Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Όσος ελεύθερος χρόνος μου απέμενε από την εργασία μου ήταν αφιερωμένος αποκλειστικά στην μελέτη



''Η Βιέννη που τ' όνομα της σημαίνει για πολλούς ανθρώπους χαρά και ξενοιασιά,τόπο γιορτής ευτυχισμένων θνητών,δεν είναι για μένα-αλίμονο!- παρά μια ζωντανή ανάμνηση της πιο θλιβερής περιόδου της ζωής μου. Ακόμα και σήμερα το όνομα της ξυπνά μέσα μου την πικρή θύμηση πέντε χρόνων εξαθλίωσης. Πέντε χρόνια που για να ζήσω έκανα στην αρχή τον εργάτη,μετά τον ζωγράφο και που δεν μπορούσα παρ' όλ΄ αυτά να χορτάσω την χρόνια πείνα μου,γιατί η πείνα ήταν τότε ο πιστός φύλακας που δεν με εγκατέλειψε ποτέ,ο σύντροφος που τα μοιράστηκε όλα μαζί μου.

Κάθε βιβλίο που αγόραζα το πλήρωνα με πείνα. Μια παράσταση στην όπερα μου στοίχιζε το αυριανό φαγητό. Ήταν μια ατελείωτη μάχη με την ανελέητη ερωμένη μου

Έμαθα τόσα πράγματα τότε που ποτέ δεν τα φαντάστηκα. Έξω από την αρχιτεκτονική μου, εκτός από τις παραστάσεις στην όπερα, δροσιά στα νιάτα μου, δεν είχα άλλη χαρά από τα βιβλία που γίνονταν κάθε μέρα τόσο και πιο πολλά. 

Διάβαζα τότε πολύ και προχωρούσα σε βάθος. Όσος ελεύθερος χρόνος μου απέμενε από την εργασία μου ήταν αφιερωμένος αποκλειστικά στην μελέτη. έτσι σε μερικά χρόνια απέκτησα τις γνώσεις που μου χρησιμεύουν ακόμα και σήμερα. Θα προσθέσω μάλιστα πως τότε σχηματίστηκαν μέσα μου όλες οι ιδέες και θεωρίες που έγιναν αργότερα η αδιάσπαστη βάση για τις ενέργειες μου. 

Από τότε πολύ λίγα πράγματα προσέθεσα και τίποτα δεν άλλαξα. Το αντίθετο.  Σήμερα είμαι πεπεισμένος ότι γενικά στην νεανική ηλικία του ανθρώπου διαφαίνεται το σύνολο των δημιουργικών ιδεών.''

Αδόλφος Χίτλερ - Ο Αγών μου



RV

Το εβραϊκό σύμβολο των εθνικομπολσεβίκων


Οι πραγματικές καταβολές του μπολσεβίκικου συμβόλου "Ξίφος και Σφυρί" που καμία σχέση ποτέ δεν είχε με τον Εθνικοσοσιαλισμό.  Στα αριστερά κάτω απο την φωτογραφία του Rudolf Engelhofer στενού συνεργάτη των Εβραίων Liebknecht και Luxemburg, το σύμβολο της "Σοβιετικής Δημοκρατίας της Βαυαρίας". Η σύλληψη του Αδόλφου Χίτλερ ήταν απο τις πρώτες διαταγές του Engelhofer καθώς και η προσπάθεια αφοπλισμού με την απειλή τουφεκισμού όσων αντιδρούσαν στην προσπάθεια κατάληψης της εξουσίας από το ξενόφερτο προδοτικό κίνημα του. 



 

Τρισμέγιστος   

RV



Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Η βιβλιοθήκη του Χίτλερ



Μια µουντή ηµέρα στα τέλη Νοεµβρίου του 1915 ένας 26χρονος δεκανέας του ΙΣΤ’ Βαυαρικού Συντάγµατος Εφέδρων Πεζικού αφήνει το κατάλυµά του σε ένα αγροτόσπιτο της Φουρν, δύο µίλια από το µέτωπο στη Βόρεια Γαλλία, και κατεβαίνει στην πόλη να αγοράσει ένα βιβλίο. Η σκηνή µοιάζει µυθιστορηµατική, δεν πρόκειται όµως για µυθιστόρηµα. Ο δεκανέας είναι ο Αδόλφος Χίτλερ.

Όπως μας δείχνει ο Ryback σ΄αυτό το συναρπαστικό 'ταξίδι', τα βιβλία (16.000 τόμους αριθμούσε τελικά η βιβλιοθήκη του) αποτελούσαν αχώριστο σύντροφο του Χίτλερ σε όλη τη ζωή του. Διάβαζε με ζήλο, από την εποχή που υπηρετούσε ως δεκανέας στα χαρακώματα του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου έως τις τελευταίες ημέρες στο Βερολίνο.


