RISTORANTE VERONA

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

Ο μπολσεβικισμός είναι η δικτατορία των υποδεεστέρων ανθρώπων

''Ο μπολσεβικισμός υπερνικά πάντοτε όλας εκείνας τας πολιτικάς ομάδας, αι οποίαι δεν τον αντιμετωπίζουν με αδιάλλακτον εχθρότητα, δια τον απλούστατον λόγον, ότι κινητοποιεί, χωρίς δισταγμούς ή περιορισμούς, κατά του κράτους και των υγειών, συντηρητικών ιδεών τον υπανθρωπισμόν ούτως ειπείν, ο οποίος υφίσταται εις κάθε λαόν ως η υποστάθμη αυτού.

Ο μπολσεβικισμός είναι η οργάνωσις των ταπεινωτέρων ενστίκτων του λαού προς εξολόθρευσιν όλων των ανωτέρας αξίας στοιχείων της φυλής του.

Ο μπολσεβικισμός είναι η δικτατορία των υποδεεστέρων ανθρώπων. Εις την Αρχήν ανέρχεται δια του ψεύδους και εν τη Αρχή διατηρείται δια της βίας. Πρέπει να τον γνωρίζει τις και να τον έχει διαγνώσει μέχρι των εσωτερικών μυστικών του, δια να δυνηθεί να τον πλήξει αποτελεσματικώς. Πρέπει να κινητοποιηθούν εναντίον του ηνωμέναι αι ανώτεραι και πολυτιμώτεραι αξίαι ενός έθνους, δια να καταστεί δυνατή η κατανίκησίς του. Διότι αποτελεί την οργάνωσιν των αμόρφων αντιφυλετικών μαζών εντός των διαφόρων εθνών.

Επί ενός πεδίου ανεδείχθη ο μπολσεβικισμός ανέκαθεν αληθής αριστοτέχνης: επί του πεδίου της αρνητικής προπαγάνδας, του επηρεασμού των λαών δια του ψεύδους και της υποκρισίας, της μεθόδου δηλαδή εκείνης, η οποία δια της συστηματικής εξαπατήσεως αποβλέπει εις το να παρέχει εις τον κόσμον μίαν τελείως εσφαλμένην και πλαστήν εικόνα περί της φύσεως και εσωτερικής μορφής της πολιτικής ταύτης παραφροσύνης. Το ψεύδος είναι – κατά την δοξασίαν του Λένιν, του πατρός της μπολσεβικικής επαναστάσεως – όχι μόνον θεμιτόν μέσον, αλλά και το επιτυχέστερον όπλον δια την επικράτησιν του μπολσεβικικού αγώνος''.

Joseph Goebbels

Απόσπασμα από το βιβλίο: Μπολσεβικισμός Θεωρία Πράξις

Στον διάολο ο Μαρξισμός

Στο διάβολο λοιπόν ο Μαρξισμός, διότι αποτελεί διαστρέβλωση του σοσιαλισμού! Στο διάβολο και όλα τα λεγόμενα «εθνικά» κόμματα της δεξιάς! Διότι αποτελούν διαστρέβλωση του εθνικισμού! Αυτά είναι τα συνθήματα που κάνουν τον σοσιαλισμό εθνικιστικό και τον εθνικισμό σοσιαλιστικό.

Γιόζεφ Γκαίμπελς

Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

Όχι υπηρέτης αλλά κύριος της μάζας

«Από τότε πίστευα και εφάρμοζα την άποψη ότι στα βασικά θέματα αρχής που γι’ αυτά η κοινή γνώμη ακολουθούσε λαθεμένο δρόμο, εμείς έπρεπε να σταθούμε αυστηροί κριτές και αντίθετοι, δίχως να φοβηθούμε την αντιδημοτικότητα ούτε το μίσος, και ήμουν έτοιμος να αντιμετωπίσω τη μάχη. Το NSDAP δεν έπρεπε ποτέ να παίζει τον χωροφύλακα της κοινής γνώμης, έπρεπε να κυριαρχήσει πάνω σ’ αυτήν. Όχι υπηρέτης αλλά κύριος της μάζας.

