Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Nibelungen - Φαίδρος Μπαρλάς


 

GLORIA VICTIS - Nibelungen 
του Φαίδρου Μπαρλά

Ι

Ερείπια και φλόγες και στάχτες και στάχτες-
και στάχτες άλλες επάνω στις στάχτες
παντού….

Είναι μια φούχτα από τρελλούς που πολεμάνε
αποδιωγμένοι απ’ τον θεό και τους ανθρώπους -
μια φούχτα από τρελλούς που τους εμέθυσε
το αίμα τους που τρέχει σαν ποτάμι!..

Μη ζητάς την ψυχή μου, το πνεύμα μου-
τα κατάπιε ο πόνος!
Άκου μόνο το ρυθμό του αίματός μου,
πώς κυλάει, πώς κοχλάζει στις φλέβες μου!..

ΙΙ

Μια λάμψη είναι χυμένη στα μαλλιά τους -
κι αστράφτουν τα σπαθιά ξεγυμνωμένα.
Μικρούλα  Γκραίτχεν, χαιρετίσματα απ’ τον Ζήγκφρηντ!
Ο Ζήγκφρηντ καβαλλάρης πάει στον θάνατο!

Και πίσω του, για δες, ένα σιφούνι
ολόξανθα παιδιά στεφανωμένα
από το φως της χειμωνιάτικης αυγής
πάνε μαζί του να πεθάνουν!..

Ω ποιητή, με τα κυματιστά μαλλιά και τ’ ανοιχτό
λευκό πουκάμισο, που αναπαύεσαι στην Βάιμαρ,
γράψε το τρυφερώτερο ελεγείο σου γι’ αυτά
τα ολόξανθα παιδιά που θα πεθάνουν…

Κι εσείς, τα κοριτσόπουλα του Ρήνου,
αφήσετε τα δάκρια σας να τρέξουν
στου γερο-ποταμού σας τα νερά!
Κ’ ελάτια εσείς των σκοτεινών δασών του Τύριγκεν
αναστενάξτε για τον θάνατο του Ζήγκφρηντ…

ΙΙΙ

Υπάρχει μόνο μια φλόγα που απλώνεται
όσο που φτάνει το μάτι σου
κ’ ερημώνει τον κάμπο…

Σχεδιάζουν αλλόκοτα σχήματα οι ανταύγειες της φλόγας,
χορεύουν στις λάμψεις τα βαθυπράσινα
δέντρα των Άλπεων -
στη ρίζα τους θρηνούν οι Βαλκυρίες…

IV

Το αίμα μου έφυγε στάλα την στάλα·
πεθαίνει το κρύο φως της αυγής -
πεθαίνω και γύρω μου όλα πεθαίνουν…
Όμως, βαθιά μες στο μέλλον -
γοργά περνάει μια τρεμάμενη οπτασία -
άλλα ξανθά γαλανομάτικα παιδιά
διαβάζουν σκυμμένα έναν τόμο χοντρό·
κι όταν φτάσουν στην τελευταία σελίδα,
μια κρύα φλόγα καταυγάζει το βλέμμα τους -
και τ’ ορθώνουν ψηλά,
στητό σαν τα έλατα του Μαύρου Δρυμού.

V

Μικρούλη μου, εγώ θα πεθάνω…
Πάρε τώρα εσύ την σιδερένια σκυτάλη!
Την έδωσαν οι Βίκιγκς στους ιππότες
του μακρυνού Μεσαίωνα - κ’ εκείνοι
την παραδώσανε στον βασιλιά τον Βαρβαρόσσα.
Την πήρε ύστερα ο Μεγάλος Φρειδερίκος
κι από γενιά τραβάει σε γενιά…

Μικρούλη, πρόσεξε τι γράφει αυτή η σκυτάλη:

ΞΕΡΙΖΩΣΕ ΤΟΝ ΟΙΚΤΟ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ,
ΚΥΝΗΓΑ Τ’ ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ-
ΚΑΙ Ν’ ΑΠΟΦΕΥΓΗΣ ΤΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ!


πηγή


Ristorante Verona

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Τρέμουν, ακόμη και το σπίτι που γεννήθηκε




Στις 20 Απριλίου του 1889 στην οικία με τη διεύθυνση «Σάλτσμπουργκερ Φόρστατ 15» στο Μπραουνάου, γεννήθηκε ο Αδόλφος Χίτλερ. Εκεί έζησε μέχρι την ηλικία των τριών. 

Κάθε χρόνο Εθνικοσοσιαλιστές από όλο τον κόσμο την επισκέπτονται. Η κατοχική κυβέρνηση της Αυστρίας τρέμει στην ιδέα ότι μπορεί η παλαιά οικία  να γίνει τόπος προσκυνήματος ή μνημείο.



Έτσι, μόλις πριν από δύο εβδομάδες, το αυστριακό Υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε ότι εξετάζει την "απαλλοτρίωση" του κτιρίου, το οποίο από το 1972 νοικιάζει το ίδιο από τους ιδιοκτήτες του, καταβάλλοντας προσπάθειες για να μην γίνει το σπίτι ένα είδος «μνημείου και τόπου προσκύνησης για ανθρώπους με εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία»

Στη σχετική ανακοίνωση, το υπουργείο σημείωνε επίσης ότι μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων για την πώληση του σπιτιού από τους ιδιοκτήτες του στο επίσημο κράτος, το δικαίωμα ιδιοκτησίας θα μεταβιβαστεί τώρα στην Αυστριακή Δημοκρατία μέσω κατάσχεσης. 