Ο Αδόλφος Χίτλερ σε ηλικία 36 ετών ποζάρει με φόντο μερικά από τα βιβλία του στο πρώτο διαμέρισμά του στο Μόναχο

Είχε στην κατοχή του τα άπαντα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε γερμανική μετάφραση από έκδοση του 1925 του Γκέοργκ Μίλερ, ως μέρος μιας σειράς που είχε σκοπό να φέρει το ευρύ κοινό σε επαφή με την κλασική λογοτεχνία. Ο έκτος τόμος περιλάμβανε τα έργα «Οπως σας αρέσει», «Δωδέκατη νύχτα», «Αμλετ», «Τρωίλος και Χρυσηίδα». Ολόκληρη η συλλογή είναι δερματόδετη – χειροποίητο μαροκινό δέρμα με ανάγλυφο χρυσό αετό και με τα αρχικά του εκατέρωθεν στη ράχη.

Θεωρούσε τον Σαίξπηρ ανώτερο του Γκαίτε και του Σίλερ από κάθε άποψη. Ενώ ο Σαίξπηρ είχε πυροδοτήσει τη φαντασία του με τις πρωτεϊκές δυνάμεις της αναδυόμενης βρετανικής αυτοκρατορίας, οι δύο αυτοί θεατρικοί συγγραφείς και ποιητές της τευτονικής κατασπατάλησαν το ταλέντο τους σε ιστορίες για την κρίση της μέσης ηλικίας και για αδελφικές αντιζηλίες.


Για ποιο λόγο άραγε, αναρωτήθηκε κάποτε, ο γερμανικός Διαφωτισμός παρήγαγε το «Νάθαν ο σοφός», την ιστορία του ραββίνου που συμφιλιώνει χριστιανούς, μουσουλμάνους και Εβραίους, ενώ ο Σαίξπηρ μπόρεσε να δώσει στον κόσμο τον «Εμπορο της Βενετίας» και τον Σάιλοκ;

Φαίνεται πως ρούφηξε σαν σφουγγάρι τον «Αμλετ». Το «να ζει κανείς ή να μη ζει» ήταν αγαπημένη του φράση, καθώς και το «Τι ’ναι για μένα η Εκάβη». Αγαπούσε ιδιαίτερα τον «Ιούλιο Καίσαρα».

Σε ένα μπλοκ ζωγραφικής του 1926 σχεδίασε ένα λεπτομερές σκηνικό για την πρώτη πράξη της σαιξπηρικής τραγωδίας, με βαριές προσόψεις να περικλείουν τη ρωμαϊκή αγορά όπου δέχεται την επίθεση ο Καίσαρας.

Διατηρούσε τους τόμους του Σαίξπηρ στο γραφείο του, στον δεύτερο όροφο του αλπικού καταφυγίου του στη νότια Γερμανία, όπως και μια δερματόδετη έκδοση ενός άλλου αγαπημένου του συγγραφέα, του μυθιστοριογράφου περιπετειών Καρλ Μάυ.


Διάβαζε συνεχώς, τα βράδια κυρίως. Οι γνώσεις του για στρατιωτικά ζητήµατα ήταν απίστευτες, αφού συχνά ξεπερνούσαν ακόµη και εκείνες των στρατηγών του.

Διάβαζε κάθε βράδυ σε απόλυτη ησυχία, τέτοια ώστε περνώντας κανείς έξω από την κρεβατοκάµαρά του να ακούει ακόµη και τον ελαφρύ θόρυβο από το γύρισµα της σελίδας. 

Τον τελευταίο μισό αιώνα, τα απομεινάρια της βιβλιοθήκης του Αδόλφου Χίτλερ καταλαμβάνουν ράφια στον σκοτεινό, κλιματιζόμενο χώρο του Τμήματος Σπάνιων Βιβλίων της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου.


Οι χίλιοι διακόσιοι τόμοι που διασώθηκαν, οι οποίοι κάποτε κοσμούσαν τα ράφια στις τρεις κομψές βιβλιοθήκες του Χίτλερ -ξύλινη επένδυση, παχιά χαλιά, μπρούντζινα φωτιστικά, αφράτες πολυθρόνες- σε ιδιωτικές κατοικίες στο Μόναχο, το Βερολίνο και το Ομπερζάλτσμπεργκ κοντά στο Μπερχτεσγκάντεν, βρίσκονται πλέον στοιβαγμένοι σε μεταλλικά ράφια σε έναν απέριττο, μισοφωτισμένο αποθηκευτικό χώρο του Κτιρίου Τόμας Τζέφερσον στην κεντρική Ουάσιγκτον, πολύ κοντά στο Ουάσιγκτον Μολ, απέναντι από το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αν γνωρίζαμε ποια από τις 10.000 βιβλία του Χίτλερ που περιήλθαν στην κατοχή του Κόκκινου Στρατού έχουν διασωθεί, η εικόνα θα ήταν πληρέστερη.

