Εθνικοσοσιαλισμός σημαίνει αγάπη για τη Φυλή, την Πατρίδα, τον Λαό

Αδόλφος Χίτλερ, Μάιν Καμπφ:

«... Στα δύο δωμάτια ενός υπογείου μένει η επταμελής οικογένεια ενός εργάτη.[...] 

[...] Η στενότητα του χώρου της κατοικίας γίνεται κάθε στιγμή αφορμή για καυγάδες και στεναχώριες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ζουν μαζί, αλλά είναι σωριασμένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Οι παραμικρές διαφωνίες που θα περνούσαν απαρατήρητες σε ένα άλλο ευρύχωρο σπίτι, εδώ μεταβάλλονται σε έριδες κι ατέλειωτη γκρίνια. Και οι καυγάδες των παιδιών μεταξύ τους γρήγορα ξεχνιούνται. Όμως των γονιών οι καθημερινές φιλονικίες γίνονται συχνά χυδαίες και αφάνταστα απάνθρωπες. Αποτέλεσμα: τα παιδιά παίρνουν μαθήματα. Πρέπει να 'χει ζήσει κανείς σε τέτοια μέρη για να καταλάβει μέχρι πού μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο η μέθη και οι κακές συναναστροφές. 

Ένα δυστυχισμένο χαμίνι 6 χρονών, ξέρει όλα όσα θα μπορούσαν και έναν έφηβο ακόμη να εκπλήξουν. Αυτός ο μικρός πολίτης, δηλητηριασμένος ηθικά και φυσιολογικά υπανάπτυκτος, πηγαίνει στο δημόσιο σχολείο και μαθαίνει ίσα-ίσα γραφή και ανάγνωση. Δεν γίνεται λόγος για διαβάσματα στο σπίτι, όπου κοροϊδεύουν και μιλούν με τα χειρότερα λόγια για το σχολείο και τους δασκάλους. Κανένα δημόσιο ίδρυμα, από τα σχολεία ως τα ανώτατα κρατικά, δεν τους εμπνέει σεβασμό. Θρησκεία, ηθική, έθνος και κοινωνία, όλα σέρνονται μέσα στη λάσπη. Και όταν το αγοράκι αφήσει το σχολείο, στα δεκατέσσερά του χρόνια, δεν έχει τίποτε μέσα του: μια απίστευτη κοροϊδία για όλα όσα έχουν θετική σημασία, μια καυστική αυθάδεια κι ανηθικότητα χαρακτηρίζουν κάθε του ενέργεια. 

Τι ενδιαφέρον, τι εξέλιξη θα έχει στη ζωή που πάει να μπει, αυτός ο μικρός άνθρωπος που τίποτα δεν σέβεται και που ξέρει πια όλη τη χυδαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης...    

Το παιδί των δεκατριών ετών γίνεται στα δεκαπέντε του ένας δηλωμένος υβριστής κάθε εξουσίας. Έμαθε να ξεχωρίζει το βούρκο και τη βρωμιά, αποδιώχνοντας κάθε τι που θα μπορούσε να του υψώσει το πνεύμα. 

Και τώρα η ανδρική του σταδιοδρομία. 

Θα ακολουθήσει τα διδάγματα που πήρε όταν ήταν μικρός, από τον πατέρα του.  Θα γυρίζει στο σπίτι, ο θεός ξέρει πότε, θα δέρνει τη μητέρα του, θα βλαστημάει τον θεό κι όλο το σύμπαν μέχρι που να τον κλείσουν σε κανένα αναμορφωτήριο. 

Εκεί θα πάρει το τελευταίο λουστράρισμα. 

Και οι αγαθοί μας αστοί, απορούν για τον αδύνατο ''πατριωτισμό'' αυτού του νεαρού πολίτη!

Ο αστικός κόσμος βλέπει κάθε μέρα στο θέατρο και στον κινηματογράφο, στα φθηνά βιβλία και στον κίτρινο Τύπο πώς ξεχύνεται με τους κουβάδες το δηλητήριο πάνω στον λαό κι όμως εκπλήσσεται  για τα "ελαφρά ήθη'' και την ''εθνική αδιαφορία'' των μαζών! Λες και ο κινηματογράφος, ο αμφιβόλου ποιότητος Τύπος και όλα τα άλλα διαδίδουν το εθνικό μας μεγαλείο! Για να μην αναφερθώ στην εκπαίδευση που έχουν λάβει οι νέοι...

