Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Ο ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ LEON DEGRELLE





Αποσπάσματα από την συνέντευξη του Leon Degrelle, που δόθηκε το 1990 και είναι προφητική σε πολλά σημεία της. 

"[...]  Ο Λένιν δεν είχε ούτε το 1% των Ρώσων με το μέρος του. Δεν έγινε παρά μια και μοναδική ψηφοφορία στην αρχή του 1918, όταν κλήθηκαν οι Ρώσοι να ψηφίσουν τον Λένιν, που τελικά έχασε τις εκλογές. Πήρε μόνο το 1/3 των ψήφων, κι ήταν ένα τόσο περιορισμένο κοινό που την ημέρα της συνεδρίασης των νεοεκλεγμένων Σοβιέτ, επενέβη ο Στρατός για να τα διαλύσει, με αποτέλεσμα να υπάρξουν 17 νεκροί.


Αυτή είναι η θαυμάσια δημοκρατία τους. Το πολιτικό τους σύστημα ήταν λάθος, ήταν μια στυγνή δικτατορία, η πιο αιματηρή καταπίεση που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, πέθαναν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι.
Η συνταγή της περίφημης πάλης των τάξεων και του οικονομικού κομμουνισμού δεν επέφερε καμιά βιομηχανική εξέλιξη. Υπήρξε μια εξέλιξη μόνο στον πολεμικό τομέα αυτό επειδή τους βοήθησαν οι Αμερικανοί. Η Σοβιετική Βιομηχανία είναι η ίδια μ’ αυτή που ήταν και πριν 75 χρόνια, εξοπλισμένη με απαρχαιωμένα μηχανήματα που δεν αξίζουν πλέον τίποτα. Για τους λαούς που υπέταξαν στην Ευρώπη ισχύει το ίδιο. Από το 1950 και μετά έχουν τους ίδιους παλιούς και πλέον άχρηστους εξοπλισμούς.
Έτσι οι χώρες αυτές είναι ολοκληρωτικά κατεστραμμένες χωρίς καμιά πιθανότητα άμεσης ανασυγκρότησης. Για να εκσυγχρονισθούν χρειάζονται τουλάχιστον 10 χρόνια, για να χτιστούν εργοστάσια χρειάζεται βοήθεια απ’ όλη την Ευρώπη και από τις ΗΠΑ, που πρέπει να δώσουν εκατομμύρια εκατομμυρίων δολάρια. Και το άλλο που είναι τρομερό, είναι ότι δεν υπάρχουν στελέχη. Για 75 χρόνια στη Σοβιετική Ένωση και για 50 χρόνια στην Ανατολική Ευρώπη δεν δημιουργήθηκαν ούτε οικονομικά ούτε πολιτικά στελέχη. Σήμερα λοιπόν αντικρίζουμε έναν κόσμο τετρακοσίων εκατομμυρίων, μέσα σε μια τεράστια έκταση, όπου όλα πρέπει να ξαναγίνουν απ’την αρχή.


Στη Σοβιετική Ρωσία, που όχι μόνο είναι κατεστραμμένη, όχι μόνο δεν υπάρχουν στελέχη, αλλά υπάρχει και το τεράστιο πρόβλημα του διασκορπισμού των εθνοτήτων.
Σήμερα υπάρχουν πάμπολλες πιθανότητες ενός εμφύλιου πολέμου. Οι χώρες της Βαλτικής δεν θέλουν πλέον να παραμείνουν Σοβιετικές, θέλουν να ξαναβρεθούν στην ελευθερία τους, αλλά δεν μπορούν να το επιτύχουν, μόνες δεν έχουν τις προϋποθέσεις να επιζήσουν. Το ίδιο ισχύει και για ολόκληρη την περιοχή του Καύκασου, που είναι εντελώς διαφορετική απ’ την κανονική Ρωσία, μια χώρα πιο πλούσια κι απ’ τη Γαλλία και με τον ίδιο αρχαίο πολιτισμό. Η Ουκρανία έχει επίσης έναν αρχαίο πολιτισμό με Ελληνικές ρίζες, καθ’ ότι υπήρξε παράρτημα της Ελλάδας, υπήρξε η Ελλάδα της μετα-ιστορικής εποχής, η προέκταση της Ελλάδας του Μεσαίωνα, που έφερνε μαζί της τη Χριστιανική θρησκεία, τον Πολιτισμό, την αρχιτεκτονική, τις εικαστικές τέχνες, με δύο λόγια, μια χώρα με μεγάλη ελληνική και ιταλική επιρροή.

