30 Ιανουαρίου 1933

Aπό το διάγγελμα του Φύρερ μέσω ραδιοφώνου προς τον γερμανικό λαό την 1η Φεβρουαρίου 1933: 

"Δεκατέσσερα χρόνια πέρασαν από τη δυστυχή εκείνη ημέρα που ο γερμανικός λαός, τυφλωμένος από τις υποσχέσεις που του δίνονταν τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό, ξέχασε τις υψηλότερες αξίες του παρελθόντος μας, του Ράιχ, της τιμής και της ελευθερίας, και, έτσι, έχασε τα πάντα. Από τότε, από εκείνες τις ημέρες της προδοσίας, ο Παντοδύναμος απέσυρε τη θεία χάρη Tου από το έθνος μας [...] Το έργο που πρέπει να εκπληρώσουμε είναι το πιο δύσκολο που είχε ποτέ Γερμανός πολιτικός να επιτύχει. Αλλά έχουμε απεριόριστη πίστη στο έθνος μας και στις αιώνιες αξίες του. Εργάτες, αγρότες και η μεσαία τάξη πρέπει να ενωθούν και να συμβάλουν στη δημιουργία του νέου Ράιχ. Το πρώτο και υπέρτατο καθήκον της Εθνικής Κυβέρνησης είναι η αποκατάσταση της ενότητας του πνεύματος και της βούλησης του γερμανικού λαού. Θα διαφυλάξει και θα υπερασπιστεί τα θεμέλια της δύναμης του έθνους μας. Θα προστατεύσει τον Χριστιανισμό ως τη βάση της ηθικής μας, και την οικογένεια ως το κύτταρο του έθνους και του κράτους μας. Θα σταθεί υπεράνω τάξεων και κοινωνικών καταστάσεων και θα επαναφέρει στη συνείδηση του λαού μας την φυλετική και πολιτική ενότητα και τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από αυτή. Οι βάσεις της εκπαίδευσης της γερμανικής νεολαίας θα είναι ο σεβασμός για το σπουδαίο παρελθόν μας και η περηφάνεια για την παράδοσή μας. Ως εκ τούτου, θα κηρύξει αμείλικτο πόλεμο στον πνευματικό, πολιτικό και πολιτιστικό μηδενισμό. Η Γερμανία δεν πρέπει και δεν θα βυθιστεί στην κομμουνιστική αναρχία. 

[...] Εμείς, η κυβέρνηση, έχουμε ευθύνη απέναντι στη γερμανική ιστορία να συστήσουμε έναν κατάλληλο εθνικό φορέα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε επιτέλους την παραφροσύνη των τάξεων και της πάλης μεταξύ τους. Δεν αναγνωρίζουμε τις τάξεις αλλά μόνο τον γερμανικό λαό, τα εκατομμύρια των αγροτών, των πολιτών, των εργατών που είτε θα ενωθούν και θα ξεπεράσουν αυτή την εποχή της εξαθλίωσης είτε θα υποκύψουν σε αυτή. [...] Τα μαρξιστικά κόμματα και οι οπαδοί τους είχαν 14 χρόνια για να αποδείξουν τις ικανότητές τους. Το αποτέλεσμα είναι ένας σωρός ερειπίων. Εμάς, γερμανικέ λαέ, δώσε μας 4 χρόνια και κρίνε μας μετά..."

Τέσσερα χρόνια, μετά στη επετειακή ομιλία του, ενθυμούμενος τα παραπάνω, ο Φύρερ είπε:

"...

Σίγουρα κανείς δεν θα αμφισβητήσει το γεγονός ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια η πιο μεγαλειώδης επανάσταση σάρωσε σαν θύελλα τη Γερμανία. Ποιος θα μπορούσε να συγκρίνει αυτή τη νέα Γερμανία με εκείνην της 30ής Ιανουαρίου, τέσσερα χρόνια πριν, όταν έδωσα τον όρκο μου πίστης μπροστά στον αξιοσέβαστο Πρόεδρο του Ράιχ;

Μιλώ για την Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση.  [...]

Γιατί η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση ήταν από μόνη της μια επανάσταση στην παράδοση των επαναστάσεων.

[...] Το κύριο ζήτημα στο Εθνικοσοσιαλιστικό πρόγραμμα είναι να καταργήσουμε τη φιλελεύθερη αντίληψη περί του ατόμου και τη μαρξιστική έννοια για την ανθρωπότητα και να την αντικαταστήσουμε με την εθνοφυλετική κοινότητα, που έχει τις ρίζες της στη γη και τα μέλη της συνδέονται μεταξύ τους από τον δεσμό του κοινού τους αίματος. "

πηγή

Ristorante Verona

Η παιδεία του Εθνικοσιαλισμού στην Ευρώπη

Σύνθημα (Signal) τεύχος 11-1944

Η τύχη της Ευρώπης εξαρτάται από την αμυντική δύναμη της Γερμανίας. Η δύναμις δε αυτή δεν είναι μόνο υλική αλλά και πνευματική. 

Κατά ανάγκη πρέπει να ληφθεί υπ΄όψιν το κύριο πρόβλημα της εποχής μας, ο σοσιαλισμός. 

Προκειμένου λοιπόν περί του ερωτήματος 

Η Ευρώπη έτσι...

Ο πλούτος και η αθλιότης απλώνεται ως σύμβολον της ελλείψεως ισορροπίας μεταξύ της οικονομικής και κοινωνικής οργανώσεως της χώρας. Επειδή το συσσωρευθέν διεθνές κεφάλαιο δεν θέλει να επιλύσει το πρόβλημα της κοινωνικής κρίσεως δια του σοσιαλισμού, προσπαθεί να στρέψη τάς εσωτερικάς εντάσεις προς το εξωτερικόν και ούτω να ενισχύσει έτσι περισσότερο την δύναμη του.

Ο κεφαλαιοκρατισμός τείνει προς τον πόλεμο.