Έμαθα τότε και κατάλαβα βαθιά μέσα μου ένα μεγάλο αξίωμα που ως τότε δεν το είχα υποπτευθεί:

Για τη μεταβολή ενός λαού σε έθνος προϋποτίθεται η δημιουργία υγιών κοινωνικών συνθηκών, απαραίτητων για την εκπαίδευση του ατόμου. Μόνον όποιος μάθει μέσα στο σπίτι ή στο σχολείο να εκτιμά το μεγαλείο της χώρας του στον πολιτισμικό, στον οικονομικό και προπάντων στον πολιτικό τομέα, μόνον αυτός θα μπορέσει να αισθανθεί -και θα την αισθανθεί- την περηφάνια ότι ανήκει σ' αυτή τη χώρα.

Αγωνιζόμαστε γι' αυτό που αγαπάμε,

αγαπάμε ό,τι εκτιμούμε

και για να εκτιμήσουμε κάτι πρέπει να το γνωρίσουμε.[...]

[...]Μονάχα ένας ηλίθιος θα μπορούσε, βλέποντας αυτή την τεράστια προσπάθεια που γινόταν να δηλητηριάσουν τον λαό, να καταδικάσει το θύμα. Αντίθετα, θα 'πρεπε να κατηγορήσω τον εαυτό μου που έμενε αμέτοχος  όλα αυτά τα χρόνια, που δεν φρόντισα να υπεισέλθω στα βαθύτερα αίτια της επιτυχίας των σοσιαλδημοκρατών. Τότε κατάλαβα τη σημασία που είχε το γεγονός, ότι ο λαός δεν διάβαζε παρά αριστερά βιβλία, κόκκινες εφημερίδες, δεν ανήκε παρά σε κόκκινες οργανώσεις κ.τ.λ. Είδα να μου αποκαλύπτονται, μέσα στη σκληρή λάμψη τους τα αποτελέσματα αυτής της χωρίς οίκτο θεωρίας. ...» 

Σίτσα Καραϊσκάκη, Ψυχικό και Πνευματικό Δηλητήριο:

"Δεν χρειάζεται να είναι κανείς κομμουνιστής για να βρίσκεται στο στρατόπεδο των μπολσεβίκων [...]

Άνθρωποι από διάφορους λαούς και κόμματα παίρνουν μέρος στο καταστροφικό αυτό παιχνίδι, παραβλέποντας τον κίνδυνο υποδούλωσης, διότι πιστεύουν ότι θα φανούν τόσο ικανοί, ώστε να εξαπατήσουν τους κομμουνιστές και να εξυπηρετήσουν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον. Αυτό που τους περιμένει όμως είναι να «την πάθουν», διότι είναι άπειροι ερασιτέχνες και ανίδεοι αρχάριοι στην «τέχνη» της υπουλότητας και της πονηρίας, και θα νικηθούν από τον μεγάλο διδάσκαλο του φθόνου, θα καταπιεστούν και θα εξολοθρευτούν. 

Η ψυχή του κομμουνιστή δεν κλίνει καθόλου προς το αισθάνεσθαι και το συναισθάνεσθαι, τουναντίον είναι σκληρή και, μέσα σ’ αυτή τη σκληρότητα, αυτοκυρίαρχη. Από ολόκληρη τη ζωή του αισθήματος, της απέμεινε ως υπόλοιπο το μίσος, ο φθόνος και η μανία εκδικήσεως. 

Ο μπολσεβικισμός δεν δείχνει μόνο τις συνηθισμένες του εκδηλώσεις. Δεν έχει μόνο μία πολιτική και οικονομική πλευρά, αλλά είναι, κατά βάθος, φαινόμενο της κουλτούρας και, μάλιστα, φαινόμενο της αποσυνθέσεως του πολιτισμού και της καταστροφής του".