Αυτές οι χώρες, λοιπόν, αργά ή γρήγορα, θα αποχωρήσουν και τι θα απομείνει απ’ αυτή τη Σοβιετική Αυτοκρατορία;
Και όλα αυτά δεν είναι παρά ένα μέρος του προβλήματος. Υπάρχει και ο Μουσουλμανικός κόσμος που αντιστοιχεί σε 80 εκατομμύρια και που θα φτάσει στο τέλος του αιώνα τα 100 εκατομμύρια. Και αυτός ο κόσμος δεν έχει τίποτα το κοινό με τη Σοβιετική Ρωσία. Όλα αυτά σημαίνουν ότι αυτή η τεράστια χώρα είναι καταδικασμένη να διαιρεθεί σε 20 περίπου κομμάτια.
Από τη μια μεριά δεν έχει χρήματα, ούτε πιθανότητες ανασυγκρότησης πριν περάσουν 10 τουλάχιστον χρόνια, με την προϋπόθεση ότι θα βοηθήσει η Δύση, κάτι που όμως δεν είναι καθόλου σίγουρο [...]

[...] Κι εδώ θα σταθούμε σε μια σειρά τεραστίων προβλημάτων που υπάρχουν και που ξεπερνούν την ανθρώπινη φαντασία.
Έχουμε πρώτα το πρόβλημα της Γερμανίας. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να διορθωθεί. Η Δυτική Γερμανία μπορεί να σώσει την ανατολική, είναι στα όρια του εφικτού. Οι ανατολικογερμανοί έχουν οικονομικές δυνατότητες, είναι πλούσια χώρα και διαθέτουν στελέχη.
Στο οικονομικό επίπεδο οι Γερμανοί μπορούν να τα τακτοποιήσουν όλα και σε 5 χρόνια να πηγαίνουν όλα θαυμάσια.
Στο πολιτικό επίπεδο όμως, η Δυτική Γερμανία, έχει αυτή τη βλακώδη δημοκρατία που δεν οδηγεί πουθενά.
Υλικά λοιπόν, μπορεί η Γερμανία να σωθεί αλλά για όλα τα υπόλοιπα παραμένει ένα τεράστιο ερωτηματικό. Πως αυτή η Γερμανία θα ελευθερωθεί από τους Εβραίους οι οποίοι, ακόμα και ολιγάριθμοι, τσακίζουν τον Γερμανικό Λαό;
Οι Γερμανοί πολιτικοί τους τρέμουν και δεν τολμούν να κάνουν την παραμικρή κίνηση που θα τους δυσαρεστούσε, διότι πίσω από τους Εβραίους υπάρχει η τεράστια αμερικανική δύναμη.
Στην πραγματικότητα δύο ήσαν οι μεγάλοι νικητές του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Σοβιετική τυραννία και η τυραννία του υπερκαπιταλισμού. Ο Χίτλερ ήταν η μοναδική και αληθινή λύση. Εξουδετέρωσε τον κομμουνισμό τακτοποιώντας συγχρόνως το κεφάλαιο διότι πλέον επικρατούσε η εργασία κι όχι ο Χρυσός. Και αυτό πρέπει να ξαναεπικρατήσει [...] 


[...] Ο Γκορμπατσώφ μπορεί να πέσει ανά πάσα στιγμή. Άλλωστε στη Σοβιετική Ένωση δεν ήταν ποτέ τόσο δημοφιλής όσο νομίζουν. Φυσικά στη Δύση, που ο κόσμος είναι ανόητος και διαβρωμένος από τη δημοκρατία, ανέβασε τον Γκορμπατσώφ σε θεϊκό βάραθρο, αλλά (χαριτολογώντας) δεν πιστεύουμε πια στο Θεό !
Βλέπουμε απλώς το παράδειγμα της Λιθουανίας, που είναι μια χώρα που δεν ανήκει στη Σοβιετική Ένωση με τη θέλησή της, μια χώρα που την άρπαξε η Ρωσία. Στο Σύνταγμα της Σοβιετικής ένωσης προβλέπεται ότι οποιοδήποτε μέλος της μπορεί να αποχωρήσει, ο ίδιος ο Λένιν το είχε κατοχυρώσει. Ακόμα και αν πρόκειται για χώρα που μόνη της προσχώρησε στα Σοβιέτ μπορεί όποτε θέλει να αποχωρήσει.
Και τώρα βλέπουμε τα τανκς στους δρόμους της πρωτεύουσας της Λιθουανίας και τους Λιθουανούς στρατιώτες να συλλαμβάνονται επειδή δεν θέλουν να υπηρετήσουν στο Σοβιετικό Στρατό.
Η κατάσταση αυτή παραμένει στάσιμη επειδή οι Αμερικάνοι θέλουν προσωρινά να παραμείνει ως έχει. Αλλά είναι τρομερά προσωρινό και αμφίβολο και θα παρουσιασθούν κι άλλες περιπτώσεις. Μόλις επαναστατήσει μια χώρα θα ακολουθήσουν άλλες είκοσι [...]