Υπό αυτές της συνθήκες, η εμπιστοσύνη του λαού κλονίζεται και ο λαός διασπάται σε δυο κομμάτια - το ένα θέλει να βλέπει το κράτος προστατευόμενο και το άλλο θέλει να εξεγερθεί εναντίον του. Λόγω αυτής της εμφύλιας διάσπασης, το έθνος ως παράγοντας διαμόρφωσης της ιστορίας εκμηδενίζεται.

Ή η Ευρώπη έτσι;

Εις ένα σοσιαλιστικό όμως κράτος όπως το Γερμανικό δέν υπάρχει ψυχολογική δυστυχία και ελλείπουν οι οικονομικές δυνάμεις, οι οποίες ωθούν προς τον ιμπεριαλισμό.

Αντιθέτως μάλιστα ενδιαφέρεται να διατηρήσει την κοινωνική ισορροπία που επέτυχε παρά να την διακινδυνεύσει δια κατακτήσεων πέρα της φυσικής του σφαίρας. Ταυτοχρόνως έχει μεγάλας εσωτερικάς υποχρεώσεις, οι οποίες δεν του επιτρέπουν να συγκεντρώσει επιθετικάς δυνάμεις. Ο σοσιαλισμός απαιτεί ειρήνην. Ένας ελεύθερος λαός με μία ελεύθερη οικονομία σε μία ελεύθερη χώρα.

Η εθνική κοινότητα

Δια να κατανοήσουμε την φύση του γερμανικού σοσιαλισμού πρέπει πρώτα να γνωρίσω μεν την έννοιαν που δίδεται εις τον όρον εργάτης. Εργάτης είναι ο κάθε εργαζόμενος χωρικός, επιστήμων, έμπορος, μηχανικός, καλλιτέχνης, βιοτέχνης, ιατρός, υπάλληλος κ.τ.λ. Το πρόβλημα μιας τάξεως που εγείρει αξιώσεις έναντι μιας άλλης τάξεως είναι παρελθοντολογία. Όλοι έχουν καθήκοντα και δικαιώματα.

Ο σοσιαλισμός αυτός δεν δύναται να στερηθεί ουδενός και δεν μπορεί να παραβλέψει κανένα. Μόνον η συμβουλή πάντων εξυπηρετεί πάντας. Όπως δε ή σύγχρονος επιστήμη εγκατέλειψε το έδαφος της υλιστικής κοσμοθεωρίας και διαπίστωσεν ότι το μέρος εντάσσεται εις το όλον, ούτω και ο γερμανικός σοσιαλισμός ίσταται υπεράνω αντιθέσεων εξ υπηρετών ούτω την ολότητα. Αυτός είναι ο κανών δια αυτήν.

Ο Γερμανικός σοσιαλισμός δεν βασίζεται επάνω σε δικαιώματα (εκτός του δικαιώματος της εργασίας) αλλά ξεκινά από καθήκοντα.

Ποτέ δεν σού λέγει: φτωχός είσαι, πάρε και  εσύ κάτι. Αλλά σού τονίζει: είσαι γερός και δυνατός, δούλεψε λοιπόν και θα βγεις κερδισμένος. Λοιπόν φίλε μου τα δικαιώματα που παρέχει  ο Γερμανικός σοσιαλισμός είναι: εργασία,  δημιουργία, κέρδος, άνοδος.

Οι εργάτες δεν εγκατέλειψαν ποτέ τον Χίτλερ, αλλά οι ανώτερες τάξεις το έκαναν. Ο Χίτλερ εξέθεσε την ιδέα του για συνεργασία των τάξεων ως απάντηση στον κομμουνισμό με τα εξής λόγια:

''Η συνεργασία των τάξεων σημαίνει πώς οι κεφαλαιοκράτες δεν θα μεταχειρισθούν ποτέ τους εργάτες ως απλές οικονομικές παραμέτρους. Το χρήμα είναι ένα μόνο μέρος της οικονομικής ζωής μας και οι εργάτες είναι πολύ περισσότερο από μηχανές στις οποίες κάποιος πετά έναν μισθό κάθε εβδομάδα. Ο πραγματικός πλούτος της Γερμανίας είναι οι εργάτες της.''

Ο Χίτλερ αντικατέστησε τον χρυσό με την εργασία ως θεμέλιο της οικονομίας του. Ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν το άκρον αντίθετο του κομμουνισμού. Και την εκλογή του Χίτλερ ακολούθησαν τέτοια επιτεύγματα. Είναι φανερό ότι ένα αυθεντικό λαϊκό κίνημα όπως ο εθνικοσοσιαλισμός θα ερχόταν σε σύγκρουση με τα εγωιστικά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. 

Ο Χίτλερ ξεκαθάρισε ότι ο έλεγχος του χρήματος δεν έδινε το δικαίωμα σε κανέναν να εκμεταλλεύεται άπληστα μια ολόκληρη χώρα, διότι η χώρα κατοικείτο και από άλλους ανθρώπους, εκατομμύρια ανθρώπους και οι άνθρωποι αυτοί έχουν δικαίωμα να ζουν αξιοπρεπώς και χωρίς φόβο.

Καπιταλισμός και κομμουνισμός είχαν κατατρομάξει από το παράδειγμα (τρίτου δρόμου) που έδειχνε ο Εθνικοσοσιαλισμός στους λαούς. Η απειλή υπάρξεως του ήταν θανάσιμη, διότι ο εθνικοσοσιαλισμός προέβαινε σε επιτυχημένη νέα σύνθεση της ατομικής πρωτοβουλίας και του κεφαλαίου με την κοινωνική πολιτική και αντικαθιστούσε επιτυχώς την έννοια της πάλης των τάξεων με την έννοια της συνεργασίας των τάξεων σφυρηλατώντας έτσι την κοινωνική ενότητα και κόβοντας τους τον δρόμο.

Όλες αυτές οι κοινωνικές βελτιώσεις δεν άρεσαν στο κατεστημένο. Οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι διεθνείς  τραπεζίτες ανησυχούσαν. Αλλά ο Χίτλερ κράτησε (σθεναρή) αποφασιστική στάση απέναντι τους. Οι επιχειρήσεις μπορούν και πρέπει να έχουν κέρδη, αλλά μόνον όταν οι εργαζόμενοι αμείβονται καλά και μπορούν να ζουν και να εργάζονται με αξιοπρέπεια.