Φυσικά, για κάθε νεαρό κίνημα ακόμη αδύναμο, υπάρχει πάντα ο πειρασμός, όταν κάποια στιγμή βλέπει τον αντίπαλό του να είναι πολύ πιο δυνατός απ’ αυτόν και να πετυχαίνει με απατεωνιές να επιβάλει στον λαό μια ανόητη λύση ή μια ψεύτικη και λανθασμένη θεωρία, να βγει και να φωνάξει κι αυτό μαζί με τους άλλους· πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν διαθέτει κάποια επιχειρήματα –κι ας είναι αυτά εντελώς απατηλά– που ενισχύουν την άποψή του. Η ανθρώπινη δειλία θα αναζητήσει σε τέτοιες περιπτώσεις ένα πλήθος επιχειρήματα με υπερβάλλοντα μάλιστα ζήλο, προκειμένου να ενισχύσει την υποτιθέμενη "άποψη" και να λάβει έτσι μέρος σ’ ένα πραγματικό έγκλημα. Έχω κατά νου πολλές τέτοιες εμπειρίες, και χρειάστηκε να καταβάλω το μάξιμουμ της ενέργειάς μου για να εμποδίσω το πλοίο του κινήματός μας να παρασυρθεί από το γενικό ρεύμα που φαινόταν ωστόσο απόλυτα δικαιολογημένο. […]

Αλλά φαίνεται πως ήταν πολύ δύσκολο για τους αδύναμους αυτούς χαρακτήρες να κυβερνήσουν το καράβι μες στην τρικυμία και συνθηκολόγησαν με την κραυγή της κοινής γνώμης. Γιατί εδώ πρόκειται σίγουρα για ένα συμβιβασμό. Αυτό βέβαια ακόμα με την εσωτερική ανειλικρίνεια και την ποταπότητά τους, δεν θα το παραδεχθούν ποτέ, ούτε καν υποσυνείδητα· όμως παραμένει αληθινό το γεγονός ότι η δειλία και ο φόβος τής, υποκινούμενης από τους Εβραίους, λαϊκής αντίδρασης, τους ανάγκασαν να συμβαδίσουν με τους άλλους. Όλα τ’ άλλα κίνητρα δεν είναι παρά οικτρές υπεκφυγές φτωχών αμαρτωλών που ξέρουν τα λάθη τους. […]

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι τα μεγαλύτερα και πιο επιτυχημένα, με την περισσότερη διάρκεια επιτεύγματα στην ιστορία οφείλονται, γενικά, σε αυτούς που μένουν πιστοί σ’ ένα σκοπό, σ’ εκείνους που δύσκολα τους κατανοούν, ακριβώς γιατί βρίσκονται σε σκληρή αντίθεση με την τρέχουσα κοινή γνώμη, με τις απόψεις και τις επιθυμίες της. […]

Ποτέ στ’ αλήθεια δεν "εγκαταλειφθήκαμε στα πάθη της μάζας": πάντα αντιταχθήκαμε στη λαϊκή τρέλλα».

Αδόλφος Χίτλερ, Μάιν Καμπφ

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ

Συντριπτική ήταν η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα του Τσίπρα στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Το ποσοστό 61,3 % που έλαβε, τον αναδεικνύει σε εθνικό (ποσοτικά) ηγέτη, αφού, μάλιστα, τον ψήφισαν ψηφοφόροι από όλο το πολιτικό φάσμα, από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά.