Αλλά η έρευνα του Ρέιμπακ επ’ αυτού δεν έφερε αποτέλεσμα. Αναγκαστικά περιορίστηκε σε ό,τι ήταν διαθέσιμο.


Συγγραφέας: Ryback Timothy W. 
Εκδοτικός Οίκος: Πατάκη 
Μετάφραση: Κονταξάκη Αλεξάνδρα 
Σελίδες: 448 


Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Ουκρανία: Ενας νεκρός, 100 τραυματίες και 30 συλληφθέντες έξω από τη Βουλή



Συνολικά 265 βουλευτές, όταν ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός βουλευτών είναι 226, ψήφισαν υπέρ της απόφασης για μεγαλύτερη αυτονομία στις ανατολικές περιοχές της χώρας σε μια θυελλώδη συνεδρίαση κατά την οποία βουλευτές που αντιτίθενται στο σχέδιο νόμου, το οποίο θεωρούν "αντι-ουκρανικό" και "φιλο-Πουτινικό", απέκλεισαν την πρόσβαση στο κοινοβουλευτικό βήμα φωνάζοντας "Ντροπή!".


Κατά την έξοδο από το κοινοβούλιο, διαδηλωτές εκτόξευσαν καπνογόνες χειροβομβίδες προκαλώντας σύννεφα μαύρου και λευκού καπνού μπροστά από το κοινοβούλιο και δακρυγόνα χρησιμοποιήθηκαν και από τα δύο στρατόπεδα, σύμφωνα με δημοσιογράφο του Γαλλικού Πρακτορείου.


Νωρίς το πρωί, εκατοντάδες υποστηρικτές του εθνικιστικού κόμματος Svoboda συγκεντρώθηκαν προκειμένου να διαμαρτυρηθούν εναντίον της μεταρρύθμισης, ενώ το κίνημα Pravy Sector δήλωσε ότι είχε αποκλείσει την κυκλοφορία στον δρόμο μπροστά από τη Βουλή.

Την έγκριση του νομοσχεδίου είχαν απαιτήσει οι δυτικοί "σύμμαχοι" της Ουκρανίας. 

Οι υπουργοί Εξωτερικών της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας θα συναντηθούν στα μέσα Σεπτεμβρίου προκειμένου να συζητήσουν τη σύγκρουση στην Ουκρανία, δήλωσε τη Δευτέρα ο σύμβουλος του Κρεμλίνου σε συνέντευξη Τύπου. 
Ristorante Verona

Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

Οι δρόμοι του Αδόλφου Χίτλερ - The Reichsautobahn - Ομορφιά και Αρμονία


                                      





                                                                                                               
                                                    
                                                    
                                                                                
                                                                                                             
                                                                                                             



RV   

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

Το ΟΧΙ δεν το είπε ούτε ο Μεταξάς ούτε ο λαός, το είπε ο Μπάλφουρ



Βρετανοί αξιωματικοί στην ακρόπολη

Του Άγγελου Κωνσταντίνου

«Το ελληνικόν έθνος δυνάμει της  παρούσης  πράξεως θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκην της αυτού ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας και της πολιτικής αυτού υπάρξεως, υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μ. Βρεταννίας…»

Από τη διαβόητη «Πράξη Εθνικής Υποτέλειας» του 1825

Η κυριαρχία της Αγγλίας στην Ελλάδα κράτησε ως το 1947. Ο C. M. Woodhouse περιγράφει την «αλλαγή κηδεμόνα» στο βιβλίο του Ο αγώνας για την Ελλάδα 1941-1949 (εκδόσεις Τουρίκη 2012, σελίδα 325), ως εξής: 

«Μέσα σε λίγες εβδομάδες η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έλαβε την ιστορική απόφαση να αναλάβει την κηδεμονία που μέχρι τότε είχε η Βρετανία».  

Στην μακρά αλυσίδα των υποτελών πρωθυπουργών και των διοικούντων, μέχρι και το 1947, στο προτεκτοράτο της Μ. Βρετανίας, Ελλάς, βρέθηκε στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας, ένας πολιτικός νάνος τοποθετημένος σε ρόλο δικτάτορα. 

Οι Άγγλοι σε συνεργασία με τον Γεώργιο τον Β΄ εγκαθίδρυσαν στην Ελλάδα δικτατορία και τον τοποθέτησαν «πρωθυπουργό». Ο λόγος για τον «εθνικό μας κυβερνήτη» Ι. Μεταξά ή, αλλιώς, μπαρμπαγιάννη το πρότυπο των Ελλήνων «εθνικιστών».  