Οι άνθρωποι και όχι τα κέρδη έρχονται πρώτα

 H ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΓΕΝΕΑ

Η παιδεία του εθνικοσοσιαλισμού στην Γερμανία

      Οι ζωτικοί νόμοι της νεολαίας μας  

Έκαστη γενεά είναι ο φορεύς της εποχής της. Εμείς οι σημερινοί ήμεθα οι ερχόμενοι, όταν εξεράγει ο πόλεμος η μοίρα ηθέλησε να σφραγιστούν εις τα πρόσωπα μας τα σκληρά χαρακτηριστικά του πολέμου. Τα πράγματα όμως μπορεί να μεταβληθούν, και τότε η ερχόμενη γενεά θα πάρει και πάλι τα χαρακτηριστικά της ειρήνης.

Η ερχόμενη γενεά θα είναι η ευρωπαϊκή  ή δεν  θ΄υπάρξει καθ΄ολοκληρίαν. Αυτός είναι ο νόμος της αποστολής της από τα πρώτα της βήματα. Της έχει ανατεθεί το καθήκον να καταστήσει τελικώς τον άνθρωπον κύριον της τεχνικής, να γίνει δαμάστρια της μάζης και της  μηχανής, η οποία ετοποθέτησεν εις τον θρόνο των ειδώλων την παρεξήγησιν και την κατάχρησιν. 

Τα στοιχεία που εξαπέλυσεν ο παγκόσμιος αγών πρέπει και πάλι να τιθασευτούν και να υπακούσουν εις τάς θέλησης του ανθρώπου. Δια τη νεολαία που έρχεται και ωριμάζει τα  πράγματα αυτά έχουν καταστεί αυτονόητα, διότι οι ρίζαι των ευρίσκονται εις την πίστην προς την αξιοπρέπειαν που οφείλεται εις τον άνθρωπον.

Τα γράμματα των Γερμανών στρατιωτών από το μέτωπον ομιλούν τόσο συχνά περί αυτού. Διότι εις τα πεδία των μαχών του σημερινού πολέμου εν τέλει κυριαρχεί των μαζών και πάλι η προσωπικότης. Και μήπως ό επί έτη διεξαγόμενος αγών εις τον τομέα της εργασίας από την νεολαίαν μέσα εις τα εργαστήρια δεν αποτελεί την έκφραση των αυτών ιδεών και της αυτής νοσταλγίας δια την δημιουργίαν ενός καλλίτερου μέλλοντος και μιας καλύτερης ζωής;  

'Εχει λεχθεί εις το παρελθόν ότι εις τα πρόσωπα της νεολαίας ζωγραφίζετε  η ζωτικότης της νέας γενεάς, όποιος ξεφυλλίζει τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες της οικογενείας και τας συγκρίνει με τας σημερινάς, καταλαβαίνει αρκετά δια την μεταβολήν που συντελείται χωρίς να το αντιλαμβανόμεθα.

Άλλοτε τα χαρακτηριστικά ήσαν ιδεαλισμός, αυτοθυσία, σκληρότης και υπομονή, εις τα πρόσωπα της σημερινής νεολαίας διαβάζομεν ακόμη περισσότερα: αυτοπεποίθησιν και χαρούμενη συνείδησιν του μέλλοντος. 

Και αυτό ισχύει τόσον δια τους νέους όσον και δια τάς νέας. Ή πέντε ή είκοσι πέντε ετών είναι, ασχέτως αν παίζουν ακόμη ή έχουν μπει στη σοβαρή εργασία, με καθαρά και ζωηρά μάτια μας αφηγούνται ότι η ζωή είναι ισχυρότερα από τον θάνατον.

Η νεολαία φαντάζεται μιαν ζωή, όπου τα αγαθά της γης αυτής είναι ευλογία δια όλους. Όταν ο σκοπός αυτός δια τον οποίον αγωνιζόμεθα με τόσον φανατισμόν επιτευχθεί, γνωρίζομεν ότι η ερχόμενη γενεά θα υπερασπισθεί τα επιτευχθέντα με τον αυτόν φανατισμόν, εάν παρουσιασθεί προς τούτο ανάγκη.

πηγή: Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού

RV

Η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση

 

Από τον Reichsleiter Dr. Goebbels (Δρ. Γκαίμπελς)

Η επανάστασή μας ολοκληρώθηκε. Επηρέασε και αναμόρφωσε πλήρως όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής. Άλλαξε και έκτισε από την αρχή τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων, καθώς και τη στάση του λαού απέναντι στο κράτος και προς άλλα υπαρξιακά ζητήματα. Στην πραγματικότητα, ήταν η ανακάλυψη μιας νέας κοσμοθεωρίας. Μετά από 14 χρόνια αντιπολίτευσης μπόρεσε πλέον να χρησιμοποιήσει τη δύναμη με την οποία αγωνίστηκε για να βάλει μια σφραγίδα στο γερμανικό έθνος με ένα νέο εθνικό πνεύμα. Ό,τι έχει γίνει από την 30ή Ιανουαρίου 1933 είναι η ορατή έκφραση αυτής της επαναστατικής διαδικασίας. Η επανάσταση, όμως, δεν ξεκίνησε εδώ. Έφτασε μόνο σε ένα τέλος με αυτόν τον τρόπο. Ήταν η υπαρξιακή πάλη ενός έθνους που, με τον παραδοσιακό τρόπο ζωής και τις απαρχαιωμένες απόψεις, ήταν κοντά στην κατάρρευση.