Με αυτό το σχέδιο, οι εμπνευστές του αποδεικνύουν όχι μόνο το πόσο πραγματικά τρέμουν και μισούν τον Εθνικοσοσιαλισμό, τους Εθνικοσοσιαλιστές αλλά και τον Χίτλερ, αλλά και το πόσο ανόητοι είναι. Τι περιμένουν, άραγε; Ότι αν γκρεμίσουν το σπίτι που γεννήθηκε, θα πάψουν να υπάρχουν εθνικοσοσιαλιστές; Θα πάψουν να υπάρχουν πιστοί, θα ξεχαστεί ο Χίτλερ; Ή μήπως τόσοι Εθνικοσοσιαλιστές στον κόσμο έχουν επισκεφθεί το σπίτι Του; Όχι, όσο περνούν τα χρόνια και τα ψέμματα ξεφτίζουν, τόσο η μνήμη δυναμώνει, η πίστη μεγαλώνει και η θύμησή Του ζωντανεύει. ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ 


Ristorante Verona



Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Καρλ Σμιτ - μπορούν να τον αποσιωπήσουν όχι όμως να τον ξεπεράσουν





Του Μίλτου Σωτηρόπουλου


Πολιτικός φίλος και εχθρός

(Σκέψεις πάνω στο έργο του Καρλ Σμιτ "η έννοια του πολιτικού")


 Για να προσδιορίσουμε την έννοια του πολιτικού είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε ειδικές κατηγορίες-διακρίσεις. Παραδείγματος χάρη:
Το ηθικό διακρίνεται σε καλό και κακό. 
Το αισθητικό σε ωραίο και άσχημο. 
Το οικονομικό σε ωφέλιμο και επιζήμιο.

 Οι πολιτικές πράξεις και τα κίνητρά τους στηρίζονται στη διάκριση μεταξύ φίλου και εχθρού. 
 Ο πολιτικός εχθρός δεν χρειάζεται να είναι κακός από ηθικής πλευράς, αισθητικά άσχημος, οικονομικά επιζήμιος.
  Ο εχθρός είναι πάντα ο άλλος. Ο ξένος. 

  Ποιος είναι όμως ο ξένος;
Αυτός που προσπαθεί να επιφέρει μη ανατάξιμη βλάβη στις παραδόσεις μιας φυλής, αυτός που αρνείται τον τρόπο ζωής της, αυτός που θέτει σε κίνδυνο τους δικούς μας ανθρώπους.

 Ο φιλελευθερισμός ήρθε ως σύγχρονη σειρήνα και προσπάθησε να αντικαταστήσει την έννοια του εχθρού με αυτή του οικονομικού ανταγωνιστή. Την έννοια του υπέρ του γένους αγώνα με την έννοια του "βγάλτε χρήματα". 
 
Το έμβλημα της Ένωσης των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών Νομικών 
(Bund Nationalsozialistischer Deutscher Juristen)


 Οι φιλελεύθεροι πλαστογράφοι διαστρέφουν την παράδοσή μας, λέγοντας ότι το "αγάπα τον πλησίον σου", σημαίνει "αγάπα τον εχθρό σου". Ή ότι για λόγους αγάπης θα πρέπει να υποστηρίξω τον ξένο ενάντια στον δικό μου άνθρωπο. Όμως, όπως αναφέρει ο Σμιτ, σε αυτό το σημείο ακριβώς έχει λάβει χώρα μία παρανόηση, διότι πολλές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και η γερμανική, δεν διακρίνουν μεταξύ  του ιδιωτικού και πολιτικού "εχθρού", έλλειψη η οποία οδηγεί και σε σκόπιμες παρερμηνείες. Άλλο ο ιδιωτικός αντίπαλος ή ανταγωνιστής (inimicus), τον οποίο μπορεί να μισεί κανείς ή να τρέφει γι' αυτόν αισθήματα αντιπάθειας, και άλλο ο εχθρός (hostis). "Εχθρός είναι μόνο μία, τουλάχιστον ενδεχομένως, δηλαδή κατά πραγματική δυνατότητα, μαχόμενη ολότητα ανθρώπων, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άλλη ακριβώς τέτοια ολότητα. Εχθρός είναι μόνο ο δημόσιος εχθρός, διότι καθετί το οποίο αναφέρεται σε μια τέτοια ολότητα ανθρώπων, ιδίως σε έναν ολόκληρο λαό, γίνεται έτσι δημόσιο". Το "αγαπάτε τους εχθρούς σας",("diligite inimicos vestros'') (Ματθ. 5.44, Λουκ. 6,27) αναφέρεται στους ιδιωτικούς αντιπάλους, στους ανταγωνιστές, στους inimicos, δηλαδή σε άτομα και όχι σε ολότητες, όχι σε δημόσιους εχθρούς, όχι σε hostes, και αποτελεί έκφραση της χριστιανικής ηθικής.
  Άλλωστε, στον χιλιόχρονο αγώνα μεταξύ χριστιανισμού και ισλαμισμού κανένας Ευρωπαίος δεν διανοήθηκε ποτέ από αγάπη για τα τέκνα της Σάρας (Σαρακηνοί) ή της Άγαρ (Αγαρηνοί) να ανοίξει τις πύλες της Ιερής Ευρωπαϊκής μας  Γης. 

 Ο φιλελευθερισμός και ο σιαμαίος αδελφός του ο μαρξισμός μισούν τη φυλή ακόμη και ως απλή λέξη. 
 Αυτό το μίσος το κρύβουν κάτω από καλόηχες λέξεις όπως ανθρωπισμός και αλληλεγγύη. 

 Θα πρέπει λοιπόν να γίνει κατανοητό ότι φιλελευθερισμός και μαρξισμός είναι ο εχθρός εναντίον του οποίου οφείλουμε να διεξαγάγουμε ολοκληρωτικό πόλεμο.