[...]Γι’ αυτό πρέπει να καταλάβετε ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός έχει ένα τεράστιο στόχο. Δεν είμαστε πλέον μικρές χώρες, είμαστε στην Ευρώπη, είμαστε ενωμένοι, είμαστε δραστήριοι''.

Leon Degrelle, περιοδικό ''Χρυσή Αυγή'' Σεπτέμβριος 1990, α.τ.56.




Τριάντα πέντε χρόνια πέρασαν από τότε. Η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε και η Δύση βοήθησε τη Ρωσία και σε οικονομικό επίπεδο και σε τεχνογνωσία. Μπορεί ο κομμουνισμός να κατέρρευσε, άφησε όμως πίσω του έναν κόσμο που όπως είπε ο Λεόν Ντεγκρέλ, ''όλα έπρεπε να ξαναγίνουν απ’την αρχή''. 



Μπορεί οι καταργήθηκαν οι Λαϊκοί επίτροποι και οι κομισάριοι (σχεδόν όλοι εβραϊκής καταγωγής), μα σήμερα ονομάζονται ''ολιγάρχες'' και είναι και πάλι εβραίοι.  

Χώρες όπως η Λιθουανία, η Εσθονία, η Λετονία αλλά και μεγαλύτερες όπως η Ουκρανία ακόμη αγωνίζονται για την ελευθερία τους. Η Ρωσία αυτή τη φορά, όχι με τον σοβιετικό αλλά με τον ''ευρασιατικό'' μανδύα, επιχειρεί τη δημιουργία μιας νέας πολυφυλετικής αυτοκρατορίας. Δεν ήταν και δεν αισθάνθηκε ποτέ Ευρώπη και έτσι θα παραμείνει. Μια αντιευρωπαϊκή δύναμη.  





Ristorante Verona

Islamic State of Donbass and Lugansk

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΤΑΓΜΑ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ''AZOV'' ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ MARINKA

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

ΖΗΤΩ Ο ΜΕΤΑΞΑΣ, ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ, ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΗ Η ΕΛΛΑΣ


ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΕΣ 


«Εγώ εν τη εξελίξει ταύτη καθώρισα ήδη τον δρόμον μου, προ πολλού. Είμαι στρατιώτης και ευγενής, και θέτω εις την υπηρεσίαν του Βασιλέως μου το ξίφος μου, του αφιερώ δε την ζωήν και την διάνοιάν μου. Μου είναι αδιάφορον αν ο Βασιλεύς είναι καλός ή κακός, επιβλαβής ή ωφέλιμος δεν εξετάζω αν αι πράξεις του προξενούν καλόν ή κακόν εις το Έθνος τον ακολουθώ τυφλώς εις ό,τι θέλει η θέλησίς του είναι δι’ εμέ νόμος, θεωρώ δε εμαυτόν ευτυχή ότι χαίρω την ευμένειαν του Διαδόχου, αρχηγού αποφασιστικού και φιλοδόξου»
Μεταξάς το Προσωπικό του Ημερολόγιο, τ. Β΄, σ. 527-528, Στη Γερμανία 1898-1906 Επιστημονική Επιμέλεια Χρ. Χρηστίδης, Εκδόσεις Γκοβόστη Αθήνα 1952.  

Ristorante Verona

ΤΟ ΤΑΓΜΑ "AZOV" ΜΠΗΚΕ ΣΤΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ ΤΟΥ ΝΤΟΝΕΤΣΚ, ΝΕΚΡΟΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΕΝΑΣ ΡΩΣΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ



Tα Τάγματα Εθελοντών ''Αζοφικής" και "Ανθρακωρύχος", (БАТАЛЬОН "АЗОВ" , батальон «Шахтерск») μπήκαν στην πόλη Marinka που απέχει 20 χλμ. από το κατεχόμενο Ντόνετσκ.

Τις τελευταίες ημέρες, τα Εθελοντικά Τάγματα Μαχητών, που σχηματίζονται από την Εθνική Συνέλευση της οποίας ηγείται ο Andrey Beletsky έχουν περάσει σε συστηματική επίθεση στο  Ντόνετσκ. 


Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, το τάγμα "Αζοφικής" εκπλήρωσε πλήρως την αποστολή του: το προάστιο του Ντόνετσκ - Marinka απελευθερώθηκε και βρίσκεται υπό πλήρη έλεγχο ενώ δεν υπάρχουν αυτονομιστές.

Η νίκη

Κατά τη διάρκεια της ημέρας το Τάγμα βρίσκονταν κάτω από συνεχή πυρά πυροβόλων όπλων, εκτοξευτών ρουκετών, οβιδοβόλων και «Grad». Ένα χιλιόμετρο από το Ντόνετσκ οι στρατιώτες δέχτηκαν πυρά από δύο πλευρές με πολυβόλα και χειροβομβίδες. Παρ΄ όλες τις δυσκολίες το τάγμα εκπλήρωσε την αποστολή του με επιτυχία. Η επιχείρηση έχει ολοκληρωθεί στο 100%.