Οι επαναστάσεις ακολουθούν το δικό τους πρότυπο και τη δική τους δυναμική. Μόλις περάσουν ένα ορισμένο σημείο στην εξέλιξή τους είναι πέρα από τον ανθρώπινο έλεγχο και ακολουθούν αποκλειστικά τους νόμους σύμφωνα με τους οποίους εμφανίστηκαν στη ζωή. Είναι η φύση της κάθε πραγματικής επανάστασης, να πραγματώνεται ή να πεθαίνει, χωρίς συμβιβασμούς.

Η δική μας είτε θα προχωρήσει σωστά προς τον στόχο της, οπότε θα διαρκέσει και θα αντέξει, ή θα μείνει ικανοποιημένη, με μισή καρδιά, με κάποιες επιτυχίες, οπότε καλύτερα να μην ξεκινούσε ποτέ. Οι επαναστάσεις δεν είναι ποτέ απλώς θέμα πολιτικής, αλλά απευθύνονται σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Επηρεάζουν την οικονομία, καθώς και την τέχνη και τις επιστήμες. Αυτή είναι πολιτική με μια υψηλότερη έννοια από τη συνηθισμένη.

Κάθε επανάσταση έχει τη ροπή της, έναν στόχο, που τον καθορίζει και αγωνίζεται με παθιασμένη προσπάθεια για να τον πετύχει. Δεν θα ησυχάσουμε πριν επιτευχθεί ο στόχος αυτός και μόλις επιτευχθεί θα παρακολουθούμε με ζήλο την ανάπτυξη και τη διασφάλισή του. Στην περίπτωση αυτή, όμως, η λέξη «ροπή» σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από ό,τι αποδίδεται με την κοινή έννοια της λέξης. Μια τέτοια ροπή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή και μπορεί να επιβεβαιωθεί ή να απορριφθεί. Αυτό που είναι αποφασιστικής σημασίας είναι ο στόχος της. Αν ο στόχος είναι μεγαλειώδης, τότε η ροπή θα είναι εξίσου μεγαλειώδης. Αν ο στόχος της είναι ασήμαντος τότε η ροπή θα ξεθωριάσει σαν απλό φάντασμα. Οι επαναστάσεις που επιφέρουν μια ιστορική αλλαγή τεραστίων διαστάσεων αποκαλύπτουν μια ροπή αντίστοιχου μεγέθους. Θα γίνει αποδεκτή, αν η επανάσταση γίνει δεκτή. Αυτό σημαίνει ότι όποιος αντιτίθεται στη ροπή, αντιτίθεται στην επανάσταση και, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να πνιγεί στη δίνη της.

Ο σκοπός της επανάστασής μας είναι να ενώσει το γερμανικό λαό σε ένα έθνος. Για μια περίοδο μεγαλύτερη από 2000 χρόνια όλοι οι ενάρετοι Γερμανοί λαχταρούσαν την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας. Πολλές φορές προσπάθησαν να πετύχουν τον στόχο αυτό με νόμιμα μέσα, αλλά όλα αυτές οι προσπάθειες ήταν μάταιες. Η επιτυχία ήρθε μόνο μετά από μια παθιασμένη έκρηξη του εθνικού αισθήματος. 'Ηταν μια αυθόρμητη και συναρπαστική έκρηξη, που έγινε πιο άγρια όσο περισσότερο καθυστερούσε με τεχνητά φράγματα. Αυτό που δεν ήταν δυνατό και ούτε καν ήταν πρωταρχικής σημασίας στην αρχή, το πραγματοποιήσαμε από την βάση του. Κάποτε το γερμανικό έθνος ήταν το πιο αποδιοργανωμένο έθνος του κόσμου, κομματιασμένο στα στοιχεία του και σχεδόν εξαερωμένο από τα πολιτικά κόμματα και τις απόψεις τους. Η Γερμανία δεν είχε καμία απολύτως επιρροή στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Από το 1918 είχε αφοπλιστεί και δεν είχε θέληση να σταθεί απέναντι στα άλλα έθνη. Αυτό το γερμανικό έθνος, στη συνέχεια, προέκυψε από μια μοναδική εκδήλωση μιας ισχυρής εθνικής πεποίθησης και πραγματοποιήθηκε μέσα από μια ενοποίηση, που λίγοι μόνο άνθρωποι την θεωρούσαν πιθανή. 'Αλλοι χαμογελούσαν και έλεγαν ότι είναι εξαιρετικά απίθανο ή ενάντια σε κάθε εμπειρία και ιστορικό προηγούμενο.

Σήμερα δεν μπορούμε ακόμα να εκτιμήσουμε την ιστορική σημασία αυτής της διαδικασίας ενός έθνους, που μεγαλώνει σαν σύνολο. Παρόλο που προετοιμάσαμε το έδαφος για αυτή τη διαδικασία, τώρα στεκόμαστε μπροστά του και ατενίζουμε με θαυμασμό και χωρίς επίγνωση του μεγέθους και της σημασίας του για το μέλλον. Μέσα από την επανάστασή μας, έχουμε ξεπεράσει το ανίσχυρο παρελθόν της Γερμανίας. Το γερμανικό έθνος βρήκε και πάλι τον εαυτό του σε αυτή την επανάσταση, που πρόσθεσε ένα νέο χαρακτηριστικό στο γερμανικό χαρακτήρα. Ποτέ ξανά δεν θα είναι δυνατόν να μιλάμε για τη Γερμανία, χωρίς να λάβουμε υπόψη μας, αυτή την επανάσταση.

Αν παραμείνουμε ισχυροί, ο λαός θα παραμείνει ισχυρός. Ως έθνος είμαστε ασφαλείς όσο το κόμμα στέκεται σταθερό και ισχυρό. Αλλά εμείς δεν πρέπει να περιμένουμε ένα θαύμα, θαύματα με αυτή την έννοια δεν συμβαίνουν. Αντίθετα προκαλούνται από τον ιδεαλισμό, με θυσίες και αφοσίωση. Το σύνθημά μας σήμερα είναι το ίδιο με χθες και πάντα: Εμπρός! Αν είμαστε 

σίγουροι για τη δύναμή μας, τότε οι άλλοι μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν, ενώ εμείς θα χτίζουμε το δημιούργημά μας, το Ράιχ!