Ristorante Verona



Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Movimento NazionalSocialista dei Lavoratori NSAB-MLNS



Σύντροφοι Ιταλοί Εθνικοσοσιαλιστές στην πρώτη γραμμή




Ενάντια στον τόκο,την παγκοσμιοποίηση και την μετανάστευση



Για τη Λευκή Ευρώπη




Το πρόγραμμα των 25 σημείων



Προπαγάνδα



 


 






RV


Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

Ελεύθερος ή σκλάβος;





Του Μίλτου  Σωτηρόπουλου
  
Το 1945 ο Εθνικοσοσιαλισμός ηττήθηκε στρατιωτικά. Η παλαιά γηρασμένη τάξη επανήλθε και μαζί της επέστρεψε η παρακμή στην Ευρώπη και τον κόσμο. 
Η τάξη αυτή ως άλλη λερναία ύδρα με κεφαλές της τη δημοκρατία, τον ανθρωπισμό, την αλληλεγγύη, τον φιλελευθερισμό, τον κομμουνισμό, τον αριστερισμό, τον εξισωτισμό, αλυσόδεσε τα έθνη. 

Επέβαλε: 

1) Αισχρή φορολογία
2) Πλειστηριασμούς
3) Με το ζόρι υπερδανεισμό
4) Τόκο, επιτόκιο, πανωτόκιο, τοκοχρεωλύσιο (η αποπληρωμή χρέους καθίσταται άπιαστο όνειρο)
5) Βαθύπλουτες οικονομικές ελίτ ενώ ο απλός λαός λιμοκτονεί.
6) Πορνεία, ομοφυλοφιλία, διαπόμπευση της οικογένειας.
7) Εγκληματικότητα 
8) Οι φυλές λευκή, μαύρη, κίτρινη πρέπει να εκλείψουν. Ο άνθρωπος πρέπει να χάσει την ιδιαιτερότητά του.
9) Κόμματα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, όλοι κινούνται πάνω στις ίδιες ράγες.
10) Μουσική, φαγητό, μόδα, όλα κατατείνουν στο ποθούμενο: τη φυλή του μαζανθρώπου.

Το δε ψευδώνυμο της λερναίας ύδρας είναι: "αγορές". Αν όμως τολμήσει κάποιος να το προσδιορίσει, τότε τον περιμένει ο αντιρατσιστικός και η φυλακή.
Όλα αυτά τα βλέπουμε, τα ζούμε, τα υφιστάμεθα. Εάν ανοίξουμε τα πνευματικά μας μάτια θα διαπιστώσουμε τον ψυχικό και πνευματικό μας εξευτελισμό. 

Είναι το καθεστώς που επεβλήθη στα έθνη από τους νικητές του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία και η απόσταση που μας χωρίζει από αυτή είναι ένα απλό θέλω. Θέλω λοιπόν να μπορώ να επιλέξω: Εθνικοσοσιαλιστής ή δημοκράτης; Ελεύθερος ή σκλάβος;



Ristorante Verona

  

Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Το ιδιαίτερο νόημα της επετείου της Αλώσεως της Πόλης



Η πεντακοσιοστή εξηκοστή τρίτη επέτειος της αποφράδας ημέρας, της τραγικής εκείνης  ημέρας για την Ελλάδα και την Ευρώπη, αποκτά ένα πολύ ιδιαίτερο νόημα, σήμερα, που βρισκόμαστε ενώπιον μίας νέας Αλώσεως, την οποία αντιμετωπίζουμε πάλι με περισσή παθητικότητα και διάθεση υποταγής.


Υποταγή με τη μορφή της συμφιλίωσης: O Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής παραχωρεί τα προνόμια του Πατριαρχείου στον Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Ψηφιδωτό από τον Πατριαρχικό Οίκο στην Κωνσταντινούπολη

Η επέτειος αυτή κάποτε, σε πολύ παλαιότερα χρόνια, χρησίμευε για να υπενθυμίσει στον σκλάβο Έλληνα το χρέος του να ξεσηκωθεί και να επανακτήσει την ελευθερία του και τα κατεχόμενα από τους αλλόφυλους κατακτητές εδάφη. Αλλά υπήρχαν πάντα αυτοί που παρουσιάζονταν σαν οδηγοί του και επεδίωκαν, και κατάφερναν, να τον κρατούν με το κεφάλι σκυμμένο, τάζοντάς του, όχι την Πόλη των Ονείρων του, όχι την ελευθερία του, αλλά έναν μακρινό παράδεισο που θα τον αποζημίωνε για τα δεινά του. Οι όμοιοί τους εξάλλου ήταν αυτοί που είχαν ουσιαστικά παραδώσει την Πόλη, είτε αποχαυνώνοντας τον λαό και καθιστώντας τον ανέτοιμο και αδιάφορο για τη μάχη είτε ανοίγοντας την Κερκόπορτα. Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Παλαμά για την προ της Αλώσεως στάση της Πόλης: «Και ήταν οι καιροί που η Πόλη/ πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε/και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε/και καρτέραγ' ένα μακελάρη […] Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει» (από τον Δωδεκάλογο του Γύφτου). 


Στα χρόνια που ακολούθησαν την επανάσταση του ’21 και τους επακόλουθους πολέμους για ανεξαρτησία ως τη Μικρασιατική Ήττα, απελευθερώθηκε, τρόπον τινά, ένα μέρος μόνο της κατεχόμενης Ελλάδας. Αλλά η αίσθηση του καθήκοντος έσβησε σιγά σιγά.

