, Αθήνα. 

Πέιν Στάνλεϊ Τζ., (2000), Μια ιστορία του φασισμού 1914-1945, Φιλίστωρ, Αθήνα.

Εθνικοσοσιαλιστική Επιθεώρηση,  Τεύχος 1, Μάρτιος 2013.

Ristorante Verona

ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Σ’ έναν κόσμο που είχε χάσει τον προσανατολισμό του, ήρθε να δείξει τον Δρόμο

Σ’ έναν κόσμο παρακμής και ψεύτικων αξιών, ήρθε να διακηρύξει σπουδαίες, αιώνιες αλήθειες.

Σ’ έναν κόσμο που είχε καταντήσει κυνικός και υλιστικός, ήρθε να φέρει μία νέα γέννηση φεγγοβόλου ιδεαλισμού.

Σ’ έναν κόσμο που στεκόταν στο χείλος της αβύσσου, ήρθε να προσφέρει ελπίδα  και σωτηρία  σε μία ολόκληρη φυλή

                                                                                     

Matt Koehl

Η 20ή Απριλίου του 1889 ήταν η αυγή μιας νέα εποχής για τον πολιτισμένο κόσμο. Ήταν η γέννηση της ελπίδας για ό,τι αξίζει να λέγεται Κόσμος, ό,τι αξίζει να λέγεται Ομορφιά, ό,τι αξίζει να λέγεται Πνεύμα.  Στη μικρή πόλη Μπράουνάου αμ Ινν στα ψεύτικα σύνορα της Αυστρίας με τη Γερμανία ενσαρκώθηκε η αναγέννηση και επανεμφάνιση των παλαιών αξιών, αρετών, ιερών και οσίων του Λευκού Ανθρώπου.

Συνέχεια εδώ

RV

Ομολογία πίστεως

Πιστεύουμε στον Αδόλφο Χίτλερ,
τον αθάνατο Φύρερ της φυλής μας,
μοναδικά σ' εμάς δοσμένον από τη μοίρα,
τη μεγαλύτερη προσωπικότητα όλων των εποχών,
που ζει στις καρδιές μας σήμερα και για πάντα.

Πιστεύουμε στο ιερό έργο της ζωής του,
που είναι η νέα τάξη,
η εκπλήρωση του άριου πεπρωμένου
σε συμφωνία με τους αιώνιους νόμους της ζωής,
η ελπίδα και το μέλλον του είδους μας πάνω στη γη.

Πιστεύουμε στο κίνημά του,
στους πιστούς, αδιαίρετους οπαδούς του
που φέρουν το όνομα του έργου του
ως εργαλεία της θέλησής του,
αγιασμένοι με το αίμα των ηρώων και των μαρτύρων μας
-τον μοναδικό δρόμο για τη σωτηρία του κόσμου.

Heil Hitler!

Πηγή

RV

Ποίημα του Αδόλφου Χίτλερ: Ο Βόταν και οι Ρούνοι

Πηγαίνω μερικές φορές, τις ἄγριες νύχτες,
Στην Ἀριά του Βόταν, στο ἤσυχο ἄλσος,
Για να σφυρηλατήσω μια συμμαχία
Με τις μυστήριες δυνάμεις.
Οι Ρούνοι, ὠς δια μαγείας, μου ἐμφανίζονται
Ὑπό το Σεληνόφως.
Και ὄλοι ὄσοι κατά τη διάρκεια της ἠμέρας
Ἤταν γεμάτοι ἀναίδεια,
Θα γίνουν ἀσήμαντοι μπροστά
Στη μαγική φόρμουλα!
Τραβούν λαμπερά σπαθιά,
Μα ἀντί να πάνε να πολεμήσουν
Μεταμορφώνονται σε σταλαγμίτες.
Κατ’ αὐτόν τον τρόπο, οι κίβδηλοι
Ξεχωρίζουν ἀπό τους αὐθεντικούς.
Κατέκτησα τη φωλιά του Λόγου
Δίνοντας, ἔπειτα, στους ἀρίστους και δικαίους,
Με τη φόρμουλα μου,
Εὐλογία και εὐημερία.
                                           
Ἀδόλφος Χίτλερ

Γραμμένο το ἔτος 1915 

RV

Leibstandarte SS Adolf Hitler

 

 

RV