Ο πολιτικός, και όχι μόνο, νάνος, μαζί με τον αγγλόδουλο βασιλιά και ένα συρφετό πρακτόρων αλυσόδεσαν την Ελλάδα στο άρμα των τραπεζιτών. 

Για όσο καιρό παρίστανε τον «εθνικό κυβερνήτη» δεχόταν εντολές, τις οποίες φυσικά εκτελούσε στο ακέραιο, από τον αρχηγό της Ιντέλιτζενς Σέρβις στην Ελλάδα Ντέιβιντ Μπάλφουρ. Ο λόρδος Ντέιβιντ Μπάλφουρ ήταν γνωστός στην αθηναϊκή κοινωνία ως «παπα-Δημήτρης»! 


Το 1936 ο παπα-Δημήτρης, εμφανίζεται στην Αθήνα και ορίζεται εφημέριος του Ναού του «Ευαγγελισμού». Ο Ν. Π. Σοϊλεντάκης, στο βιβλίο του Η αφελής Ελλάς, ο ρασοφόρος Άγγλος κατάσκοπος Νταίηβιντ Μπάλφουρ (εκδόσεις Αρμός, 2010) γράφει: «[ο Μπάλφουρ] Προικισμένος με σπάνιο μουσικό ταλέντο, οργάνωσε εκκλησιαστική χορωδία και έγινε γνωστός στην κοινωνία του Κολωνακίου και οικείος στη βασιλική οικογένεια. Μάλιστα, κατέστη ο εξομολογητής μελών της βασιλικής οικογένειας, ενώ συχνά επισκεπτόταν και την οικία του Αλέξανδρου Παπάγου για “τέλεση αγιασμού”». 


Οι σχέσεις του με τον βασιλέα Γεώργιο B´, τον διάδοχό του Παύλο και ιδιαίτερα με την τότε πριγκίπισσα Φρειδερίκη ήταν πολύ στενές. Ο Μπάλφουρ «ήταν το μάτι και το αυτί» των Βρετανών στο Παλάτι.  Αυτός ήταν ο πραγματικός «εθνικός κυβερνήτης». Ο άλλος, ο κατ’ όνομα κυβερνήτης αλλά στην πράξη μαριονέτα, το μόνο που έκανε ήταν να δηλώνει την πίστη του και την υποταγή του σε κάθε ευκαιρία και μάλιστα δημόσια.
  
Παραθέτουμε απόσπασμα από το βιβλίο Η συνωμοσία της Αγγλίας κατά της Ελλάδος 1935-1944 (του Ι. Χονδροματίδη, Εκδόσεις Θούλη, 2012, σελ. 37): 

«Καθώς ο πόλεμος στην Ελλάδα είναι προ των πυλών, ο Μεταξάς παραμένει ανήσυχος και φοβισμένος. Τυπικά, η Ελλάδα παρέμενε ουδέτερη στην Ευρωπαϊκή σύγκρουση, ωστόσο την ίδια στιγμή, ο “ουδέτερος” και “πατριώτης” Μεταξάς δήλωνε στον ανταποκριτή της Ντέιλι Τέλεγκραφ Άρθουρ Μάρτον (Μάιος 1940): 

“Είμεθα ουδέτεροι εφ’ όσον  χρόνο η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνουμε χωρίς συνεννόηση με την Αγγλία και τις περισσότερες φορές ότι κάνουμε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικόν τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης.”».


Έτσι φτάσαμε και στο ΟΧΙ του 1940 που ήταν όμως ταυτόχρονα και ένα ΝΑΙ. Το ΟΧΙ ήταν στην Ευρώπη και στον αγώνα ενάντια στον μαρξισμό και στον καπιταλισμό, που ήταν συγχρόνως ένα ΝΑΙ στους διεθνείς τοκογλύφους. 

Σήμερα οι ίδιες εκείνες δυνάμεις που υποδούλωσαν την Ευρώπη, μέσω των διαφόρων κομμάτων διαπληκτίζονται για το ποιος πραγματικά είπε το ΟΧΙ. Οι «εθνικιστές» διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι το είπε ο Μεταξάς. Η αριστερά ότι το είπε ο λαός. Το όχι κύριοι «εθνικιστές» και κύριοι της αριστεράς το είπε ο Μπάλφουρ. 