61,3,% των ψηφισάντων γνώριζε ότι ψηφίζει Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αν το έκανε από απελπισία. Όλοι γνώριζαν ότι το ΟΧΙ ήταν ΝΑΙ στον Τσίπρα (και στον ΣΥΡΙΖΑ), αφού αυτός είναι ο πρωθυπουργός της χώρας και αφού σαφώς στα διαδοχικά διαγγέλματά του και στις συνεχείς συνεντεύξεις και δηλώσεις τόσο τις δικές του όσο και των κυβερνητικών στελεχών και λοιπών συριζαίων, ξεκαθαρίστηκε ότι το ζητούμενο ήταν μία ισχυρή λαϊκή εντολή να διαχειριστεί το ΟΧΙ ως διαπραγματευτικό πλεονέκτημα. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να ήταν διαφορετικά, αφού αυτός έχει την εξουσία, αυτός έθεσε το ερώτημα, αυτός αξιοποιεί την απάντηση, αυτός λαμβάνει τις αποφάσεις -πολύ πιο άνετα τώρα με τόσο ισχυρή λαϊκή στήριξη.

61,3% των ψηφισάντων συνειδητά ψήφισαν Τσίπρα, ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες του (Διεθνιστική Εργατική Αριστερά, Ρόζα, Κόκκινο, Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος, Ανανεωτική Κομμουνιστική και Οικολογική Αριστερά κ.ά.) είτε επειδή είναι μπολσεβίκοι είτε επειδή δέχονται ότι οι μπολσεβίκοι μπορούν να τους οδηγήσουν σε ένα καλύτερο αύριο. Είναι λάθος να κατηγορήσει κανείς τον λαό, που είναι το θύμα, επειδή πιστεύει κάτι τέτοιο. Όμως, το αποτέλεσμα μαρτυρά ξεκάθαρα τη μαρξιστική ηγεμονία, κάτι το οποίο δεν συντελέστηκε ούτε σε πέντε μήνες ούτε σε πέντε χρόνια, αλλά συστηματικά συντελείται από το 1974 και μετά.

Σ’ ό,τι αφορά τους ψηφοφόρους της ΧΑ, είναι εντυπωσιακό ότι οι μισοί τουλάχιστον, σύμφωνα με τις αναλύσεις που ανακοινώθηκαν (βλέπε εδώ), απέρριψαν την εντολή της ηγετικής ομάδας του κόμματος και δεν ψήφισαν Τσίπρα.

Ristorante Verona

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Μάρτιν Χάιντεγκερ: Επίσκεψη στο ναό του Ποσειδώνα, στο ακρωτήρι του Σουνίου

Ο καλά σχεδιασμένος δρόμος ακολουθούσε τα ήσυχα λιμανάκια του Σαρωνικού κόλπου περνώντας μέσα από οικισμούς, ενώ συγχρόνως είχαμε την δυνατότητα να βλέπουμε απέναντι την Αίγινα. Πάνω στους απόκρημνους πρόποδες του βουνού υψώνονταν τα λευκά φωτεινά ερείπια του ναού μέσα στον ισχυρό θαλάσσιο άνεμο. Για τον άνεμο οι λιγοστοί όρθιοι στύλοι αποτελούσαν τις χορδές μίας αόρατης λύρας, το τραγούδι της οποίας ο Δήλιος Θεός, που το βλέμμα του φθάνει μακριά, άφηνε ν΄ αντηχήσει στον νησιωτικό κόσμο των Κυκλάδων.

Πώς ο άδενδρος βράχος του ακρωτηρίου υψώνει τον ναό στον ουρανό πάνω από την θάλασσα εν είδει σηματωρού για τα πλοία, πώς αυτή η ενιαία κίνηση του τόπου υπαινίσσεται την αόρατη εγγύτητα του Θείου και αφιερώνει σ΄ αυτό ό,τι φύεται και κάθε ανθρώπινο έργο -ποιος θα ήθελε να επιμείνει εδώ στην δύναμη ενός ενδεούς λέγειν;

Martin Heidegger Aufenthalte (1989), ''Διαμονές - Το ταξίδι στην Ελλάδα'', Εκδόσεις Κριτική: Αθήνα 1998

πηγή: thulebooks.blogspot.gr

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Εθνικοσοσιαλισμός σημαίνει αγάπη για τη Φυλή, την Πατρίδα, τον Λαό

Αδόλφος Χίτλερ, Μάιν Καμπφ:

«... Στα δύο δωμάτια ενός υπογείου μένει η επταμελής οικογένεια ενός εργάτη.[...]