Ο σύγχρονος Έλληνας δεν έχει κρατήσει ούτε την περηφάνια του, ούτε την ανάμνηση του χρέους του. Το αντίθετο. Δυστυχώς, η Ελλάδα με την παθητική αποδοχή των αλλόφυλων εισβολέων έγινε η Κερκόπορτα της Ευρώπης και κινδυνεύει να μείνει ως τέτοια στην ιστορία.
Όμως, ο σύγχρονος Έλληνας, όσο παρηκμασμένος κι αν είναι, έχει κρατήσει καθαρό κι ανόθευτο το ΑΙΜΑ του, αναγκαία προϋπόθεση για τον ξεσηκωμό του. Η νέα άλωση που βιώνουμε σήμερα, την οποία, αν δεν υπάρξει αντίσταση, θα ακολουθήσει η «αφομοίωση», η «ένταξη και η ενσωμάτωση» των δήθεν προσφύγων, η επιβολή και η κυριαρχία των αλλόφυλων δηλαδή, έχει στόχο τη νέα υποδούλωση. Μόνο που αυτή τη φορά, δεν θα κάνουν το λάθος να αφήσουν το αίμα απείραχτο.

Ενάντια σε αυτό το σχέδιο που υλοποιείται ήδη, ένα σχέδιο ενάντια στον Λευκό Κόσμο, ο αγώνας είναι πολυμέτωπος: αγώνας ενάντια στα κηρύγματα περί «μη υπάρξεως καθαρής» φυλής, ενάντια στα κηρύγματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας, περί μεγάλης δήθεν Ελλάδας που θα περιλαμβάνει και αλλόφυλους, ενάντια στα ύποπτα κηρύγματα που ακούγονται «εθνικιστικά» και τα οποία αντικαθιστούν τη φυλή με την «ταυτότητα», την ελεύθερη Ελλάδα με μια πολυφυλετική Ομοσπονδία, και που με το αντιευρωπαϊκό τους πνεύμα σπρώχνουν την Ελλάδα προς την Ανατολή. 
Συνέχεια εδώ

RV


Στρασσερισμός= Εθνικομπολσεβικισμός= Εβραϊκός μπολσεβικισμός




Ο στρασσερισμός αναφέρεται σε ένα «επαναστατικό εθνικιστικό» πολιτικό κίνημα, το οποίο αποσχίστηκε από το NSDAP και πήρε το όνομά του από τους αδερφούς Στράσσερ, τον Όττο και τον Γκρέγκορ. Μετά τη διαγραφή του από το NSDAP το 1930, ο Όττο ίδρυσε το «Μαύρο Μέτωπο», γνωστό και ως KGRNS (Kampfgemeinschaft Revolutionärer Nationalsozialisten) με έδρα το Βερολίνο. Ο στρασσερισμός αποτελεί μία ενεργή θέση στην υπηρεσία του Εβραϊσμού. Στοιχεία που πρόσκεινταν στον στρασσερισμό εκτελέστηκαν κατά την  ανταρσία του Ρεμ το 1934, που είναι γνωστή και ως Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, συμπεριλαμβανομένου και του Γκρέγκορ.
Οι θέσεις του στρασσερισμού ήταν πολύ κοντά στον εβραϊκό μαρξισμό. Αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα στο ζήτημα της ατομικής περιουσίας, στις κρατικοποιήσεις και στην επίσημη θέση περί του εβραϊκού ζητήματος. Προκειμένου να κρύψει την εβραϊκή καταγωγή του, ο Μαρξ έγραψε το βιβλίο Περί του Εβραϊκού ζητήματος. Σε αυτό το βιβλίο κριτικάρει τον εβραϊκό τρόπο ζωής, αλλά αρνείται το γεγονός ότι αυτός προκύπτει από το αίμα και υποστηρίζει ότι οι Εβραίοι οι οποίοι δεν προβάλλουν τον εβραϊκό τρόπο ζωής, είναι καλοί Εβραίοι και μπορούν να ηγηθούν του αγώνα για το «σπουδαίο αύριο», και για τη νίκη του κομμουνισμού. 

Οι στρασσεριστές έχουν την ίδια άποψη για το εβραϊκό ζήτημα, μάλιστα επιτέθηκαν ανοιχτά στον Χίτλερ για την «ανηλεή και απάνθρωπη αντισημιτική πολιτική του εκστρατεία» και, όπως ο Λένιν στη Ρωσία, μάχονταν για τα δικαιώματα των Εβραίων στη Γερμανία.
Συνέχεια εδώ

RV

Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Ο Ιστορικός Ρίχτερ, η μάχη της Κρήτης και οι Γερμανοί τουρίστες



     Το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, χθες, παραμονή της "Μάχης της Κρήτης", πήρε πίσω από τον διαπρεπή Γερμανό συγγραφέα και ιστορικό Χάινς Ρίχτερ (Heinz A. Richter) τον τίτλο του επίτιμου καθηγητή, που του είχε απονείμει. Ο λόγος της ανάκλησης είναι -φυσικά- το βιβλίο του "Η μάχη της Κρήτης", στο οποίο εκφράζει την επιστημονική του άποψη σχετικά με τη μάχη αυτή, άποψη η οποία διαφοροποιείται από την κρατούσα στην Ελλάδα, και μόνο σ' αυτή.  Όπως είναι γνωστό, ο Γερμανός ιστορικός οδηγήθηκε σε δίκη με τον αντιρατσιστικό νόμο για το περιεχόμενο του βιβλίου του και παρά την πρωτοφανή κινητοποίηση εναντίον του, αθωώθηκε, διότι το δικαστήριο έκρινε ορθώς αντισυνταγματικό το σχετικό με την άρνηση "εγκλημάτων πολέμου" (και του "ολοκαυτώματος") άρθρο του νόμου αυτού. 
  Τώρα, το ποιος έχασε από την ανάκληση του τίτλου, ο Ρίχτερ ή το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, είναι στην κρίση καθενός. Ο Ρίχτερ, πάντως, δεν έσκασε κιόλας, το αντίθετο, μάλλον απαλλάχτηκε από ένα βάρος... Μάλιστα, σε συνέντευξή του στην Καθημερινή, που δημοσιεύθηκε πριν από λίγες μέρες, υποστηρίζει με σθένος τις απόψεις του και όπως ανέφερε περιχαρής: "λόγω αυτής της αναθεματισμένης ιστορίας (εννοεί τη δίκη) το βιβλίο πάει καλά. Είναι η πρώτη φορά που έχω κέρδος και δεν βγάζω απλά όσα έχω ξοδέψει για την έρευνά μου. Επιπλέον, έχω γίνει διάσημος στη Γερμανία». 
  Αυτό πάντως που ενόχλησε στο βιβλίο ιδιαίτερα ήταν η κατάρριψη του μύθου ότι ο Χίτλερ έχασε τον πόλεμο επειδή οι Κρητικοί αντιστάθηκαν στη γερμανική επίθεση. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Κρητικιά δημοσιογράφος που πήρε την παραπάνω συνέντευξη από τον Ρίχτερ, η θεωρία αυτή "έχει προ πολλού συζητηθεί στη διεθνή ιστοριογραφία και η έρευνα έχει καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα: πως πρόκειται για μύθο".
Από την πλευρά μας, συνιστούμε το βιβλίο αυτό σε όσους δεν θέλουν να μάθουν ιστορία από τον Ριζοσπάστη. 