Και, επειδή, μέρες που είναι, κάποιοι φαίνεται να αγνοούν το αυτονόητο, ότι, δηλαδή, εθνικές λύσεις δεν μπορούν να δοθούν από μη εθνικές κυβερνήσεις, και για να υποστηρίξουν τη θέση τους (και να παραπλανήσουν ως προς τα πραγματικά τους κίνητρα, που είναι η εξυπηρέτηση κρυφών και "ανίερων" συνεργασιών με προσωπικά οφέλη) ισχυρίζονται ότι οι μπολσεβίκοι "δεν είναι όπως παλιά, αλλάξανε....", 

 

Μετά τον νόμο για την ιθαγένεια στους ξένους, έτοιμοι για νέες εθνικές επιλογές...

παρ' ότι ούτε καν οι ίδιοι οι μπολσεβίκοι λέγουν ή δείχνουν κάτι τέτοιο (το αντίθετο, μάλιστα), παραθέτουμε για άλλη μια φορά από το Μάιν Καμπφ, τα λόγια του Χίτλερ:

"Μόνον οι αστοί με τη νοοτροπία τους την αρρωστημένη μπορούσαν να πρεσβεύουν τούτο το απίστευτο: ότι ο μαρξισμός είχε ίσως προοδεύσει εθνικά και πως τα απόκοσμα και μισητά εκείνα πλάσματα, οι ηγέτες του 1918 [σ. R.V., αναφέρεται στην μπολσεβικική επανάσταση των Σπαρτακιστών] -που προκάλεσαν τον θάνατο δύο εκατομμυρίων Γερμανών για να βοηθηθούν στην προσπάθειά τους να καταλάβουν διάφορες κυβερνητικές θέσεις- αίφνης θα πλήρωναν τον φόρο τους στην εθνική συνείδηση. Ήταν μια θεωρία ανάρμοστη όσο και ανόητη στ' αλήθεια να πιστεύουμε πως αυτοί που είχαν άλλοτε προδώσει την πατρίδα τους, θα γίνονταν απ' τη μια στιγμή στην άλλη μαχητές της γερμανικής ελευθερίας. Ούτε να το σκεφτεί κανείς κάτι τέτοιο! Όπως η ύαινα δεν αφήνει το ψοφίμι, έτσι κι ο μαρξιστής δεν μπορεί να ζήσει, δίχως να προδώσει την πατρίδα του!"

Ristorante Verona

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΟ

''O Νταβούτογλου δηλώνει ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να πληρώσει το χρέος μας για λύση στο Αιγαίο και το Κυπριακό!

Είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ξεπεράσει η Ελλάδα την οικονομική κρίση και ό,τι χρειάζεται στους τομείς του τουρισμού και του εμπορίου» δήλωσε ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου.

Προηγήθηκε ανάλογη δήλωση του Τούρκου υπουργού Ενέργειας. Η περί Ελλάδας συζήτηση στην Τουρκία εξελίσσεται με αφορμή χθεσινή δήλωση βουλευτή του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP) «να αναλάβει η Τουρκία το χρέος ύψους 1,6 δισ. ευρώ της Ελλάδας προς το ΔΝΤ».

Ο Νταβούτογλου είπε σήμερα ότι «εμείς θέλουμε να είναι ισχυρή η Ελλάδα. Θέλουμε να γίνει λίμνη ειρήνης το Αιγαίο και να λυθεί το Κυπριακό. Γι’ αυτό, η Τουρκία θα είναι θετική σε κάθε είδους πρόταση συνεργασίας».

Ο Τούρκος πρωθυπουργός ανέφερε, επίσης, ότι «θα μεταβούμε στην Ελλάδα για την προγραμματισμένη συνεδρίαση του Συμβουλίου Συνεργασίας, προκειμένου να συζητήσουμε από κοινού τα βήματα που μπορούμε να κάνουμε μαζί απέναντι στα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας».

Χθες, ο βουλευτής του HDP Ερτουγρούλ Κιουρκτσού είχε δηλώσει ότι «η Τουρκία μπορεί να αναλάβει το χρέος ύψους 1,6 δισ. ευρώ. Έτσι θα κερδίσει τη φιλία του ελληνικού λαού και τη δυνατότητα να μετατραπεί το Αιγαίο σε θάλασσα ειρήνης.