Ο αρχηγός της  Ιντέλιτζενς Σέρβις το 1941, λίγο προτού οι Γερμανοί κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα, αναχώρησε για το Κάιρο. Και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν βρισκόταν στον Ναό του Ευαγγελισμού την 25η Μαρτίου του 1941, λίγες ημέρες δηλαδή πριν από τη γερμανική εισβολή. Τον ακολούθησαν λίγο αργότερα τα μέλη της «εθνικής κυβερνήσεως», Μανιαδάκηδες και λοιποί όπως και ο εβραίος Μιωνής της «Τράπεζας της Ελλάδος» παίρνοντας μαζί τους τον ελληνικό χρυσό που δεν μας επιστράφηκε ποτέ. Ο Ντέιβιντ Μπάλφουρ στο Κάιρο είχε άμεσες σχέσεις με την ελληνική βασιλική οικογένεια και τους πρώην πρωθυπουργούς Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Γεώργιο Παπανδρέου. Επέστρεψε στην Ελλάδα με τη νίκη των «συμμάχων» ως ταγματάρχης του Βρετανικού Στρατού και μέλος της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα. 

Αυτά τα λίγα για την πατρότητα του ΟΧΙ-ΝΑΙ στους τοκογλύφους και για τους νάνους της πολιτικής μας ζωής που με την ταμπέλα του εθνικιστή εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να τους προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.     

Υ.Γ. Ο πατέρας του ΟΧΙ στην συνέχεια έγινε Χότζας...


Β. Μαρκεζίνη, Πολιτικὴ Ἱστορία τῆς Νεὠτερης Ἑλλάδος, Τόμος Δ', Ἀθῆνας, 1978, σ. 365

Ristorante Verona

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

28 χρόνια από τον θάνατο του Ρούντολφ Ες



Πριν από 28 χρόνια, το απόγευμα της 17ης Αυγούστου του 1987, ο Ρούντολφ Ες βρέθηκε νεκρός στο κελί του στις φυλακές τού Σπαντάου στο Βερολίνο, όπου εκρατείτο από τον Ιούλιο του 1947. Συνολικά, όμως, ήταν κρατούμενος για 46 έτη, από το 1941, όταν συνελήφθη από τους Βρετανούς, αφού είχε, ήδη, πετάξει στη Σκωτία σε μία "αποστολή για την ειρήνη", όπως είναι γνωστό. Πέθανε σε ηλικία 93 ετών και είναι χαρακτηριστικό ότι στη φυλακή αυτή ήταν ο μοναδικός κρατούμενος από το 1966, λόγος για τον οποίο χαρακτηρίστηκε "ο πιο μοναχικός άνθρωπος στον κόσμο".


 Η επίσημη εκδοχή ήταν ότι ο θάνατός του οφειλόταν σε αυτοκτονία. Η πιο αξιόπιστη όμως, που βασίζεται σε σοβαρές μαρτυρίες αλλά και σε ιατροδικαστικές εκθέσεις, είναι ότι δολοφονήθηκε άγρια από Βρετανούς πράκτορες διότι επίκειτο η απελευθέρωσή του, μετά την αναπάντεχη πρωτοβουλία της -υπό κατάρρευση- Σοβιετικής Ένωσης και του Γκορμπατσόφ προσωπικά. Οι Βρετανοί δεν ήθελαν την απελευθέρωση του Ες διότι φοβούνταν ότι θα έσπαγε τη σιωπή του και, συνεπώς, ότι θα αποκαλυπτόταν ο ρόλος τους στην εξέλιξη και κορύφωση του Β'Ππ αλλά και οι ειρηνευτικές προθέσεις και προσπάθειες του Χίτλερ. Η ιστορία θα έπρεπε να ξαναγραφτεί...


Σύμφωνα με τα αποδεικτικά στοιχεία, ο ενενηντατριάχρονος αδύναμος Ες, καταβεβλημένος από τις ασθένειες, τις κακουχίες και τον βασανιστικό επί 46 χρόνια εγκλεισμό του, δέχθηκε αιφνιδιαστική επίθεση και πάλεψε για τη ζωή του, αντιστάθηκε όταν δύο Βρετανοί της SAS επεχείρησαν να τον στραγγαλίσουν, κάτι το οποίο πέτυχαν τελικά.

Τις επόμενες ημέρες του θανάτου του, σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις οι τοίχοι γέμισαν με το σύνθημα "Ο Ρούντολφ Ες είναι νεκρός, τώρα είναι ελεύθερος". 