[...] Η στενότητα του χώρου της κατοικίας γίνεται κάθε στιγμή αφορμή για καυγάδες και στεναχώριες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ζουν μαζί, αλλά είναι σωριασμένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Οι παραμικρές διαφωνίες που θα περνούσαν απαρατήρητες σε ένα άλλο ευρύχωρο σπίτι, εδώ μεταβάλλονται σε έριδες κι ατέλειωτη γκρίνια. Και οι καυγάδες των παιδιών μεταξύ τους γρήγορα ξεχνιούνται. Όμως των γονιών οι καθημερινές φιλονικίες γίνονται συχνά χυδαίες και αφάνταστα απάνθρωπες. Αποτέλεσμα: τα παιδιά παίρνουν μαθήματα. Πρέπει να 'χει ζήσει κανείς σε τέτοια μέρη για να καταλάβει μέχρι πού μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο η μέθη και οι κακές συναναστροφές.

Ένα δυστυχισμένο χαμίνι 6 χρονών, ξέρει όλα όσα θα μπορούσαν και έναν έφηβο ακόμη να εκπλήξουν. Αυτός ο μικρός πολίτης, δηλητηριασμένος ηθικά και φυσιολογικά υπανάπτυκτος, πηγαίνει στο δημόσιο σχολείο και μαθαίνει ίσα-ίσα γραφή και ανάγνωση. Δεν γίνεται λόγος για διαβάσματα στο σπίτι, όπου κοροϊδεύουν και μιλούν με τα χειρότερα λόγια για το σχολείο και τους δασκάλους. Κανένα δημόσιο ίδρυμα, από τα σχολεία ως τα ανώτατα κρατικά, δεν τους εμπνέει σεβασμό. Θρησκεία, ηθική, έθνος και κοινωνία, όλα σέρνονται μέσα στη λάσπη. Και όταν το αγοράκι αφήσει το σχολείο, στα δεκατέσσερά του χρόνια, δεν έχει τίποτε μέσα του: μια απίστευτη κοροϊδία για όλα όσα έχουν θετική σημασία, μια καυστική αυθάδεια κι ανηθικότητα χαρακτηρίζουν κάθε του ενέργεια.

Τι ενδιαφέρον, τι εξέλιξη θα έχει στη ζωή που πάει να μπει, αυτός ο μικρός άνθρωπος που τίποτα δεν σέβεται και που ξέρει πια όλη τη χυδαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης...

Το παιδί των δεκατριών ετών γίνεται στα δεκαπέντε του ένας δηλωμένος υβριστής κάθε εξουσίας. Έμαθε να ξεχωρίζει το βούρκο και τη βρωμιά, αποδιώχνοντας κάθε τι που θα μπορούσε να του υψώσει το πνεύμα.

Και τώρα η ανδρική του σταδιοδρομία.

Θα ακολουθήσει τα διδάγματα που πήρε όταν ήταν μικρός, από τον πατέρα του. Θα γυρίζει στο σπίτι, ο θεός ξέρει πότε, θα δέρνει τη μητέρα του, θα βλαστημάει τον θεό κι όλο το σύμπαν μέχρι που να τον κλείσουν σε κανένα αναμορφωτήριο.

Εκεί θα πάρει το τελευταίο λουστράρισμα.

Και οι αγαθοί μας αστοί, απορούν για τον αδύνατο ''πατριωτισμό'' αυτού του νεαρού πολίτη!

Ο αστικός κόσμος βλέπει κάθε μέρα στο θέατρο και στον κινηματογράφο, στα φθηνά βιβλία και στον κίτρινο Τύπο πώς ξεχύνεται με τους κουβάδες το δηλητήριο πάνω στον λαό κι όμως εκπλήσσεται για τα "ελαφρά ήθη'' και την ''εθνική αδιαφορία'' των μαζών! Λες και ο κινηματογράφος, ο αμφιβόλου ποιότητος Τύπος και όλα τα άλλα διαδίδουν το εθνικό μας μεγαλείο! Για να μην αναφερθώ στην εκπαίδευση που έχουν λάβει οι νέοι...