     Ατυχώς για τους διάφορους αντιναζιστές, αντιγερμανούς, αντιευρωπαίους και λοιπά αντί-, η επέτειος της μάχης της Κρήτης συμπίπτει με την έναρξη της τουριστικής σαιζόν, και στην Κρήτη αναμένουν πώς και πώς τους Γερμανούς τουρίστες! Ανάμεσα στους τελευταίους θα βρίσκεται και αντιπροσωπεία του Συνδέσμου Ορεινών Καταδρομέων Άνω Φραγγονίας, η οποία θα καταθέσει στεφάνι στο Μάλεμε στη μνήμη των νεκρών Γερμανών. 

 Κτίριο των Ορεινών Καταδρομέων

Εξάλλου ο Σύνδεσμος αυτός έχει "συμφιλιωθεί" σε ειδική τελετή με τους κατοίκους του κρητικού χωριού Φλώρια, όπου είχαν σκοτωθεί δεκατρείς αλεξιπτωτιστές της μεραρχίας Εντελβάις, και μάλιστα έχει τοποθετηθεί στο σημείο μαρμάρινη πλάκα για να μην ξεχνιούνται. 


Κατά τα λοιπά, ουδείς θα αντιμετωπίσει εχθρικά τους Γερμανούς τουρίστες, απέναντι στους οποίους, όπως μαθαίνουμε, οι Κρητικοί είναι ιδιαίτερα φιλόξενοι και εξυπηρετικοί.  Όπως κάθε χρόνο, θα βρεθούν στις ίδιες παρέες με τους Γερμανούς "απόγονους των ναζί" και μετά από αρκετές τσικουδιές ίσως τραγουδήσουν αδελφωμένοι και κανέναν παλιό σκοπό... Ο αντιγερμανισμός πάει περίπατο.


Για να αναφερθούμε, όμως, και λίγο στο ιστορικό γεγονός καθ' εαυτό, η μάχη της Κρήτης ήταν μία σύγκρουση ανάμεσα σε Γερμανούς  αλεξιπτωτιστές από τη μια και σε στρατεύματα της Βρεταννικής Κοινοπολιτείας, από την άλλη. Πρόκειται δε για ένα έπος χωρίς προηγούμενο στην πολεμική ιστορία, αν σκεφτεί κανείς ότι οι Γερμανοί  ήταν πέντε φορές λιγότεροι από τους αντιπάλους τους!  


Ristorante Verona



20 Μαΐου 1941 - Luftlandeschlacht um Kreta



«Πέτα σήμερα ενάντια στον εχθρό
Εμπρός στα αεροπλάνα, στ΄  αεροπλάνα
Σύντροφε, δεν υπάρχει πισωγύρισμα…» 






Καταιγίδα στην Κρήτη (Auf Kreta im Sturm und im Regen)


Ristorante Verona


Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Η «Μεγάλη Αντικατάσταση» του πληθυσμού της Ευρώπης και η ευθύνη των εθνικιστικών κομμάτων



Από τη γαλλική εφημερίδα Rivarol  



Η γαλλική αντισημιτική εφημερίδα Rivarol με τη μακρά παράδοση –που ενοχλεί πολύ όχι μόνο τους συνήθεις αντιπάλους, αλλά και το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν, λόγω του ότι υποστηρίζει τον πατέρα της─ δημοσίευσε ένα απόσπασμα ενός άρθρου της του τελευταίου φύλλου της σχετικά με την εκλογή πακιστανού στη θέση του δημάρχου του Λονδίνου. 

Μεταξύ άλλων γράφει για την εκλογή αυτή: 
«Σύμβολο μιας Ευρώπης παρηκμασμένης, κατακτημένης και παραμορφωμένης από τις εθνικές μειονότητες, οι εκλογές κατέληξαν σε μια μονομαχία μεταξύ: του εκπροσώπου του συντηρητικού κόμματος εβραίου δισεκατομμυριούχου και φανατικού σιωνιστή Zac Goldsmith, πρωτότοκου γιου του πεθαμένου πλέον James Goldsmith, του οποίου ο πατέρας ήταν εβραίος ασκεναζί, και του υποψηφίου του εργατικού κόμματος, του μωαμεθανού πακιστανικής καταγωγής Sadik Khan.. […] Δεν πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτό που συνέβη τούτες τις μέρες στο Λονδίνο, δεν θα συμβεί αύριο όχι μόνο στην πρωτεύουσα της Γαλλίας αλλά και στην κεφαλή της κυβέρνησης και του κράτους. Κάθε μέρα η “Μεγάλη Αντικατάσταση” προχωράει και είναι ζήτημα κάποιων ετών μόνο, το πολύ μίας ή δύο δεκαετιών, το να αποκτήσουμε έναν πρωθυπουργό ή αρχηγό κράτους μωαμεθανό με καταγωγή εκτός Ευρώπης. Η εκλογή τού Ομπάμα στις ΗΠΑ  το 2008 και η επανεκλογή του το 2012 απετέλεσαν μία πρώτη αλλά πολύ ισχυρή ένδειξη. Γνωρίζουμε πως  ό,τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού προϊδεάζει γι’ αυτό που θα συμβεί σε μερικά χρόνια στη Γηραιά Ήπειρο.
Συνέχεια εδώ