Ο Ρούντολφ Ες ετάφη στο Βούνζιντελ της Βαυαρίας, όπως ήταν η επιθυμία του, διότι εκεί και ήταν ο τάφος των γονιών του. Στον τάφο του ήταν γραμμένη η φράση "ich hab' s gewagt" (τόλμησα). Kάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του συγκεντρώνονταν εκεί Εθνικοσοσιαλιστές από όλο τον κόσμο για να τιμήσουν τη μνήμη του. Από το 2005 οι συγκεντρώσεις αυτές απαγορεύτηκαν και από το 2011 ο τάφος του δεν υπάρχει πια. Η προτεσταντική ενορία του Βούνζιντελ αποφάσισε αιφνιδιαστικά και αυθαίρετα να μην ανανεώσει το συμβόλαιο οικογενειακού τάφου του Ες. Η επίσημη δικαιολογία ήταν και η αληθινή: η συγκέντρωση Εθνικοσοσιαλιστών για να αποτίσουν φόρο τιμής στον Ες... Έτσι, στις 20.7.2011 υπό άκρα μυστικότητα έγινε εκταφή των οστών του Ες, ο τάφος καταστράφηκε, τα οστά αποτεφρώθηκαν και η τέφρα σκορπίστηκε σε κάποια λίμνη. 
Όσο εκδικητική και τυραννική υπήρξε η Δημοκρατία απέναντι στον Ες όσο ζούσε, τόσο φάνηκε και μετά τον θάνατό του. Αλλά πιο πολύ υπήρξε και παραμένει φοβισμένη, και ανήμπορη μπροστά στην αλήθεια, ότι σκοτώνοντας το σώμα, καίγοντας τα οστά και σκορπίζοντας την τέφρα, δεν εξαφανίζεις ούτε το πνεύμα ούτε την Ιδέα που υπηρέτησε.

Στη δίκη της Νυρεμβέργης, ο Ρούντολφ Ες δήλωσε: 


"... Είχα την τιμή να εργαστώ για πολλά χρόνια της ζωής μου κάτω από τις διαταγές του σπουδαιότερου τέκνου που γέννησε η πατρίδα μου, κατά τη χιλιόχρονη ιστορία της. Δεν θα ήθελα να διαγράψω αυτή την εποχή από το παρελθόν μου ακόμη κι αν μπορούσα. Είμαι ευτυχής επειδή γνωρίζω ότι έχω εκτελέσει το καθήκον μου απέναντι στον λαό μου, ως Γερμανός, ως Εθνικοσοσιαλιστής και ως αληθινός οπαδός του Φύρερ.



Δεν μετανιώνω για τίποτε. Αν ήταν να ξαναζήσω τη ζωή μου θα έκανα ακριβώς ό,τι έκανα και τότε, έστω και αν γνώριζα πως στο τέλος θα με περιμένει η πυρά. Δεν μ' ενδιαφέρει τι πρόκειται να κάνουν οι θνητοί. Όταν θα έλθει η ώρα, θα σταθώ μπροστά στον Υπέρτατο Κριτή, θα απαντήσω στις δικές Του ερωτήσεις και γνωρίζει ότι θα με θεωρήσει αθώο..." 

28 χρόνια μετά τον θάνατο του Γενναίου Ανδρός, 70 από τη "λήξη" του Μεγάλου Πολέμου, αισθανόμαστε βαθιά ευγνωμοσύνη,  και εξακολουθούμε να υπάρχουμε, να θυμόμαστε, να τιμούμε...

Ristorante Verona

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2015

Ομιλία του Λούις Ρέι Μπημ


Ο Λούις Ρέι Μπημ (Louis Ray Beam) είναι Αμερικανός ακτιβιστής του Λευκού Εθνικισμού, βετεράνος του Βιετνάμ, ο οποίος έχει αναπτύξει τη στρατηγική της «Ακέφαλης Αντίστασης».   


Εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης  


                    
               
 
Άγαλμα πολιτοφύλακα της Αμερικανικής Επανάστασης
                                                                                                                                                                                  
           

Πηγή:

RV

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

Η Google και η ρατσιστική ετικέτα-γορίλες


Μετά τον χαρακτηρισμό ενός μαύρου ζευγαριού ως «γορίλες», η Google αναλαμβάνει ευθύνη για να μην εκτεθεί ξανά στους χρήστες της εφαρμογής της Google Photos.



Το λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης της Google έκανε λάθος και χαρακτήρισε γορίλες τα πρόσωπα της φωτογραφίας ενός μαύρου ζευγαριού. 

Η Google δέχθηκε ιδιαίτερες επικρίσεις από τα κοινωνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης λόγω του ρατσιστικού χαρακτηρισμού που δόθηκε στην ετικέτα της φωτογραφίας. 

Ο κ Zunger της Google είπε ότι αυτό ήταν ένα από τα ενδεχόμενα λάθη που ήξερε ότι μπορεί να συμβεί και ότι ήδη έλαβε μέτρα για να αποφευχθεί ένα παρόμοιο λάθος σε άλλους χρήστες. 

Εργάζεται επίσης για μακροπρόθεσμες γλωσσολογικές διορθώσεις για καλύτερη αναγνώριση των σκουρόχρωμων προσώπων. 