Έμαθα τότε και κατάλαβα βαθιά μέσα μου ένα μεγάλο αξίωμα που ως τότε δεν το είχα υποπτευθεί:

Για τη μεταβολή ενός λαού σε έθνος προϋποτίθεται η δημιουργία υγιών κοινωνικών συνθηκών, απαραίτητων για την εκπαίδευση του ατόμου. Μόνον όποιος μάθει μέσα στο σπίτι ή στο σχολείο να εκτιμά το μεγαλείο της χώρας του στον πολιτισμικό, στον οικονομικό και προπάντων στον πολιτικό τομέα, μόνον αυτός θα μπορέσει να αισθανθεί -και θα την αισθανθεί- την περηφάνια ότι ανήκει σ' αυτή τη χώρα.

Αγωνιζόμαστε γι' αυτό που αγαπάμε,

αγαπάμε ό,τι εκτιμούμε

και για να εκτιμήσουμε κάτι πρέπει να το γνωρίσουμε.[...]

[...]Μονάχα ένας ηλίθιος θα μπορούσε, βλέποντας αυτή την τεράστια προσπάθεια που γινόταν να δηλητηριάσουν τον λαό, να καταδικάσει το θύμα. Αντίθετα, θα 'πρεπε να κατηγορήσω τον εαυτό μου που έμενε αμέτοχος όλα αυτά τα χρόνια, που δεν φρόντισα να υπεισέλθω στα βαθύτερα αίτια της επιτυχίας των σοσιαλδημοκρατών. Τότε κατάλαβα τη σημασία που είχε το γεγονός, ότι ο λαός δεν διάβαζε παρά αριστερά βιβλία, κόκκινες εφημερίδες, δεν ανήκε παρά σε κόκκινες οργανώσεις κ.τ.λ. Είδα να μου αποκαλύπτονται, μέσα στη σκληρή λάμψη τους τα αποτελέσματα αυτής της χωρίς οίκτο θεωρίας. ...»

Σίτσα Καραϊσκάκη, Ψυχικό και Πνευματικό Δηλητήριο:

"Δεν χρειάζεται να είναι κανείς κομμουνιστής για να βρίσκεται στο στρατόπεδο των μπολσεβίκων [...]

Άνθρωποι από διάφορους λαούς και κόμματα παίρνουν μέρος στο καταστροφικό αυτό παιχνίδι, παραβλέποντας τον κίνδυνο υποδούλωσης, διότι πιστεύουν ότι θα φανούν τόσο ικανοί, ώστε να εξαπατήσουν τους κομμουνιστές και να εξυπηρετήσουν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον. Αυτό που τους περιμένει όμως είναι να «την πάθουν», διότι είναι άπειροι ερασιτέχνες και ανίδεοι αρχάριοι στην «τέχνη» της υπουλότητας και της πονηρίας, και θα νικηθούν από τον μεγάλο διδάσκαλο του φθόνου, θα καταπιεστούν και θα εξολοθρευτούν.

Η ψυχή του κομμουνιστή δεν κλίνει καθόλου προς το αισθάνεσθαι και το συναισθάνεσθαι, τουναντίον είναι σκληρή και, μέσα σ’ αυτή τη σκληρότητα, αυτοκυρίαρχη. Από ολόκληρη τη ζωή του αισθήματος, της απέμεινε ως υπόλοιπο το μίσος, ο φθόνος και η μανία εκδικήσεως.

Ο μπολσεβικισμός δεν δείχνει μόνο τις συνηθισμένες του εκδηλώσεις. Δεν έχει μόνο μία πολιτική και οικονομική πλευρά, αλλά είναι, κατά βάθος, φαινόμενο της κουλτούρας και, μάλιστα, φαινόμενο της αποσυνθέσεως του πολιτισμού και της καταστροφής του".