RV

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

Κομμουνιστικά εγκλήματα: Η Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο

   
50 χρόνια μετά


Μετά το «Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός», δηλαδή την απόλυτη αποτυχία του επαναστατικού οικονομικού του προγράμματος στην Κίνα και τα 45.000.000 εκατομμύρια νεκρών μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια, το διάστημα 1958-1961, ο ''τιμονιέρης'' Μάο τσε Τούνγκ έβαλε πλώρη για την ''πολιτιστική επανάσταση''. 



Με τον βαρύγδουπο τίτλο του  ''προέδρου του κόμματος και του ιδεολογικού καθοδηγητή των κομμουνιστικών μαζών'' δημιούργησε έναν νέο εγκληματικό μηχανισμό, τους ερυθροφρουρούς. Με αυτούς θα πραγματοποιούσε την ''προλεταριακή πολιτιστική επανάσταση''.    

Οι ερυθροφρουροί 

Οι ομάδες των ερυθροφρουρών δημιουργήθηκαν κυρίως στα αστικά κέντρα. Στους πυρήνες τους προσήλθαν παραγκωνισμένα κομμουνιστικά στελέχη, ένας πυρήνας αποτυχημένων καλλιτεχνών που πρέσβευαν την καταστροφή κάθε πολιτιστικού στοιχείου που ήταν ξένο στην προλεταριακή επανάσταση, αρκετοί κατώτεροι εργάτες εργοστασίων (λούμπεν προλετάριοι), μισοάνεργοι, καθώς και οπορτουνιστές μαζί με άλλα βίαια και αντικοινωνικά στοιχεία του περιθωρίου. 

Τα συνθήματά τους μαρξιστικά: "να μεταμορφώσουμε την ανθρώπινη φύση και έτσι να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός", "να δημιουργήσουμε την απόλυτη καθημερινή πάλη αποφεύγοντας την εξατομίκευσή της", "να πολεμήσουμε τους Κινέζους που θέλουν να προκόψουν εις βάρος της ισότητας", "να εκριζωθεί κάθε ίχνος αστικής νοοτροπίας".  

Η πολιτιστική επανάσταση αρχίζει


Οι ερυθροφρουροί εισέβαλαν παντού με μορφή αληθινής λαίλαπας. Στο Πεκίνο μόνο σημειώθηκαν 1.700 δολοφονίες και 30.000 σπίτια ερευνήθηκαν και λεηλατήθηκαν συστηματικά. Στην Σαγκάη 150.000 σπίτια αλώθηκαν από τις ερυθρές τρομοκρατικές ορδές.


Οι νεαροί ερυθροφρουροί ξεκινούσαν τις "επιχειρήσεις" τους από τα ίδια τα σχολεία τους. Εκεί αναζητούσαν τους δασκάλους τους στις σχολικές αίθουσες, τους έβγαζαν στο προαύλιο, ξυλοκοπώντας τους ανηλεώς με ξύλα ή λιθοβολώντας τους. 



Τους εξανάγκαζαν να φορούν κουρέλια και γελοία καπέλα, τους πασάλειφαν τα πρόσωπα με μαύρη μπογιά (το μαύρο συμβόλιζε την "αντίδραση"), τους κρεμούσαν πινακίδες με ύβρεις και τελικά τους ανάγκαζαν να παρελαύνουν κάτω από συνεχή χτυπήματα, βρισιές και κραυγές. Κάποιον δάσκαλο τον ανάγκασαν να συρθεί και να φάει χόρτα από το έδαφος. Πολλούς δασκάλους τους, υπό την ανοχή της αστυνομίας, τους ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου. Τουλάχιστον αυτοί που έχαναν την ζωή τους διατηρούσαν την αξιοπρέπειά τους... Σύμφωνα με υπολογισμούς 140.000 εκπαιδευτικοί σε όλη την Κίνα υποβλήθηκαν σε τέτοιου είδους μαρτύρια. 


Σύμφωνα με το πνεύμα της πολιτιστικής επανάστασης, τα παιδιά από ''αντιδραστικές'' οικογένειες είχαν βεβαρημένη κληρονομικότητα και δεν μπορούσαν να γίνουν καλοί επαναστάτες (χαρακτηρίζονταν συλλήβδην "μαύρα") και χρειάζονταν επειγόντως "αναμόρφωση" και "τιμωρία". Αντίθετα, τα παιδιά των κομμουνιστών ήταν εκ γενετής "κόκκινα", ανήκαν σε μια κομμουνιστική καθαρή γραμμή αίματος, άρα είχαν κληρονομήσει όλες τις επαναστατικές αρετές. Όσοι ερυθροφρουροί αποδεικνύονταν "κακής γενετικής καταγωγής", διώχνονταν βίαια. Όλα τα σπίτια των "μαύρων" δέχονταν τις επισκέψεις των πιο βίαιων ομάδων ερυθροφρουρών με αιματηρά αποτελέσματα. 
Χαρακτηριστικό είναι το εμβατήριο: 

Αν ο πατέρας είναι γενναίος, ο γιος είναι ήρωας, 
Αν ο πατέρας είναι αντιδραστικός, ο γιος είναι κωλοτρυπίδα. 
Αν είσαι επαναστάτης, εμπρός προχώρα κι έλα μαζί μας. 
Αν δεν είσαι, άντε πηδήξου 
[...] 
Στο διάολο να πάτε! 
Θα σας διώξουμε από τις ήδη χαμένες θέσεις σας! 