Dr. Goebbels

Μετάφραση: Φώτης Γαλάνης

πηγή

Ristorante Verona

Schwarze Hefte - Τα «μαύρα τετράδια» του Μάρτιν Χάιντεγκερ

Τα «Μαύρα Τετράδια» είναι οι ημερολογιακές σημειώσεις του φιλοσόφου Martin Heidegger. Οφείλουν το όνομά τους στο χρώμα των εξωφύλλων τους. Αρχίζουν από το 1931 και σταματούν το 1975, ένα χρόνο πριν από το θάνατό του. 

Εκδόθηκαν στη Γερμανία το 2014 από τον εκδοτικό οίκο Vittorio Klostermann ως υπ' αριθμόν 94, 95 και 96 τόμοι των απάντων του.

Για δεκαετίες πολλοί μελετητές του Χάιντεγκερ μιλούσαν για έναν απολίτικο φιλόσοφο, αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο που είχε διαπράξει ένα «στιγμιαίο λάθος». Όμως η δημοσίευση του φιλοσοφικού ημερολογίου, το οποίο ο Χάιντεγκερ ζήτησε να μην δημοσιευτεί μέχρι να τελειώσει το πλήρες του έργο- όσο και η δημοσίευση της αλληλογραφίας με τον αδελφό του αποδεικνύουν ξεκάθαρα τον αντισημιτισμό του και τον θαυμασμό του προς τον Χίτλερ. Η αλληλογραφία του συνιστά ένα "κλειδί" για την πλήρη κατανόηση του τι ακριβώς πίστευε ο φιλόσοφος.

Από τα τέλη του 1931 ο 43χρονος τότε Χάιντεγκερ στέλνει το βιβλίο του Χίτλερ, ο "Αγών μου", στον αδελφό του και επαινεί το «εξαιρετικό πολιτικό ένστικτο του Χίτλερ». 

Στις 27 Ιουλίου του 1932 αναφερόμενος στο κεντρώο κόμμα Τσέντρουμ του οποίου ηγείτο ο καγκελάριος Μπρύνινγκ (γνωστός και ως ο τελευταίος καγκελάριος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης), ο οποίος προσπάθησε να απαγορεύσει τα τάγματα εφόδου και τα τάγματα ασφαλείας που είχε δημιουργήσει το 1925 ο Χίτλερ, προτρέπει τον αδελφό του να μην παρασυρθεί από τις ενέργειες του καγκελάριου Μπρύνινγκ.

Στις 13 Απριλίου του επόμενου χρόνου και ενώ ο Χίτλερ είναι πλέον στην εξουσία, ο Χάιντεγκερ γράφει γεμάτος ενθουσιασμό: 

"Ο λαός μας και το Ράιχ μετασχηματίζονται και όποιος έχει μάτια να δει, αυτιά να ακούσει και μια καρδιά να χτυπάει, νοιώθει αυτή τη δύναμη και τη βαθειά έξαρση. Είμαστε και πάλι αντιμέτωποι με μια μεγαλειώδη πραγματικότητα, την οποία οφείλουμε να κάνουμε πράξη με τρόπο ώστε να πάρει τη θέση της στον πνευματικό κόσμο του Ράιχ και στην μυστική αποστολή της γερμανικότητας".

Tον Μάιο του 1933, δέκα μέρες μετά την εκλογή του ως Πρύτανη του Πανεπιστημίου του Freiburg έγινε μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Στις 4 Μαΐου εξηγεί στον αδελφό του:

«Μην βλέπεις τί υπάρχει κάτω από τό κίνημα, αλλά τις απόψεις του Φύρερ και τα μεγαλειώδη σχέδιά του. Χθες έγινα μέλος του NSDAP (Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα) όχι μόνο από εσωτερική πεποίθηση, αλλά από καθαρή συνειδητοποίηση ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιτευχθεί η καθαρότητα και η διευκρίνιση του όλου κινήματος. Και εάν εσύ δεν είσαι έτοιμος να προσχωρήσεις τώρα στο κόμμα, θα σε συμβούλευα ωστόσο να προετοιμάσεις τον εαυτό σου και να το κάνεις, χωρίς καμία ανησυχία για το εάν θα ασχοληθείς με κατώτερα και λιγότερο ευχάριστα θέματα που ενδέχεται να πέσουν στην αντίληψή σου..."

Σύμφωνα με την αλληλογραφία του, ζήτησε από τον αδελφό του να γίνει και αυτός μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος γράφοντάς του ότι:  ''όποιος δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος του Χίτλερ, του αξίζει να συνθλιβεί στο χάος."

Από το 1934 ως το 1936 διετέλεσε μέλος της Ακαδημίας του Γερμανικού Δικαίου η οποία είχε συμβουλευτικό ρόλο στη νομοπαρασκευαστική διαδικασία μεταξύ άλλων και για τους φυλετικούς Νόμους της Νυρεμβέργης. 

Για τον φιλόσοφο, η σωτηρία της Δύσης βρίσκεται στα χέρια της Γερμανίας το 1933, αλλά ακόμη και δέκα χρόνια αργότερα, το 1942:

«Πλησιάζει η στιγμή», γράφει τότε ο Χάιντεγκερ, που θα φανεί «αν οι Γερμανοί είναι ικανοί να αποκτήσουν μιαν εμπειρία του τόπου πέρα από τον ορθολογισμό και το παράλογο και να τον κάνουν κατοικήσιμο»

Μετά τον πόλεμο

Όλοι οι εκφυλισμοί της σύγχρονης εποχής, η σύγχρονη τεχνολογία, οι φυσικές επιστήμες, η πίστη στην προβλεψιμότητα και στη δυνατότητα ελέγχου του κόσμου, είναι γι' αυτόν εκφράσεις μιας μεταφυσικής μολυσμένης από τον εβραϊσμό. 

Τα Μαύρα Τετράδια καταγγέλλουν τον μεταπολεμικό κόσμο που κρημνίζεται στον θόρυβο και την απερήμωση, περιγράφουν έναν πόλεμο υπόγειο που δεν τέλειωσε το 1945 κι ούτε ξεκίνησε το 1939.