Και, επειδή, μέρες που είναι, κάποιοι φαίνεται να αγνοούν το αυτονόητο, ότι, δηλαδή, εθνικές λύσεις δεν μπορούν να δοθούν από μη εθνικές κυβερνήσεις, και για να υποστηρίξουν τη θέση τους (και να παραπλανήσουν ως προς τα πραγματικά τους κίνητρα, που είναι η εξυπηρέτηση κρυφών και "ανίερων" συνεργασιών με προσωπικά οφέλη) ισχυρίζονται ότι οι μπολσεβίκοι "δεν είναι όπως παλιά, αλλάξανε....",

Μετά τον νόμο για την ιθαγένεια στους ξένους, έτοιμοι για νέες εθνικές επιλογές...

παρ' ότι ούτε καν οι ίδιοι οι μπολσεβίκοι λέγουν ή δείχνουν κάτι τέτοιο (το αντίθετο, μάλιστα), παραθέτουμε για άλλη μια φορά από το Μάιν Καμπφ, τα λόγια του Χίτλερ:

"Μόνον οι αστοί με τη νοοτροπία τους την αρρωστημένη μπορούσαν να πρεσβεύουν τούτο το απίστευτο: ότι ο μαρξισμός είχε ίσως προοδεύσει εθνικά και πως τα απόκοσμα και μισητά εκείνα πλάσματα, οι ηγέτες του 1918 [σ. R.V., αναφέρεται στην μπολσεβικική επανάσταση των Σπαρτακιστών] -που προκάλεσαν τον θάνατο δύο εκατομμυρίων Γερμανών για να βοηθηθούν στην προσπάθειά τους να καταλάβουν διάφορες κυβερνητικές θέσεις- αίφνης θα πλήρωναν τον φόρο τους στην εθνική συνείδηση. Ήταν μια θεωρία ανάρμοστη όσο και ανόητη στ' αλήθεια να πιστεύουμε πως αυτοί που είχαν άλλοτε προδώσει την πατρίδα τους, θα γίνονταν απ' τη μια στιγμή στην άλλη μαχητές της γερμανικής ελευθερίας. Ούτε να το σκεφτεί κανείς κάτι τέτοιο! Όπως η ύαινα δεν αφήνει το ψοφίμι, έτσι κι ο μαρξιστής δεν μπορεί να ζήσει, δίχως να προδώσει την πατρίδα του!"

Ristorante Verona

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΟ

''O Νταβούτογλου δηλώνει ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να πληρώσει το χρέος μας για λύση στο Αιγαίο και το Κυπριακό!

Είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ξεπεράσει η Ελλάδα την οικονομική κρίση και ό,τι χρειάζεται στους τομείς του τουρισμού και του εμπορίου» δήλωσε ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου.

Προηγήθηκε ανάλογη δήλωση του Τούρκου υπουργού Ενέργειας. Η περί Ελλάδας συζήτηση στην Τουρκία εξελίσσεται με αφορμή χθεσινή δήλωση βουλευτή του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP) «να αναλάβει η Τουρκία το χρέος ύψους 1,6 δισ. ευρώ της Ελλάδας προς το ΔΝΤ».

Ο Νταβούτογλου είπε σήμερα ότι «εμείς θέλουμε να είναι ισχυρή η Ελλάδα. Θέλουμε να γίνει λίμνη ειρήνης το Αιγαίο και να λυθεί το Κυπριακό. Γι’ αυτό, η Τουρκία θα είναι θετική σε κάθε είδους πρόταση συνεργασίας».

Ο Τούρκος πρωθυπουργός ανέφερε, επίσης, ότι «θα μεταβούμε στην Ελλάδα για την προγραμματισμένη συνεδρίαση του Συμβουλίου Συνεργασίας, προκειμένου να συζητήσουμε από κοινού τα βήματα που μπορούμε να κάνουμε μαζί απέναντι στα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας».