Σκότωσε! Σκότωσε! Σκότωσε 



Πολλοί συγγραφείς (Λάο Σε, Φου Λέι, Τενγκ Τε) και μεταφραστές ξένων ποιητών διαπομπεύθηκαν στους δρόμους του Πεκίνου. Καταστράφηκαν πολλά χειρόγραφα συγγραφέων και κάποιοι άλλοι φυλακίστηκαν ή ακόμα και δολοφονήθηκαν. Κανείς ζωγράφος δεν τολμούσε να υπογράψει έργο του, αλλά οι περισσότεροι υπέγραφαν με μια ευχή για μακροημέρευση στον μεγάλο τιμονιέρη Μάο. Σε μαζικές συνελεύσεις ερυθροφρουρών στα Πανεπιστήμια, οι καθηγητές τους υποβάλλονταν σε πιεστικές ανακρίσεις και ταπεινωτικές μεταχειρίσεις. 



Τον Σεπτέμβριο του 1966, ο αρχηγός των ερυθροφρουρών Λιν Μπιάο κήρυξε επισήμως τον πόλεμο στις "τέσσερις απαρχαιωμένες ιδέες" (παλιές ιδέες, παλιά κουλτούρα, παλαιά ήθη, παλαιές συνήθειες). 



Ομάδες ερυθροφρουρών με επικεφαλής τη γυναίκα του Μάο, Τσιάνγκ Κινγκ, κατέστρεψαν πολλούς ναούς. Κατέστρεψαν,δε, με μανία τα κοστούμια της περίφημης Όπερας του Πεκίνου, ενώ αφαίρεσαν ένα τμήμα του Σινικού τείχους και το χρησιμοποίησαν για την κατασκευή χοιροστασίων. 


Σε δημόσια μέρη οι ερυθροφρουροί πυρπολούσαν μεταφράσεις έργων ξένων συγγραφέων (Σαίξπηρ, Ίψεν), την Αγία Γραφή, εξεδίωξαν τους βουδιστές καλόγερους του βουνού Γουτάι, ενώ απαγορεύτηκε ο εορτασμός της έλευσης του νέου έτους. Απλοί θρησκευόμενοι άνθρωποι σπρώχνονταν στις πλατείες των πόλεων και δέχονταν συνεχείς ύβρεις και προσβολές από τον όχλο των ερυθροφρουρών. 



Πολλοί αυτοκτονούσαν μην αντέχοντας τις συνεχείς ταπεινώσεις (1200 αυτοκτονίες μόνο στη Σανγκάη). Σημειώθηκαν καταστροφές στους τάφους ξένων, ενώ απαγορεύτηκαν και απλά πράγματα της καθημερινής ζωής (κατοικίδια, τα πουλιά, τα λουλούδια), καθώς απαιτούσαν φροντίδα και αποσπούσαν τους πολίτες από τα επαναστατικά τους καθήκοντα!


Οργανωμένες ομάδες περιφρούρησης των ερυθροφρουρών, εξανάγκαζαν τους περαστικούς να αποστηθίζουν εδάφια από το "κόκκινο βιβλιαράκι" του Μάο. Κάθε αρνητική αντίδραση στις γελοιότητες αυτές καταδίκαζε τον "ένοχο" να υποστεί τις επιπτώσεις του νόμου του "Λυντς". 



Κατάσχεσαν βίαια διάφορα "απαγορευμένα" αντικείμενα (όπως καπέλα, παλαιά έπιπλα, τράπουλες, σετ σκακιού, δίσκους γραμμοφώνου), τα οποία έκαψαν σε μεγάλες φωτιές στη μέση του δρόμου. Εκατοντάδες καταστήματα αναγκάστηκαν να αλλάξουν ονομασία έτσι ώστε να περιλαμβάνουν και τη λέξη "κόκκινο". Συνεχίζοντας την "πολιτιστική τους αναγέννηση", οι ερυθροφρουροί έκλεισαν διά της βίας πολλές καφετέριες, ενώ εμπόδιζαν τους γάμους και τις κηδείες ως δήθεν αντιδραστικούς θεσμούς, σχηματίζοντας ανθρώπινες αλυσίδες. 



Όλα τα βιβλιοπωλεία πωλούσαν μόνο το "κόκκινο βιβλιαράκι" του Μάο (τυπώθηκε σε 70.000.000 αντίτυπα), ενώ πολλά καταστήματα πωλούσαν αποκλειστικά μικρές προτομές του. Εκατομμύρια Κινέζοι φωτογραφίζονταν κραδαίνοντας το μικρό αυτό βιβλιαράκι....



Τον Αύγουστο του 1967, ο Τύπος του Πεκίνου ξεσπάει: οι αντιμαοϊκοί είναι «ποντίκια που τρέχουν στους δρόμους, σκοτώστε τους, σκοτώστε τους». 
Ο νέος υπουργός Ασφαλείας Ξιε Φουζί δηλώνει στο τέλος Αυγούστου μπροστά σε ένα ακροατήριο στελεχών της αστυνομίας: 
«Δεν μπορούμε να συμμορφωνόμαστε με τις συνηθισμένες πρακτικές. Δεν μπορούμε να ακολουθούμε τον Ποινικό Κώδικα. Αν συλλαμβάνετε άτομα επειδή έχουν σκοτώσει, θα κάνετε λάθος... Οι Ερυθροφρουροί που σκοτώνουν πρέπει να τιμωρούνται; Η γνώμη μου είναι ότι αν σκοτώθηκαν κάποιοι, ε, καλά, σκοτώθηκαν, δεν είναι δικό μας πρόβλημα... Δεν επιδοκιμάζω το γεγονός ότι οι μάζες σκοτώνουν, αλλά αν οι μάζες μισούν τους κακούς ανθρώπους σε σημείο που εμείς δεν μπορούμε να τις σταματήσουμε, τότε δεν επιμένουμε... Η λαϊκή αστυνομία πρέπει να είναι με το μέρος των Ερυθροφρουρών, να συνδέεται μαζί τους, να τους συμπαθεί, και να τους προσφέρει πληροφορίες».