1946

«Περισσότερο απομακρυσμένοι από την αλήθεια της ιστορίας (Geschichte) είναι οι ιστορικοί (Historiker)» (96.183 και 94.407), όσοι δεν αντιλαμβάνονται πως κανένα γεγονός δεν είναι όντως περασμένο – μάλλον, «το γεγονός κατεξοχήν είναι ό,τι δεν παρέρχεται» (96.14). Ο ιστορικός είναι η προσωποποιημένη άρνηση της ιστορίας (97.91). Διότι η ιστορία δεν φτιάχνεται, ούτε δομείται, παρά γίνεται. Ο Χάιντεγκερ προφητεύει πως το νωρίτερο που θα πρέπει να αναμένουμε την επανέναρξη της αυθεντικής ιστορίας είναι γύρω στα 2300, «οπότε ο αμερικανισμός θα έχει εξαντληθεί εξαιτίας του κορεσμού της κενότητάς του». Ως τότε, ανίδεος ο άνθρωπος θα βηματίζει στο τίποτα (96.225)

Ο Χάιντεγκερ δυσφορεί με τον κόσμο γύρω του και ειδικά με τους ανθρώπους. Είναι τόσο ομογενοποιημένη και γενικευμένη η «αθλιότητα της γνώμης του ενός και του άλλου», γράφει, «ώστε αδυνατεί πλέον κανείς να εντοπίσει κάποια ειδοποιό διαφορά της αθλιότητας» (94.184). Δηλαδή: η αθλιότητα κατάντησε φυσιολογική κατάσταση του νου. Απομένει να βγει κανείς από δαύτην, όπως θα έβγαινε από βρώμικα νερά, να αφήσει ξωπίσω τον γιγαντιαίο θόρυβο και να μεταβεί από την πολυπρόσωπη, κουρασμένη και ευτελισμένη δυτική μεταφυσική σε ένα «μονοπάτι» που είναι ήδη μέρος της αλήθειας (97.459). 

Ο πραγματικός λόγος που η εποχή δεν έχει θεούς δεν είναι ότι παραγίναμε «κοσμικοί» και συνεπώς άθεοι, αλλά ότι δεν διαθέτουμε κανέναν κόσμο –μόνον μια σύγχυση του Είναι. (94.218)

Η φυγή των θεών είναι τόσο τελεσίδικη, ώστε πλέον το Είναι δεν επιτρέπει καν να θεωρηθεί ο άνθρωπος άξιος να αποκτήσει την γνώση της φυγής αυτής, δηλαδή ο άνθρωπος είναι παραδομένος στην υποκειμενικότητα του υποκειμένου (96.119)

Λούντβιχ Κλάγκες, Σπένγκλερ, Γύνγκερ, Ρίλκε, μα πρώτιστα ο Νίτσε, αποδοκιμάζονται διαρρήδην. Ο Νίτσε δεν είναι παρά ένα υποκατάστατο (97.13: ein Surrogat), διότι η επαναξίωση των αξιών και ο υπεράνθρωπος είναι εκδοχές ακραίας υποκειμενικότητας, κι όχι αληθινή υπέρβαση της μεταφυσικής, όπως διατυμπάνιζε. «Υπάρχουν σκλαβοπάζαρα, όπου οι ίδιοι οι σκλάβοι είναι συχνά οι μεγαλύτεροι έμποροι» (94.455). 

Τον Χέλντερλιν, όμως, τον  ανάγει σε προφήτη. 
Στα γνωστά ποιήματά του («Patmos», «Germanien») αλλά και στην αλληλογραφία του, ο Χέλντερλιν περιγράφει μιαν ανθρωπότητα που ζει στην απάτη και στην πλάνη, που είναι εγκαταλειμμένη από τους παλαιούς θεούς της, δουλόφρων και τυφλή. Την ανθρωπότητα μπορεί να λυτρώσει μόνον μια «ιέρεια Γερμανία» που καθοδηγεί τους λαούς, ένα εκλεκτό γερμανικό γένος του μέλλοντος. Προτείνει «οι Γερμανοί» να βγουν από τον βάλτο της μεταφυσικής και της ψευδοϊστορίας, προκειμένου να γίνουν αγωγοί των Νέων Θεών. «Ένας θεός για όλους θα ήταν θεός για κανέναν» –το ζήτημα είναι να έλθουν «οι θεοί του λαού» (94.214), άρα οι νέοι θεοί των Γερμανών, «με τους οποίους μπορούμε να γίνουμε φίλοι και δεν πρέπει να είμαστε σκλάβοι τους» (94.242).
Τη λύτρωση, γράφει ο Χέλντερλιν, έλκει ο κίνδυνος – κι όσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος, τόσο εγγύτερα η σωτηρία.  γράφει (96.136).

πηγές: 

https://www.academia.edu/

http://www.tovima.gr/

http://www.iefimerida.gr/

 Ristorante Verona

Εθνικοσοσιαλιστές μαχητές για την λευκή Ροδεσία

Ο πόλεμος στη Ροδεσία έχει σε μεγάλο βαθμό ξεχαστεί-και όπως τόσα πολλά-διαστρεβλωθεί, παρερμηνευθεί και παραμορφωθεί, ώστε να μπορεί να παρουσιαστεί από την σύγχρονη μαρξιστική ιστοριογραφία ως αγώνας του έγχρωμου προλεταριάτου και της απελευθέρωσης των λαών από τους τύραννους λευκούς αποικιοκράτες. Η πραγματικότητα όμως δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Ήταν ένας φυλετικός πόλεμος αυτοάμυνας των λευκών για την προστασία των οικογενειών τους από τις κτηνωδίες των μαρξιστών μαύρων τρομοκρατών, κυριευμένων με μια δίψα για την εξάλειψη των λευκών στη Ροδεσία. Σε αυτόν τον αγώνα για την προστασία και τη διατήρηση του λευκού πληθυσμού εν όψει της καταστροφής και της εκδίωξής του, υπήρξαν γενναίοι εθνικοσοσιαλιστές που κάνοντας την ιδέα τους πράξη, εγκατέλειψαν τις εστίες τους για να έρθουν προς βοήθεια των λευκών τους αδερφών. Λίγα είναι γνωστά για τους εν λόγω αγωνιστές. Πολέμησαν και πέθαναν ως άσημοι άνθρωποι. 