Απώλειες: 1 νεκρός, 14 τραυματίες, οι 3 σοβαρά. 


Ο νεκρός είναι ο Ρώσος εθελοντής Грек Сергей. Ζούσε τα τελευταία τρία χρόνια στην Ουκρανία λόγω πολιτικών διώξεων από το καθεστώς Πούτιν.

Ristorante Verona

ΧΑΡΚΟΒΟ

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Ο Otto Skorzeny για το απελευθερωτικό κίνημα του στρατηγού Βλασώφ και τον ROA ( Ρωσικό Απελευθερωτικό Στρατό )


Otto Skorzeny

Απόσπασμα από το βιβλίο του Otto Skorzeny, ''Οι καταδρομικές μου επιχειρήσεις'' για τον στρατηγό Βλασώφ και τον ROA (Ρωσικό Απελευθερωτικό Στρατό)

''Ό Φαίλκερζαμ μου έφερε τό Μανιφέστο του Κινήματος Βλασώφ, τό όποιο εξέδωσε ό στρατηγός τό 1943: 

«Ή Ρωσική Επιτροπή απαιτεί τά ακόλουθα βασικά στοιχεία για την νέα οργάνωση τής Ρωσίας:

- Εξόντωση του Μπολσεβικισμού, του Στάλιν και τής κλίκας του
- Έντιμη ειρήνη μέ τήν Γερμανία
- Δημιουργία μιας νέας Ρωσίας, χωρίς Μπολσεβικισμό άλλά καί χωρίς Καπιταλισμό, μέ τήν βοήθεια τής Γερμανίας καί άλλων λαών τής νέας Ευρώπης».
Γιά τήν νέα οργάνωση τής Ρωσίας ή Επιτροπή πρότεινε τό άκόλουθο πρόγραμμα:
1. Κατάργηση τής καταναγκαστικής εργασίας, δικαίωμα στήν έλεύθερη έργασία καί οργάνωση συνδικάτων.
2. Κατάργηση των Κολχόζ και απόδοση της γης στους χωρικούς.
3. Επανίδρυση του εμπορίου, τής οικοτεχνίας και τής ελαφράς βιομηχανίας.
4. Δικαίωμα τών διανοουμένων, νά εργάζονται ελεύθερα γιά τά συμφέροντα τοΰ λαού.
5. Κοινωνική δικαιοσύνη καί έξασφάλιση όλων τών έργατών εναντίον τής έκμετάλλευσης.
6. Δικαίωμα γιά εκπαίδευση καί κοινωνική άσφάλιση όλων τών έργατών.
7. Κατάργηση τής τρομοκρατίας καί σεβασμός τών άνθρωπί- νων δικαιωμάτων.
8. Έξασφάλιση τής ελευθερίας γιά όλους τούς λαούς τής Ρωσίας.

9. Αμνηστία και επάνοδος στα σπίτια για όλους τούς πολιτικούς κρατουμένους.
10. Ανοικοδόμηση των χωριών καί πόλεων μέ σχέδιο τής κυβέρνησης.
11. Ανοικοδόμηση τών εργοστασίων μέ σχέδιο τής κυβέρνησης.
12. Διαγραφή δλων τών οφειλών τίς όποιες έχει συνάψει σέ μυστικές συμφωνίες ό Στάλιν μέ τούς Άγγλοσάξονες καί πού έχει άναλάβει ό ίδιος.
13. Εξασφάλιση ένός ελάχιστου έπιπέδου διαβίωσης γιά όλους τούς άναπήρους πολέμου καί τίς οικογένειές τους.

Αύτό, τό λεγόμενο «Μανιφέστο τού Σμόλενσκ», τροποποιήθηκε ελαφρά στήν Πράγα, στίς 14 Νοεμβρίου 1944. Είχα τήν έντύπωση ότι ό Βλασώφ ανήκε σ’ εκείνους τούς Ρώσους πού δέν θεωρούσαν τήν Ρωσία άσιατική χώρα καί ήθελαν νά συμμετέχουν στήν οργάνωση μιας μεγαλύτερης καί ισχυρότερης Εύρώπης. Γνώριζε τήν Άπω Ανατολή καί γνώριζε σαφώς ποιά πελώρια δύναμη άλλά καί ποιό κίνδυνο αποτελούσε ή κοιμώμενη ακόμη Κίνα γιά τήν χώρα του καί γιά όλους τούς Εύρωπαίους... 
...Σύμφωνα μέ τόν Βλασώφ οι ίδιοι oi Ρώσοι όφειλαν νά νικήσουν τόν Μπολσεβικισμό. 'Ύστερα ή κατάρα, τήν οποία έξέφρασε ό Ντοστογιέφσκι στά τέλη τού προηγουμένου αιώνα, δέν θά είχε Ισχύ πλέον γιά πολύ.