Ristorante Verona

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2015

Occult Forces (1943) National Socialist Anti-Freemasonry Film

Η αναγκαιότητα του όρου ''εθνικοσοσιαλισμός''



...Υπάρχουν εύρωστες συνδέσεις εννοιών, που συνδέουν δύο ομοίως επίκαιρα, μεστά μεγέθη, όπως "Βόρεια Γερμανία", "Λατινική Αμερική" κ.ο.κ. Έτσι, μια λέξη όπως "εθνικοσοσιαλισμός" είναι αναγκαία, διότι καταργεί τον αμοιβαίο αποχωρισμό και την αντιπαράθεση του εθνικισμού κατά του σοσιαλιστικού στοιχείου και αντιστρόφως του σοσιαλισμού κατά του εθνικού στοιχείου...

Καρλ Σμιτ, (Σχετικά με τα τρία είδη της νομικής σκέψης, εκδ. Παπαζήση)

Ristorante Verona

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

ΚΝΟΥΤ ΧΑΜΣΟΥΝ



Ο Κνουτ Χάμσουν (1859-1952) ήταν ο μεγαλύτερος Νορβηγός συγγραφέας της σύγχρονης εποχής, επισκιάζοντας τους Strindberg, Undset ακόμα και τον Ibsen. Βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1920, και θεωρείται ένας από τους πλέον σημαντικούς και καινοτόμους λογοτέχνες της εκατονταετίας 1890-1990, που έχει επηρεάσει πολλούς γνωστούς συγγράφεις. […] O Ernest Hemingway είπε γι’ αυτόν:  «Ο Hamsun με δίδαξε να γράφω». 


Κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου ο Hamsun στήριξε τον αγώνα της Γερμανίας λέγοντας «η Γερμανία πολεμά για εμάς». Το 1943 συναντήθηκε με τον Χίτλερ και τον Γκαίμπελς, στον οποίο χάρισε το Νόμπελ του ως μια χειρονομία εκτίμησης. Μετά τον πόλεμο τα βιβλία του Hamsun κάηκαν από το νέο νορβηγικό δημοκρατικό καθεστώς.       
                                                                   

Παρακάτω, ένα κείμενό του με το οποίο αποτίει φόρο τιμής στον ηττημένο ηγέτη το οποίο δημοσιεύτηκε στις 7 Μαΐου 1945 στην Oslo’s Aftenposten:     

   «Δεν είμαι άξιος να εγκωμιάσω δυνατά τον Αδόλφο Χίτλερ, μα ούτε εξάλλου ταιριάζουν συναισθηματισμοί για τη ζωή και το έργο Του. Ήταν ένας μαχητής, ένας μαχητής για την Ανθρωπότητα κι ένας Απόστολος του Ευαγγελίου για τα Δικαιώματα όλων των Λαών. Ήταν μία ανακαινιστική μορφή υψηλοτάτου επιπέδου, μα η ιστορική Του μοίρα ήταν πως έδρασε σε μία εποχή ωμότητας, χωρίς προηγούμενο που τελικά Τον κατέρριψε. Έτσι ατενίζει ο κοινός Δυτικοευρωπαίος τον Αδόλφο Χίτλερ. Εμείς δε, οι στενοί οπαδοί Του, σκύβουμε το κεφάλι μπρος στη σωρό Του. Κνουτ Χάμσουν» 

Ευάγγελος Ανδρούλης

πηγή: The Stormtrooper

RV

Dr. Goebbel's Titanic (1943)



Directed by: Werner Klingler
Herbert Selpin
Produced by: Willy Reiber
Written by: Herbert Selpin
Walter Zerlett-Olfenius
Production company: Tobis Filmkunst
Distributed by: UFA
Release dates: 10 November 1943
Running time: 85 minutes


  



Starring:

Sybille Schmitz: Sigrid Olinsky
Hans Nielsen: 1st Officer Petersen
Kirsten Heiberg: Gloria
E.F. Fürbringer: Sir Bruce Ismay
Karl Schönböck: John Jacob Astor
Charlotte Thiele: Lady Astor
Otto Wernicke: Captain Edward J. Smith
Franz Schafheitlin: Hunderson
Sepp Rist: Jan
Monika Burg: Maniküre Heidi
Jolly Bohnert: Marcia
Fritz Böttger: Lord Douglas
Hermann Brix: Head of Orchestra Gruber
Lieselott Klinger: Anne
Theodor Loos: Privy Councillor Bergmann
Karl Meixner: Hopkins
πηγή: nseuropa.wordpress.com

RV

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Πιστοί στις Αρχές και τις Αξίες του Αδόλφου Χίτλερ



Ο εχθρός, όσα προσωπεία και να φορέσει για να μολύνει την Ιερή μας Ιδέα, θα πέφτει πάντα σε τείχος. Ένα τείχος χτισμένο από τα «μυστικά των Αρίων», του Αίματος και της Φυλής...
Συνέχεια εδώ

RV

Ινδοευρωπαϊκή ποίηση και μυθολογία



Συγγραφέας: Martin Litchfield West
Εκδόσεις: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη
Μετάφραση: Μαρία Γεωργοπούλου
Επιμέλεια: Γεώργιος Κ. Γιαννάκης
Σελίδες: 628