Η Τουρκία κατά το έτος 2013 προχώρησε σε βοήθεια προς διεθνείς οργανισμούς ύψους 1,9 δισ. δολαρίων. Οι πηγές της Τουρκίας είναι αρκετές για τη βοήθεια αυτή προς την Ελλάδα. Μπορεί επίσης να παράσχει τη στήριξη αυτή προς την Ελλάδα και υπό μορφή δανείου με μηδενικό επιτόκιο».

Ερωτηθείς σήμερα σχετικά με τη δήλωση αυτή, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Νιχάτ Ζεϊμπεκτσί είπε ότι «θα το εξετάσουμε, αν υπάρξει επίσημη πρόταση», όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Σχετική ανακοίνωση εξέδωσε σήμερα και ο ηγέτης του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς αναφέροντας ότι «πιστεύουμε πως μπορεί να υπάρξει πιο λογικός συμβιβασμός μεταξύ των δύο πλευρών, πέραν της επιμονής σε προγράμματα λιτότητας. Ελπίζουμε ότι η άλλη πλευρά θα ανταποκριθεί στις προσπάθειες που καταβάλλει η κυβέρνηση της Ελλάδας για να υπάρξει συμβιβασμός».

Στην ανακοίνωση αναφέρονται και τα εξής: «Επαναλαμβάνουμε την υποστήριξή μας προς τον λαό και την κυβέρνηση της Ελλάδας σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές. Στο όνομα μιας Ευρώπης των ενωμένων χωρών στη βάση της συμπαράστασης, στηρίζουμε τον λαό και την κυβέρνηση της Ελλάδας και το ΣΥΡΙΖΑ''.

πηγή

...Γιατί οι υπόδουλες, οικονομικά, πολιτικά, πνευματικά, χώρες δεν είναι σε θέση να δίνουν περήφανες απαντήσεις...

RV

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Άραγε, μπορεί κανείς σήμερα να φανταστεί ότι ένας άνδρας που έχει σκοπό να απαλλάξει τον κόσμο από τον μαρξισμό, μιλάει σε ανοικτή συγκέντρωση οργανωμένων κομμουνιστών, που έχουν λάβει εντολή να τον γιουχάρουν και ότι στο τέλος οι ίδιοι οι οργανωμένοι οπαδοί του κομμουνιστικού κόμματος τον χειροκροτούν γιατί κέρδισε τις καρδιές τους; 

Αυτός ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ. 

Όταν ο Γκαίμπελς διάβασε το «Ο Αγών Μου», το 1925, σημείωσε στο ημερολόγιό του: 

«Ποιος είναι αυτός ο άνδρας; Μισός πληβείος, μισός θεός. Είναι αυτός πραγματικά ο Ιησούς ή ο Ιωάννης ο Βαπτιστής;». 

Μερικά χρόνια αργότερα, είπε: «Μόνο τώρα συνειδητοποιώ τι σημαίνει για μένα και για το κίνημα ο Χίτλερ. Τα πάντα! Τα πάντα!»... 

Αυτή ήταν η δύναμη και η προσωπικότητα που σήμερα σκοπίμως προσπαθούν να αποκρύψουν είτε να μειώσουν. Η δύναμη του Χίτλερ. 

Σήμερα θα παρουσιάσουμε αποσπάσματα από ένα κείμενο, γραμμένο σε μορφή ημερολογίου, ενός εβραιομπολσεβίκου, του Ντιέγκο Ριβέρα. Διαβάστε τι γράφει ο ίδιος για το τι έζησε στην Γερμανία του 1928. Απολαύστε το από το στόμα ενός φανατικού εβραίου.

Παρακάτω περιγράφει την εμπειρία του από μια προεκλογική ομιλία του Αδόλφου Χίτλερ, το 1928 στην έδρα του κομμουνιστικού κόμματος στο Βερολίνο. 

"Λίγες μέρες αργότερα είδα τον Αδόλφο Χίτλερ να απευθύνεται σε μια μαζική συνάντηση στο Βερολίνο, ένα τετράγωνο πριν από ένα κτίριο τόσο τεράστιο που καταλάμβανε το σύνολο του συγκροτήματος. Η οικοδομή αυτή ήταν η έδρα του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.[...] 

[...]Στα αριστερά μου στάθηκε ο Τέλμαν, γενικός γραμματέας του Κόμματος. Ο Μίντσενμπεργκ εξηγούσε τα σχόλιά μου στον Τέλμαν, και μετέφραζε την ομιλία του Χίτλερ σε μένα.[...]