Andrey Andreyevich Vlasov

Όταν ό Φαίλκερζαμ κι έγώ τόν συναντήσαμε αντιλαμβανόταν έστω καί καθυστερημένα πώς μιά χώρα π.χ. σάν τήν Ουκρανία, ή όποία κατείχε έναν παλαιό δικό της πολιτισμό, είχε τό δικαίωμα νά αυτοδιοικείται καί ότι οι βαλτικές χώρες ουδέποτε υπήρξαν ρωσικές. Ό «σοσιαλισμός» άντιπροσώπευε γιά τούς Κοζάκους κάτι διαφορετικό, σέ σχέση μέ τούς άλλους λαούς τής Ρωσίας, καί ή νέα κατανομή τού εδάφους ήταν ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Είχαμε πόλεμο. Ό Γερμανικός Στρατός χρησιμοποίησε περισσότερους άπό 500.000 Ρώσους αιχμαλώτους ώς εθελοντές (Χίβις) οι όποιοι πρόσφεραν στά μετόπισθεν μεγάλη υπηρεσία. Ό Βλασώφ ήθελε στην άρχή νά του διατεθούν όλοι οί Ρώσοι αιχμάλωτοι ακόμη καί οί εθελοντές. Θά μπορούσε σέ αυτή τήν περίπτωση νά συγκροτήσει περίπου 30 μεραρχίες, κάτι πού όμως θά δημιουργούσε έναν μεγάλο κίνδυνο όχι μόνο γιά τήν Γερμανία, άλλά γιά όλη τήν Ευρώπη. Ήταν σοφότερο νά τεθούν χαμηλότεροι στόχοι... 

ROA

...’Έκαναν μεγάλη προπαγάνδα επ’ ώφελεία τού ROA (Russkaia Osvoboditelnaia Armiia- Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός) καί μεγάλος άριθμός άπό λιποτάκτες προσέρχονταν στά στρατεύματά μας ή κατ’ ευθείαν στά τάγματα του Βλασώφ.  Στήν Πράγα συγκροτήθηκε μία νέα Επιτροπή τό KONR (Komitet Oswobodjdenia Naradow Rossii) (Επιτροπή Απελευθέρωσης τών Ρωσικών Λαών). Οί ιδέες καί οι σκοποί του Βλασώφ ήταν, άπό ευρωπαϊκή άποψη εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Πέρα άπ’ αυτό, άπό κοινωνική σκοπιά, πίστευε ότι οί Μαρξιστικές Λενινιστικές θέσεις ήταν ξεπερασμένες. Κύρια έγνοια του στρατηγού Βλασώφ ήταν να απαλλαγεί από τόν Στάλιν καί τό καθεστώς του, πού κρατούσε τόν Ρωσικό λαό στήν πιό στυγνή σκλαβιά χειρότερη καί άπό τήν έποχή τών Τσάρων. Ό Στρατός του έπρεπε νά είναι ένας «κοινωνικός άπελευθερωτικός Στρατός». Ό Βλασώφ μου έκανε τήν καλύτερη έντύπωση, όταν εξηγούσε μέ λογική τά έπιχειρήματά του. Δέν ήταν ούτε μισθοφόρος, ουτε φανατικός, ήταν ρεαλιστής. «Σάς χρειαζόμαστε», μου έλεγε, «γιατί έχετε τά όπλα γιά νά πολεμήσουμε τόν Στάλιν άλλά κι εσείς μάς χρειάζεστε επίσης»! Έπέκρινε τον Στάλιν πολύ σκληρά. Γνώριζε ότι ή Stavka διέθετε πρώτης τάξης πληροφορίες πού τής παρέχονταν από εξαίρετες κατασκοπευτικές οργανώσεις''.

Ristorante Verona

ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΠΑΣΤΙΛΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ



Λίγες μέρες πριν η Πενέλοπε Κρούζ και ο Χαβιέ Μπαρδέμ μαζί με πολλούς άλλους ισπανούς κινηματογραφιστές, μη μένοντας ασυγκίνητοι στη γενοκτονία όπως χαρακτηρίζαν τις ενέργειες του Ισραήλ έστειλαν μια επιστολή. Στην επιστολή καλείται η Ε Ε «να καταδικάσει τους βομβαρδισμούς από ξηρά, θάλασσα και αέρα κατά του παλαιστινιακού άμαχου πληθυσμού στη Λωρίδα της Γάζας». Στην ίδια επιστολή απαίτησαν κατάπαυση πυρός και κάλεσαν το Ισραήλ να άρει τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, «από τον οποίο η Γάζα υποφέρει για περισσότερο από μία δεκαετία». 