Χθες, ο βουλευτής του HDP Ερτουγρούλ Κιουρκτσού είχε δηλώσει ότι «η Τουρκία μπορεί να αναλάβει το χρέος ύψους 1,6 δισ. ευρώ. Έτσι θα κερδίσει τη φιλία του ελληνικού λαού και τη δυνατότητα να μετατραπεί το Αιγαίο σε θάλασσα ειρήνης.

Η Τουρκία κατά το έτος 2013 προχώρησε σε βοήθεια προς διεθνείς οργανισμούς ύψους 1,9 δισ. δολαρίων. Οι πηγές της Τουρκίας είναι αρκετές για τη βοήθεια αυτή προς την Ελλάδα. Μπορεί επίσης να παράσχει τη στήριξη αυτή προς την Ελλάδα και υπό μορφή δανείου με μηδενικό επιτόκιο».

Ερωτηθείς σήμερα σχετικά με τη δήλωση αυτή, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Νιχάτ Ζεϊμπεκτσί είπε ότι «θα το εξετάσουμε, αν υπάρξει επίσημη πρόταση», όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Σχετική ανακοίνωση εξέδωσε σήμερα και ο ηγέτης του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς αναφέροντας ότι «πιστεύουμε πως μπορεί να υπάρξει πιο λογικός συμβιβασμός μεταξύ των δύο πλευρών, πέραν της επιμονής σε προγράμματα λιτότητας. Ελπίζουμε ότι η άλλη πλευρά θα ανταποκριθεί στις προσπάθειες που καταβάλλει η κυβέρνηση της Ελλάδας για να υπάρξει συμβιβασμός».

Στην ανακοίνωση αναφέρονται και τα εξής: «Επαναλαμβάνουμε την υποστήριξή μας προς τον λαό και την κυβέρνηση της Ελλάδας σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές. Στο όνομα μιας Ευρώπης των ενωμένων χωρών στη βάση της συμπαράστασης, στηρίζουμε τον λαό και την κυβέρνηση της Ελλάδας και το ΣΥΡΙΖΑ''.

πηγή

...Γιατί οι υπόδουλες, οικονομικά, πολιτικά, πνευματικά, χώρες δεν είναι σε θέση να δίνουν περήφανες απαντήσεις...

Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Άραγε, μπορεί κανείς σήμερα να φανταστεί ότι ένας άνδρας που έχει σκοπό να απαλλάξει τον κόσμο από τον μαρξισμό, μιλάει σε ανοικτή συγκέντρωση οργανωμένων κομμουνιστών, που έχουν λάβει εντολή να τον γιουχάρουν και ότι στο τέλος οι ίδιοι οι οργανωμένοι οπαδοί του κομμουνιστικού κόμματος τον χειροκροτούν γιατί κέρδισε τις καρδιές τους;

Αυτός ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ.

Όταν ο Γκαίμπελς διάβασε το «Ο Αγών Μου», το 1925, σημείωσε στο ημερολόγιό του:

«Ποιος είναι αυτός ο άνδρας; Μισός πληβείος, μισός θεός. Είναι αυτός πραγματικά ο Ιησούς ή ο Ιωάννης ο Βαπτιστής;».

Μερικά χρόνια αργότερα, είπε: «Μόνο τώρα συνειδητοποιώ τι σημαίνει για μένα και για το κίνημα ο Χίτλερ. Τα πάντα! Τα πάντα!»...

Αυτή ήταν η δύναμη και η προσωπικότητα που σήμερα σκοπίμως προσπαθούν να αποκρύψουν είτε να μειώσουν. Η δύναμη του Χίτλερ.

Σήμερα θα παρουσιάσουμε αποσπάσματα από ένα κείμενο, γραμμένο σε μορφή ημερολογίου, ενός εβραιομπολσεβίκου, του Ντιέγκο Ριβέρα. Διαβάστε τι γράφει ο ίδιος για το τι έζησε στην Γερμανία του 1928. Απολαύστε το από το στόμα ενός φανατικού εβραίου.