[...]Καθώς ετοιμαζόταν να μιλήσει, ο Χίτλερ ορθώθηκε άκαμπτα, σαν να περίμενε να διογκωθεί και να γεμίσει το μεγάλο αγγλικό στρατιωτικό αδιάβροχό του ώστε να μοιάζει με γίγαντα. Στη συνέχεια, έκανε ένα νεύμα για να επικρατήσει σιωπή. Μερικοί κομμουνιστές εργαζόμενοι τον αποδοκίμασαν, αλλά μετά από λίγα λεπτά όλο το πλήθος σώπασε απολύτως.[...]

[...]Κάτι σε αυτόν πρέπει να ανατάραξε τα βαθύτερα κέντρα των Γερμανών ομοεθνών του, γιατί μετά από λίγο ένιωσα ένα περίεργο μαγνητικό ρεύμα να ρέει μεταξύ του και του πλήθους. Τόσο βαθύ ήταν που, όταν τελείωσε, μετά από δύο ώρες ομιλίας, υπήρξε ένα δευτερόλεπτο πλήρους σιγής. Ούτε καν οι κομμουνιστικές ομάδες νεολαίας, που είχαν εντολή να τον γιουχάρουν, δεν το έκαναν. Τότε η σιωπή έδωσε τη θέση της σε ένα τεράστιο, εκκωφαντικό χειροκρότημα από όλη την πλατεία.

Καθώς έφευγε, οι οπαδοί του Χίτλερ έκλεισαν τις γραμμές γύρω του με όλα τα σημάδια της αφοσιωμένης πίστης.[...] 

[...]Όσο για μένα, ήμουν τόσο χαμένος και προβληματισμένος, που δεν μπορούσα να δω τίποτα για να γελάσω. Αισθάνθηκα πραγματικά βουτηγμένος στη θλίψη.[...]

[...]Τώρα πια όμως ο Μίντσενμπεργκ δεν χαμογελούσε. Είχε παρακολουθήσει τον Χίτλερ, που βρισκόταν σχεδόν στην άλλη άκρη της πλατείας. 

Παρατήρησε ότι ο κόσμος τον χειροκροτούσε ακόμα. Πριν φύγει από την πλατεία, ο Χίτλερ γύρισε και έδωσε το ναζιστικό χαιρετισμό. Αντί για αποδοκιμασίες, το χειροκρότημα γιγαντώθηκε. Ήταν σαφές ότι ο Χίτλερ είχε κερδίσει πολλούς οπαδούς ανάμεσα στους αριστερούς εργαζόμενους. Ο Μίντσενμπεργκ ξαφνικά έγινε χλωμός κι έπιασε το χέρι μου.

Ο Τέλμαν κοίταξε έκπληκτος και τους δύο μας. Χαμογέλασε αδύναμα και χάιδεψε το κεφάλι μου. Στα ρώσικα, που ακούγονταν βαριά με τη γερμανική προφορά του, είπε, «Νιτσεβό, νιτσεβό» (Δεν είναι τίποτα, απολύτως τίποτα)...."

Ristorante Verona

ΤΟ ΑΠΕΧΘΕΣ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΥ

Η ψυχική και πνευματική κατάσταση των μπολσεβίκων του ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνεται στην εμφάνιση και στην όλη εν γένει στάση τους. 

ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ

ΜΠΑΛΤΑΣ

ΚΑΛΟΓΕΡΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΚΟΥΡΑΚΗΣ

ΨΑΡΡΕΑ

ΜΑΝΙΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΦΙΛΗΣ 

ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ

ΜΙΧΕΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ

ΓΑΪΤΑΝΗ

ΣΚΟΥΦΑ

ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ

ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ

ΔΟΥΡΟΥ

ΚΟΤΖΙΑΣ

ΒΑΓΕΝΑ

ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ

ΖΕΡΔΕΛΗΣ

 ΘΕΛΕΡΙΤΗ

ΒΟΥΤΣΗΣ

ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ

ΘΕΟΠΕΦΤΑΤΟΥ

ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΒΑΓΙΩΝΑΚΗ

ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ

ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ

ΣΩΤΗΡΙΟΥ

ΡΙΖΟΣ 

ΦΩΤΙΟΥ

ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ

ΙΓΓΛΕΖΗ

ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ

ΟΥΖΟΥΝΙΔΟΥ

ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ristorante Verona 

Ιούλιος Έβολα - Tρεις όψεις του εβραϊκού προβλήματος

Από τα βάθη της αρχαιότητας, οι Άριοι (όπως και οι Αιγύπτιοι, των οποίων ο πρώτος πολιτισμός πρέπει να θεωρηθεί «δυτικής καταγωγής») πίστευαν ότι οι Βασιλείς τους ήταν «ισόθεοι», εν αντιθέσει με τη Χαλδαία όπου ο Βασιλιάς δεν είχε μεγαλύτερη αξία από ένα vicario patèsi,⁶⁷ των θεών νοουμένων ως οντοτήτων απομακρυσμένων από αυτόν [Μασπερό(Maspero)].⁶⁸ Σχετικά με αυτήν τη σημιτική παρέκκλιση, υπάρχει κάτι ακόμα πιο χαρακτηριστικό σε επίπεδο αρρενωπής πνευματικότητας: η ετήσια ταπείνωση των βασιλέων στη Βαβυλώνα. Ο Βασιλιάς με ρούχα σκλάβου ή φυλακισμένου ομολογούσε τις αμαρτίες του και μόνο όταν κάτω από τα χτυπήματα ενός ιερέα, που αντιπροσώπευε τον Θεό, έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια του, επέστρεφε και πάλι στα καθήκοντά του και μπορούσε να ξαναβάλει τα βασιλικά εμβλήματα.

    

    Στην πραγματικότητα, όσο το αίσθημα της «ενοχής» και της «αμαρτίας» (σχεδόν παντελώς άγνωστα για τους Άριους) είναι σύμφυτο στους Σημίτες και αντικαθρεφτίζεται με χαρακτηριστικό τρόπο στην Παλαιά Διαθήκη, και αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα για τους σημιτικούς λαούς γενικά, στενότατα συνδεδεμένο με τύπους μητριαρχικών κοινωνιών (Petazzoni),⁶⁹άλλο τόσο είναι ξένο στις πατριαρχικές, άριες κοινωνίες το πάθος της «εξομολόγησης των αμαρτιών» και της λύτρωσης από αυτές. Έχουμε να κάνουμε με το «σύμπλεγμα» (με το ψυχαναλυτικό του νόημα) της «κακής συνείδησης» που σφετερίζεται «θρησκευτική» αξία και αλλοιώνει την ήρεμη αγνότητα και την «ολύμπια» ανωτερότητα του άριου αριστοκρατικού ιδεώδους. Στους σημιτικο-συριακούς πολιτισμούς, όπως και στον ασσυριακό, είναι χαρακτηριστική η υπεροχή των θηλυκών θεοτήτων, σεληνιακών ή γήινων, θεοτήτων της ζωής που συχνά παρουσιάζονται με τα μη αγνά χαρακτηριστικά τού αιθέρα. Αντιθέτως, οι θεοί, οι οποίοι τις συνοδεύουν υπό την ιδιότητα των εραστών, δεν έχουν κανένα από τα υπερφυσικά χαρίσματα των μεγάλων Αρίων θεοτήτων του φωτός και της ημέρας. Συχνά, είναι φύσεις κατώτερες της Δέσποινας (Donna) ή θείας Μητέρας. Αυτοί είτε είναι θεοί «πάσχοντες», που υποφέρουν, πεθαίνουν και ανασταίνονται, είτε είναι θεότητες πολεμικές και αιμοβόρες, υπόσταση της πρωτόγονης μυϊκής δύναμης, είτε είναι θεότητες της φαλλικής αρρενωπότητας.

    Στην αρχαία Χαλδαία, οι ιερατικές επιστήμες και ιδιαίτερα οι αστρονομικές είναι η έκφραση ενός σεληνιακο-μαθηματικού πνεύματος, ενός αφηρημένου στοχασμού κατά βάθος μοιρολατρικού, αποκομμένου από κάθε ενδιαφέρον για την ηρωική και υπερφυσική καθιέρωση της προσωπικότητας. 

Το βιβλίο ''Tρεις όψεις του εβραϊκού προβλήματος'' μπορείτε να το βρείτε εδώ