«Η Γάζα ζει μια κόλαση αυτές τις μέρες, βρίσκεται υπό πολιορκία και δέχεται επίθεση από ξηρά, θάλασσα και αέρα. Τα σπίτια των Παλαιστινίων καταστρέφονται, τους αρνούνται το νερό, τον ηλεκτρισμό και την ελεύθερη πρόσβαση σε νοσοκομεία, σχολεία» αναφέρει η επιστολή, τονίζοντας ότι «η διεθνής κοινότητα δεν κάνει τίποτα».



Φαίνεται ότι τους τράβηξαν το αυτάκι αυτοί από τους οποίους εξαρτάται η ''καριέρα'' τους (γνωστής φυλετικής καταγωγής) και έτσι λίγες μέρες μετά η Πενέλοπε Κρουζ έγραψε μία δεύτερη ανακοίνωση, μέσα από την οποία διασαφήνισε ότι η μόνη επιθυμία και πρόθεσή της ήταν να έρθει η ειρήνη ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Γάζα. «Δεν θέλω να παρεξηγηθώ σε ένα τόσο σημαντικό θέμα. Δεν είμαι γνώστης της κατάστασης ούτε της πολυπλοκότητας της. Η μόνη επιθυμία και πρόθεση που με έκανε να υπογράψω αυτό το γράμμα ήταν να έρθει η ειρήνη ανάμεσα στο Ισραήλ και στη Γάζα. Ελπίζω ότι όλοι επιθυμούν την κατάπαυση του πυρός για να μην υπάρξουν άλλα αθώα θύματα και από τις δύο μεριές. Εύχομαι ενότητα και ειρήνη. Πιστεύω σε έναν πολιτισμό που θα έχει την δύναμη να κάνει τους ανθρώπους να ζουν δίπλα δίπλα»

Ο Χαβιέ Μπαρδέμ, μιμούμενος το παράδειγμα της Κρουζ, συνέταξε μία νέα επιστολή με τίτλο «Έκκληση για ειρήνη»: 

«Με την υπογραφή μου το μόνο που ήθελα ήταν να έρθει η ειρήνη. Η καταστροφή και το μίσος γεννούν μόνο μεγαλύτερη καταστροφή και μίσος. Καθώς φάνηκα επικριτικός με την δράση του Ισραηλινού στρατού, θα ήθελα να κάνω σαφές πώς τρέφω μεγάλο σεβασμό για τον Ισραηλινό λαό και αισθάνομαι συμπόνια για τις απώλειες τους. Αυτή τη στιγμή, εγώ και η σύζυγός μου θεωρούμαστε αντισημίτες, το αντίθετο από αυτό που είμαστε πραγματικά. Απεχθανόμαστε τον αντισημιτισμό, όπως επίσης και τις απαίσιες και επίπονες συνέπειες του πολέμου. 

Ανατράφηκα έτσι ώστε να είμαι αντίθετος σε κάθε πράξη βίας, που έχει σαν αποτέλεσμα να υποφέρει η ανθρωπότητα, ανεξάρτητα από θρησκεία, εθνικότητα και σύνορα. Τόσες αθώες Παλαιστίνιες έχουν χάσει τα παιδιά τους σε αυτή τη σύγκρουση. Τόσες Ισραηλινές μητέρες μοιράζονται τον ίδιο πόνο. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάποια πολιτική που να δικαιολογεί αυτό τον αβάσταχτο πόνο που προκλήθηκε και στις δύο μεριές. Και ελπίζω οι ηγέτες που έχουν αναμειχθεί σε αυτή τη "μάχη" να λάβουν υπόψη την έκκληση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Ban Ki-moon, "Στο όνομα της ανθρωπότητας , η βία πρέπει να σταματήσει".

RV

Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Ezra Pound




KANTO I


Καὶ τότε κατηφορίσαμε στὸ καράβι,1

Κυλήσαμε τὴν καρένα στὴ θάλασσα τὴ θεοτική,

Σηκώσαμε τ' ἄλμπουρο καὶ τὸ πανὶ στὸ μελανὸ τοῦτο καράβι,

Καὶ τὸ φορτώσαμε μ' ἀρνιά, φορτώσαμε μαζὶ καὶ τὰ κορμιά μας

Βαριὰ ἀπὸ δάκρυα, κι οἱ ἀγέρηδες ὁλόπρυμα

Μᾶς πῆραν πέρα μακριὰ μὲ τὸ πρησμένο καραβόπανο,

Τῆς Κίρκης τούτη ἡ τέχνη, τῆς καλοχτένιστης θεᾶς.

Τότες καθίσαμε στὴν κουπαστή, κι ὁ ἀγέρας μάγκωνε τὸ τιμόνι.