Συνέχεια εδώ

RV

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΕΣ

Το απόγευμα της 17ης Αυγούστου του 1987, ο Ρούντολφ Ες βρέθηκε νεκρός στο κελί του στις φυλακές τού Σπαντάου στο Βερολίνο, όπου εκρατείτο επί 40 ακριβώς χρόνια, ενώ συνολικά ήταν κρατούμενος από το 1941, όταν συνελήφθη από τους Βρετανούς, αφού είχε, ήδη, πετάξει στη Σκωτία σε μία "αποστολή για την ειρήνη". Στο Σπαντάου ήταν ο μοναδικός κρατούμενος από το 1966, γι’ αυτό και τον αποκάλεσαν "ο πιο μοναχικός άνθρωπος στον κόσμο". Ήταν 93 ετών.

Επισήμως, ο θάνατός του αποδόθηκε σε αυτοκτονία, εκδοχή όμως που φαίνεται παράλογη, ειδικά αν ληφθεί υπόψη ότι επίκειτο η απελευθέρωσή του, μετά την αναπάντεχη πρωτοβουλία της υπό κατάρρευση Σοβιετικής Ένωσης και του Γκορμπατσόφ προσωπικά, στο πλαίσιο διευθέτησης εκκρεμών ζητημάτων τού Β΄Ππ, χωρίς την οποία η επανένωση του Βερολίνου και της Γερμανίας δεν θα ήταν δυνατή. Η προοπτική αυτή είχε προκαλέσει πολύ μεγάλη αναστάτωση στη βρετανική κυβέρνηση που αντιμετώπιζε τον κίνδυνο, αν ο Ες μιλούσε για όσα γνώριζε και είχε ζήσει, να αποκαλυφθεί ο πραγματικός ρόλος της στον Β΄Ππ αλλά και οι ειρηνευτικές προθέσεις και προσπάθειες του Χίτλερ. Η ιστορία θα έπρεπε να ξαναγραφτεί...

Το πόρισμα της επίσημης νεκροψίας ότι επρόκειτο περί αυτοκτονίας δεν συμφωνεί με την πολύ σοβαρή και τεκμηριωμένη άποψη του διάσημου Γερμανού ιατροδικαστή  Δρ Βόλφανγκ Σπαν (Dr. Wolfgang Spann) που προσέλαβε η οικογένεια Ες. Αυτός κατόπιν της νεκροψίας που διενήργησε ο ίδιος, αντέκρουσε την επίσημη άποψη επιστημονικά  και συμπέρανε ότι ο Ες είχε στραγγαλιστεί, καταλήγοντας: «Δηλώνω κατηγορηματικά ότι δεν επρόκειτο περί αυτοκτονίας».

Συνέχεια εδώ

RV

O EΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

O Eθνικοσοσιαλισμός κατά τον Rudolf  Hess

Ο Eθνικοσοσιαλισμός πιστεύει ότι υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσεις και συνεπώς δύο τύποι κοινωνικής συμβίωσης. Από τη μία έχουμε τον υλιστικό τρόπο διαβίωσης όπου τα άτομα επιδιώκουν την ευτυχία μέσω της απόκτησης υλικών αγαθών και πλούτου. Από την άλλη υπάρχει ο δρόμος προς την αρίστευση , του ιδεαλισμού - ή της ευγένειας - με τα άτομα να επιδιώκουν ιδεαλιστικούς σκοπούς πέρα από τις βασικές υλικές ανάγκες. Ο Εθνικοσοσιαλισμός πιστεύει ότι ο υλιστικός τρόπος ζωής είναι παρηκμασμένος - σπατάλη χρόνου, σπατάλη του εξελικτικού δυναμικού του ανθρώπου.

Επιπλέον, ο Εθνικοσοσιαλισμός πιστεύει ότι η ζωή ενός ατόμου είναι καλύτερη, πιο πλήρης , όταν ο ιδεαλιστικός σκοπός ο οποίος επιδιώκεται είναι σε συμφωνία με τη θέληση της Φύσης. Αυτό πηγάζει από την θεώρηση του εθνικοσοσιαλισμού ότι εμείς , ως ανθρώπινα όντα, είμαστε μέρος της Φύσης και υπαγόμαστε στους νόμους της.

Συνέχεια εδώ

RV

Ποιος ξεκίνησε τελικά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο;

πηγή

RV

CEDADE

Για την ιστορία του CEDADE θα μπορούσαν να γραφτούν βιβλία. Εδώ επιχειρείται μια συνοπτική παρουσίαση της πορείας του. Το όνομα αποτελείται από τα αρχικά των λέξεων Círculo Español de Amigos de Europa, που σημαίνει ''Ισπανικός Κύκλος Φίλων της Ευρώπης" και επρόκειτο για μία ισπανική Εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση που ιδρύθηκε στη Βαρκελώνη το 1966.

Στο CEDADE η μοίρα επεφύλαξε να είναι μια δυνατή φλόγα που ξεπήδησε από μια σπίθα της φωτιάς του Εθνικοσοσιαλισμού, μιας φωτιάς που δεν έσβησε στις 9 Μαΐου του 1945.

Ξεκίνησε ως ομάδα μελέτης για το έργο του Γερμανού συνθέτη Ρίχαρντ Βάγκνερ. Επικεφαλής τέθηκε αρχικά ο Ángel Ricote,ο οποίος σύντομα παραχώρησε τη θέση του στον  Pedro Aparicio.  