Το βιβλίο αποτελεί μετάφραση από τα αγγλικά ενός κλασικού εγχειριδίου για τις συγκριτικές σπουδές των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών και φιλολογιών (Indo-European Poetry and Myth, 2007). Στην ελληνική έκδοση προστέθηκαν στις υποσημειώσεις, σε ορθές αγκύ­λες, πρόσθετες πληροφορίες, κυρίως βιβλιογραφικής φύσης ή ορισμένες διευκρινιστικές σημειώσεις, με την ένδειξη [Σημ. του επιμ.]. Επίσης, μεταφράσθηκαν στην ελληνική όλα τα παραθέματα, ακόμη και εκείνα τα οποία ο συγγραφέας δεν είχε μεταφράσει στην πρωτότυπη έκδοση, ενώ σε ορι­σμένες περιπτώσεις προστέθηκε το αρχαίο ελληνικό κείμενο μαζί με τη με­τάφραση εκεί που ο συγγραφέας παραθέτει μόνο τη μετάφραση· προστέ­θηκε επίσης ένας πίνακας με συντομογραφίες, ο οποίος δεν υπάρχει στην αγγλική έκδοση.

Το εξώφυλλο της αγγλικής έκδοσης

Το περιεχόμενο του βιβλίου ποικίλει. Θέματα που διαπραγματεύεται είναι η θέση του ποιητή και της ποίησης, οι θεοί, από τον πατέρα Ουρανό και τη μητέρα Γη μέχρι τον θεό Ήλιο και την κόρη του, τους θεούς του κεραυνού, των ανέμων και της φωτιάς, τις Νύμφες και τα στοιχειά, οι παρακλητικοί ύμνοι και τα ξόρκια, οι κοσμολογικές αντιλήψεις, οι αντιλήψεις για τον θάνατο και την υπέρβαση του θανάτου με το κλέος, η τυπολογία του βασιλιά και του ήρωα, ο ήρωας ως πολεμιστής, τα στερεότυπα της αφήγησης της μάχης.

Ο Προμηθέας του Gustave Moreau, 1868

Σημείο που αξίζει να επισημάνουμε είναι η διερεύνηση των στοιχείων εκείνων που μαρτυρούν την προ­γονική ‘ινδοευρωπαϊκή’ μητρική γλώσσα Ελλήνων και Ευρωπαίων και ενός μέρους των λαών της νότιας Ασίας.

Οι ομιλητές της πρωτοελληνικής, οι οποίοι έφτασαν στην περιοχή του Αιγαίου έφεραν μαζί τους όχι μόνο μια νέα γλώσσα αλλά και μια κληρονομιά θρησκευτική, μυθολογική και ποιητική.

Πολλά στοιχεία αυτής της ινδοευρωπαϊκής παράδοσης επιβιώνουν στα ομηρικά έπη και σε άλλα πρώιμα έργα της ελληνικής λογοτεχνίας, καθώς επίσης και στις ποιητικές και τις μυθολογικές παραδόσεις άλλων ινδοευρωπαϊκών λαών.



 


Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Τα χρώματα της Ευρώπης



Στις παραδόσεις και στις θρησκείες των Αρίων παρατηρείται ένας συμβολισμός χρωμάτων. Τρεις ουρανοί «περιστρέφονται» γύρω από τη γη: ο ημερήσιος ουρανός που είναι λευκός, ο νυχτερινός που είναι μαύρος, και ο κόκκινος ουρανός του λυκόφωτος που τους χωρίζει. Τα χρώματα αυτά εμφανίζονται επίσης σε αρκετά πολεμικά λάβαρα στην Ευρώπη: 

Σημαία του Ιερού Λόχου

Στην Ελληνική Επανάσταση ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ύψωσε τη σημαία με αυτά τα χρώματα. 

Σημαία του παλαιού Γερμανικού Ράιχ (1871–1918)

Άσπρο, μαύρο και κόκκινο ήταν επίσης το λάβαρο του παλαιού Ράιχ. Ο Χίτλερ μετά από πολλές σκέψεις κατέληξε στο ότι η σημαία των Εθνικοσοσιαλιστών θα ήταν πάνω σε αυτά τα χρώματα. 

Σημαία του NSDAP

Όπως γράφει στο Ο Αγών μου: «Το κόκκινο συμβολίζει την κοινωνική τοποθέτησή μας· το λευκό την εθνικιστική μας ιδέα. Ο αγκυλωτός τον αγώνα για τον θρίαμβο των Αρίων και ακόμη τη συμβολοποίηση της θεωρίας για την παραγωγική εργασία, μιας θεωρίας που ήταν και θα ’μενε για πάντα αντισημιτική».

Άγγελος Κωνσταντίνου


RV