Ἔτσι ὁλάρμενοι, περνούσαμε τὸ πέλαγο ὡς νὰ τελειώ­σει ἡ μέρα.

Ἀποκοιμήθη ὁ ἥλιος, ἴσκιοι σ' ὁλάκερο τὸν ὠκεανό,

Καὶ τότες μπήκαμε στὰ πιὸ βαθιὰ νερά,

Στὶς Κιμμέριες χῶρες, καὶ στὶς πολυάνθρωπες πολι­τεῖες

Σκεπασμένες μὲ μιὰ κρουστὴ καταχνιά, ποτὲς δὲν τὴν τρυπάει

Ὁ ἀχτιδοβόλος ἥλιος

Μήτε ὅταν βγαίνει στ' ἀψηλὰ κοντὰ στ' ἀστέρια

Μήτε ὅταν σκύβει νὰ γυρίσει πίσω ἀπὸ τὸν οὐρανό·

Νύχτα ὁλόμαυρη τεντωμένη ἐκεῖ πάνω στοὺς ἄμοιρους ἀνθρώπους.

Πίσω τὸ ρέμα τοῦ ὠκεανοῦ, κι ἤρθαμε τότε

Στὸν τόπο πού μᾶς ἁρμήνεψε ἡ Κίρκη.

Ἐδῶ κάνανε θυσίες ὁ Περιμήδης κι ὁ Εὐρύλοχος

Καὶ τραβώντας τὸ σπαθὶ ἀπὸ τὸ μερί μου

Ἔσκαψα τὸ τετράπηχο χαντάκι·

Χύσαμε τότε σπονδὲς στὸν κάθε νεκρό,

Πρῶτα ὑδρόμελι κι ἔπειτα γλυκὸ κρασί, νερὸ κι ἄσπρο ἀλεύρι.

Καὶ προσευκήθηκα πολὺ στ' ἀδύναμα κεφάλια τοῦ θα­νάτου·

Καθὼς γυρίσω στὴν Ἰθάκη, ἄγονους ταύρους τοὺς κα­λύτερους

Νὰ τοὺς θυσιάσω, πλούτη στοιβάζοντας στὴν πυρά,

Καὶ γιὰ τὸν Τειρεσία μοναχὰ ἕνα ἀρνί, ἕναν κατάμαυρο μπροστάρη.

Χύθηκε τὸ αἷμα σκοτεινὸ στὸν τράφο,

Ψυχὲς ἔξω ἀπὸ τὸ Ἔρεβος, λείψανα πεθαμένων, νυφάδες,

Νέοι καὶ γέροντες ποὺ βασανίστηκαν πολύ·

Ψυχὲς κηλιδωμένες ἀπὸ δάκρυα νωπά, τρυφερὲς παρ­θένες,

Ἄντρες πολλοί, χτυπημένοι μὲ τὶς χάλκινες λόγχες τῶν κονταριῶν,

Σκύλα τῆς μάχης, ἔχοντας ἀκόμη τ' ἄρματα ματω­μένα,

Τοῦτοι πληθαῖναν καὶ μαζεύουνταν τριγύρω μου, φω­νάζοντας,

Ἄχνα μὲ σκέπασε. Πρόσταξα στοὺς συντρόφους κι ἄλ­λα σφαχτάρια.

Σφάξανε τὸ κοπάδι, ἀρνιὰ σφαγμένα μὲ τὸ χαλκὸ·

Ἔχυσα μύρα κι ἔκραξα στοὺς θεοὺς

Στὸν κραταιὸ Πλούτωνα καὶ στὴν παινεμένη Περσε­φόνη·

Γύμνωσα τὸ στενὸ σπαθί,

Κάθισα γιὰ νὰ διώχνω τοὺς βιαστικοὺς ἀδύναμους νεκρούς,

Ὅσο ν' ἀκούσω τὸν Τειρεσία.

Ἀλλὰ ἦρθε πρῶτος ὁ Ἐλπήνωρ, ὁ φίλος μας Ἐλπή­νωρ,

Ἄθαφτος, ἀπορριγμένος πάνω στὴ μεγάλη γῆς,

Κουφάρι ποὺ τ' ἀφήσαμε στὸ σπίτι τῆς Κίρκης,

Ἄκλαυτο κι ἀσαβάνωτο· τὰ βάσανα μᾶς κέντριζαν γι' ἀλλοῦ.

Ἀξιολύπητο πνεῦμα. Καὶ φώναξα μιλώντας βιαστικά:

«Ἐλπήνωρ, πῶς ἔφτασες στὸ σκοτεινὸ τοῦτο ἀκρο­γιάλι ;

Πεζοδρόμος ἦρθες ξεπερνώντας τοὺς θαλασσινούς;»

Καὶ αὐτὸς βαριὰ μιλώντας :

«Τύχη κακιὰ καὶ τὸ πολὺ κρασί. Γλίστρησα στὸ μέ­γαρο τῆς Κίρκης.