  Otto Skorzeny

Ιδρυτικό μέλος του CEDADE ήταν ο συνταγματάρχης των SS  Otto Skorzeny, ενώ στα ηγετικά στελέχη συγκαταλεγόταν και ο αρχηγός της  ''Λεγεώνας των Βαλλόνων" των Waffen SS, Leon Degrelle.

 Otto Skorzeny και Leon Degrelle στην Ισπανία

Ο Κύκλος πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε εκδοτικό οίκο με εκδόσεις για τον Εθνικοσοσιαλισμό και τον Β΄Ππ. Ανέπτυξε επαφές με άλλες Εθνικοσοσιαλιστικές ομάδες στην Ευρώπη και το 1969 φιλοξένησε το δέκατο συνέδριο της Nouvel Ordre Européen (Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη), με εξήντα συνέδρους από επτά χώρες. Πρέπει να σημειωθεί ότι το συνέδριο απαγορεύτηκε από τον Φράνκο. 

Από το συνέδριο στη Βαρκελώνη το 1969

Το 1973 ίδρυσε γραφεία και  στη Μαδρίτη. Ένα χρόνο αργότερα, πρόεδρος του  CEDADE εξελέγη ο Jorge Mota Aras. 

O Jorge Mota Aras, επικεφαλής του CEDADE 

Η ομάδα είχε περίπου 2500 ενεργά μέλη και μετά το 1975 επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Ιβηρική Χερσόνησο. Το 1978 την ηγεσία αναλαμβάνει ο  νεαρός Ισπανο-αυστριακός Pedro Varela.

Ο Pedro Varela έγινε πρόεδρος του CEDADE το 1978 

Ο Pedro Varela είναι ο άνθρωπος που εστίασε περισσότερο στην εξάπλωση του κινήματος πέρα από την Ισπανία, δημιουργώντας ένα "δίκτυο" εθνικοσοσιαλιστών και σε άλλες χώρες, όπως στην Αργεντινή (Μπουένος Άιρες και Posadas), Βολιβία (Λα Παζ), Ισημερινό (Κίτο) και τη Γαλλία (Aix-en-Provence). 

Η δράση του CEDADE ήταν πολυσχιδής, αλλά κάποιες από τις δραστηριότητές του δεν είναι γνωστές, δεν αναφέρονται ούτε μπορούν να αναφερθούν σε blog. Τουλάχιστον, επί του παρόντος...

Το καλοκαίρι του 1984, για πρώτη φορά Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές επισκέφθηκαν το CEDADE: δύο έφηβοι ξεκίνησαν από την Αθήνα για τη Βαρκελώνη, όπου επισκέφθηκαν τα γραφεία του CEDADE, γνωρίστηκαν με τον Pedro Varela και άλλους Ευρωπαίους Εθνικοσοσιαλιστές που συνάντησαν εκεί, προμηθεύτηκαν υλικό και κράτησαν επαφή.

Ο Κύκλος εξέδιδε το ομώνυμο, πολύ σημαντικό περιοδικό CEDADE τις δεκαετίες 70, 80 μέχρι την αρχή του '90. 

Εξώφυλλα του περιοδικού: 

 

 

Ως εκδοτικός οίκος, το CEDADE συνέχισε να αναπτύσσεται και σύντομα έκανε μια σειρά από εκδοτικές κινήσεις στην Αυστρία και τη Γερμανία χρησιμοποιώντας το όνομα Ediciones Wotan. 

1989: CEDADE, συγκέντρωση για τα 100 χρόνια από την γέννηση του Αδόλφου Χίτλερ με κεντρικό ομιλητή τον Pedro Varela 

Το πολύ σημαντικό ιδεολογικό έργο του CEDADE είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν αντιδράσεις από εβραϊκές οργανώσεις με αποτέλεσμα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να ζητήσει να ληφθούν μέτρα κατ' αυτού. 

Η σταδιακή αλλαγή του νομικού πλαισίου στην Ισπανία, οι διώξεις κατά του Varela, η σύλληψή του και φυλάκισή του στην Αυστρία το 1992, που αναπόφευκτα στέρησαν την οργάνωση από την ηγεσία της, οδήγησαν το CEDADE σε μια σημαντική αποκλιμάκωση των δραστηριοτήτων του και τον Οκτώβριο του 1993 ανέστειλε τη δράση του.  Θα μπορούσε εδώ να σημειωθεί ότι η Χρυσή Αυγή κατά την πρώτη δεκαετία της λειτουργίας της ήταν μια προσπάθεια μίμησης του CEDADE στον ελληνικό χώρο. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι αναφορές της στον Εθνικοσοσιαλισμό μειώθηκαν δραματικά από το 1990 και μετά...

Βαρκελώνη, έκθεση βιβλίου το 1989 

Ο Pedro Varela δεν σταμάτησε. Συνέχισε την εκδοτική δραστηριότητα, ασχολούμενος μεταξύ άλλων και με τον ιστορικό αναθεωρητισμό σε συνεργασία με τον Robert Faurisson, τον David Irving κ.ά.  

Pedro Varela και Daving Irving

Το 1996 κατασχέθηκαν πάνω από 20.000 βιβλία του βιβλιοπωλείου και του εκδοτικού του οίκου, τα οποία ρίχθηκαν στην πυρά!  Μια τεράστια ποσότητα ρεβιζιονιστικών βιβλίων και το αρχείο της οργάνωσης επίσης κατασχέθηκαν. Ο ίδιος ήταν ο πρώτος που (το 1998) διώχθηκε στην Ισπανία για "ρητορική μίσους" και "άρνηση του Ολοκαυτώματος".

Πάντως, ο εκδοτικός του οίκος libreriaeuropa συνεχίζει το σπουδαίο έργο του CEDADE σε πείσμα των καιρών. Και πάλι όχι χωρίς συνέπειες. Το 2010 ο εκδότης φυλακίστηκε στην Ισπανία για 15 περίπου μήνες, ενώ για ακόμη μια φορά τα βιβλία του κατασχέθηκαν! Μπορείτε να δείτε σχετικά και εδώ 

Αξίζει να επισκεφθείτε το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο εδώ

Ristorante Verona