Παρακάτω περιγράφει την εμπειρία του από μια προεκλογική ομιλία του Αδόλφου Χίτλερ, το 1928 στην έδρα του κομμουνιστικού κόμματος στο Βερολίνο.

"Λίγες μέρες αργότερα είδα τον Αδόλφο Χίτλερ να απευθύνεται σε μια μαζική συνάντηση στο Βερολίνο, ένα τετράγωνο πριν από ένα κτίριο τόσο τεράστιο που καταλάμβανε το σύνολο του συγκροτήματος. Η οικοδομή αυτή ήταν η έδρα του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.[...]

[...]Στα αριστερά μου στάθηκε ο Τέλμαν, γενικός γραμματέας του Κόμματος. Ο Μίντσενμπεργκ εξηγούσε τα σχόλιά μου στον Τέλμαν, και μετέφραζε την ομιλία του Χίτλερ σε μένα.[...]

[...]Καθώς ετοιμαζόταν να μιλήσει, ο Χίτλερ ορθώθηκε άκαμπτα, σαν να περίμενε να διογκωθεί και να γεμίσει το μεγάλο αγγλικό στρατιωτικό αδιάβροχό του ώστε να μοιάζει με γίγαντα. Στη συνέχεια, έκανε ένα νεύμα για να επικρατήσει σιωπή. Μερικοί κομμουνιστές εργαζόμενοι τον αποδοκίμασαν, αλλά μετά από λίγα λεπτά όλο το πλήθος σώπασε απολύτως.[...]

[...]Κάτι σε αυτόν πρέπει να ανατάραξε τα βαθύτερα κέντρα των Γερμανών ομοεθνών του, γιατί μετά από λίγο ένιωσα ένα περίεργο μαγνητικό ρεύμα να ρέει μεταξύ του και του πλήθους. Τόσο βαθύ ήταν που, όταν τελείωσε, μετά από δύο ώρες ομιλίας, υπήρξε ένα δευτερόλεπτο πλήρους σιγής. Ούτε καν οι κομμουνιστικές ομάδες νεολαίας, που είχαν εντολή να τον γιουχάρουν, δεν το έκαναν. Τότε η σιωπή έδωσε τη θέση της σε ένα τεράστιο, εκκωφαντικό χειροκρότημα από όλη την πλατεία.

Καθώς έφευγε, οι οπαδοί του Χίτλερ έκλεισαν τις γραμμές γύρω του με όλα τα σημάδια της αφοσιωμένης πίστης.[...]

[...]Όσο για μένα, ήμουν τόσο χαμένος και προβληματισμένος, που δεν μπορούσα να δω τίποτα για να γελάσω. Αισθάνθηκα πραγματικά βουτηγμένος στη θλίψη.[...]

[...]Τώρα πια όμως ο Μίντσενμπεργκ δεν χαμογελούσε. Είχε παρακολουθήσει τον Χίτλερ, που βρισκόταν σχεδόν στην άλλη άκρη της πλατείας.

Παρατήρησε ότι ο κόσμος τον χειροκροτούσε ακόμα. Πριν φύγει από την πλατεία, ο Χίτλερ γύρισε και έδωσε το ναζιστικό χαιρετισμό. Αντί για αποδοκιμασίες, το χειροκρότημα γιγαντώθηκε. Ήταν σαφές ότι ο Χίτλερ είχε κερδίσει πολλούς οπαδούς ανάμεσα στους αριστερούς εργαζόμενους. Ο Μίντσενμπεργκ ξαφνικά έγινε χλωμός κι έπιασε το χέρι μου.

Ο Τέλμαν κοίταξε έκπληκτος και τους δύο μας. Χαμογέλασε αδύναμα και χάιδεψε το κεφάλι μου. Στα ρώσικα, που ακούγονταν βαριά με τη γερμανική προφορά του, είπε, «Νιτσεβό, νιτσεβό» (Δεν είναι τίποτα, απολύτως τίποτα)...."

Ristorante Verona