Κατεβαίνοντας τὴν ἀψηλὴ σκάλα ἀφύλαχτος

Ἔπεσα πάνω στὸν τοῖχο,

Τσάκισα τὸ κόκαλο τοῦ αὐχένα, κι ἡ ψυχὴ γύρεψε τὸν Ἅδη.

Μὰ ἐσύ, Βασιλιά, παρακαλῶ θυμήσου με, ἄκλαυτον, ἄθαφτο,

Σώριασε τ' ἅρματά μου, φτιάξε μου τάφο στὴν ἀκρο­γιαλιά, καὶ γράψε:

Ἕνας ἄμοιρος ἄνθρωπος καὶ μ’ ὄνομα μελλούμενο.

Καὶ στῆσε τὸ κουπί μου ποὺ ἔλαμνα μαζὶ μὲ τοὺς συν­τρόφους.»

Ἦρθε κι ἡ Ἀντίκλεια καὶ τὴν ἔδιωξα, κι ὕστερα ὁ Τει­ρεσίας ὁ Θηβαῖος,

Κρατώντας τὸ χρυσὸ ραβδί, μὲ γνώρισε καὶ μίλησε πρῶτος:

«Ἦρθες ξανά; Γιατί; Κακορίζικε ἄνθρωπε,

Μέσα στοὺς ἀνήλιαγους νεκρούς, στὴν ἄχαρη τούτη χώρα;

Τραβήξου ἀπ' τὸν τάφρο, ἄφησε τὸ αἱματερὸ πιοτό μου

Γιὰ νὰ μαντέψω.»

Καὶ τραβήχτηκα πίσω,

Κι αὐτὸς δυναμωμένος ἀπὸ τὸ αἷμα εἶπε τότες : «Ὀ­δυσσέα

Θὰ γυρίσεις διαβαίνοντας τὸν πεισμωμένο Ποσειδώνα

Πάνω σὲ μαῦρες θάλασσες,

Θὰ χάσεις ὅλους τοὺς συντρόφους.» Καὶ τότες ἡ Ἀντί­κλεια ἦρθε.

Μεῖνε ἥσυχος Divus. Θέλω νὰ πῶ τὸν Ἀντρέα Divus,

In officina Wecheli, 1538,2 ἔξω ἀπὸ τὸν Ὅμηρο·

Κι ἀρμένισε πλάι σὲ Σειρῆνες κι ἔπειτα πέρα στ' ἀνοιχτὰ

Καὶ πρὸς τὴν Κίρκη.

Venerandam,3

Κατὰ τὴ φράση τοῦ Κρητικοῦ, χρυσοστέφανη Ἀφρο­δίτη,

Cypri munimenta sortita est4πασίχαρη, orichalci5

μὲ τὶς μαλαματένιες

Ζῶνες καὶ τοὺς στηθόδεσμους, σὺ μὲ τὰ μαῦρα βλέφαρα

Φέρνοντας τὸ χρυσὸ κλωνάρι τοῦ Ἀργειφόντη6. Ἔτσι

λοιπόν:





1. Το ποίημα δεν έχει αρχή και τέλος: ο ποιητής θέλησε να μοιάζει με σωζόμενο απόσπασμα αρχαίου κειμένου.
2. Ο Andrea Divo (Andreas Divus) ήταν ομηριστής φιλόλογος. Αντίτυπο μετάφρασής του της Οδύσσειας (Homeri Odyssea ad verbum translata, Andrea Divo... interprete, έκδοση του γνωστού με το εκλατινισμένο όνομα παρισινού οίκου Christiani Wecheli, 1538) λέγεται ότι είχε αγοράσει ο Πάουντ από παλαιοπωλείο στο Παρίσι. Στον τόμο περιλαμβάνονταν επίσης η Βατραχομυομαχία σε μετάφραση Άλδου Μανούτιου και μνοι Ομηρικοί σε μετάφραση Georgio Dartona του Κρητός.
3. Η Αφροδίτη είναι Σεβάσμια, Venerandam, κατά τον ‘Υμνο της (V) που μετέφρασε ο Georgio Dartona ο Κρής.
4. «αυτή που τα οχυρά κατέχει όλης της Κύπρου» (μτφρ Ε.Λαδιά-Δ.Παπαδίτσα), από τον Ύμνο αρ. VI.
5. ορειχάλκινο
6. ο «χρυσόρραπις Αργειφόντης», ο χρυσόρραβδος, ονομασία του Ερμή στην Οδύσσεια ( ε’ 87)

RV


Λεόν Ντεγκρέλ - Ο Ιππότης της Ευρώπης