Από τη μαρτυρία ενός Ερυθροφρουρού, ηλικίας τότε δεκατεσσάρων ετών:  
«Πρέπει να ήταν πενήντα οχήματα... Στο ψυγείο κάθε καμιονιού ήταν δεμένο ένα ανθρώπινο ον. Σε μερικά ήταν δεμένοι δύο. Όλοι ήταν ξαπλωμένοι διαγωνίως και ακινητοποιημένοι με σύρμα και σχοινιά... Το πλήθος περιτριγύριζε τους δυστυχείς και βύθιζε στο σώμα τους ακόντια και σπαθιά, μέχρι να σωριαστούν σαν άδεια σακιά από όπου ανάβλυζε αίμα».

Όλα τα εγκλήματα έγιναν υπό τις ευλογίες του Μάο τσε Τούνγκ και τη συνεργασία της αστυνομίας. Η προσωπική φρουρά του Μάο, η μονάδα 8341, οργίασε στο πανεπιστήμιο του Πεκίνου όπου ανακαλύφθηκαν 178 «εχθροί», και δέκα πέθαναν από τα βασανιστήρια. Σε ένα εργοστάσιο του Σαανξί, τέλος του 1968, ανακάλυψαν τον «εξοπλισμό» 547 «κατασκόπων», και 1200 συνενόχων τους. Όσο για την ηθοποιό της όπερας Γιαν Φενγκγίνγκ, ένοχη για δεκατρία εγκλήματα, αυτοκτόνησε τον Απρίλιο του 1968. Της έκαναν αυτοψία για να βρουν έναν ραδιοπομπό που έκρυβε στο σώμα της. Οι τρεις μεγαλύτεροι πρωταθλητές του πινγκ-πονγκ έβαλαν επίσης τέλος στη ζωή τους. Οι έφοδοι στα σπίτια, οι συλλήψεις και οι φυλακίσεις έλαβαν βιβλικές διαστάσεις. 

Από τις συμμορίες των ερυθροφρουρών δεν γλίτωσαν ούτε μέλη του κόμματος. Συνολικά στη διάρκεια της πολιτιστικής επανάστασης φυλακίστηκαν πάνω από 3.000.000 μέλη του, σε σύνολο 18 εκατομμυρίων. Στη φυλακή επίσης σύρθηκαν 400.000 στρατιωτικοί. Ενώ μεταξύ των διανοουμένων φυλακίστηκαν: 142.000 εκπαιδευτικοί, 53.000 τεχνικοί και επιστήμονες, 500 καθηγητές της ιατρικής, 2600 συγγραφείς και καλλιτέχνες. Αρκετοί από αυτούς δολοφονήθηκαν ή εξωθήθηκαν στην αυτοκτονία. 

Το Θιβέτ δεν έμεινε ανέγγιχτο από την Πολιτιστική Επανάσταση. Από τον Ιούλιο του 1966, οι Ερυθροφρουροί εξαπέλυσαν επιθέσεις κατά των ιδιωτικών κατοικιών, αντικαθιστώντας πάνω στους βωμούς τους Βούδες με πορτρέτα του Μάο Τσε Τουνγκ - υπέβαλλαν τους μοναχούς σε επανειλημμένες «δημόσιες δοκιμασίες» απ’ όπου δεν ήταν σίγουρο πάντα πως θα ’βγαιναν ζωντανοί. Η λεηλασία του μοναστηριού Γιοκχάνγκ στη Λάσα επαναλαμβάνεται σε μυριάδες άλλες περιπτώσεις σύμφωνα με έναν μοναχό που ήταν μάρτυρας:

«Υπήρχαν πολλές εκατοντάδες ναοί. Μόνο δύο γλίτωσαν. Όλοι οι άλλοι λεηλατήθηκαν και βεβηλώθηκαν. Το σύνολο των αγαλμάτων, ιερά κείμενα και τελετουργικά αντικείμενα καταστράφηκαν ή εκλάπησαν... Μόνο το άγαλμα του Σακυαμούνι, στην είσοδο του Γιοχάνγκ, ξέφυγε από τους Ερυθροφρουρούς, γιατί [.,.] συμβόλιζε τους δεσμούς ανάμεσα στην Κίνα και το Θιβέτ. Οι λεηλασίες διήρκεσαν περίπου μία εβδομάδα. Ύστερα, το Γιοχάνγκ μετατράπηκε σε στρατώνα για τους Κινέζους στρατιώτες... Ένα άλλο τμήμα του [...] μετατράπηκε σε σφαγείο» 




Οι ναοί, όπως προαναφέρθηκε, υπήρξαν τα επίλεκτα θύματά τους: την επομένη της Πολιτιστικής Επανάστασης, μόνο 13 από τους 6259 τόπους λατρείας του βουδισμού λειτουργούσαν ακόμη. Από τους υπόλοιπους, οι πιο ευνοημένοι μετατράπηκαν σε στρατόπεδα, σε αποθήκες ή κέντρα εγκλεισμού: σε πείσμα των εκτεταμένων ζημιών, κατάφεραν να επιβιώσουν, και ορισμένοι, τώρα πια, έχουν ξανανοίξει. Αλλά πολλοί καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, και οι θησαυροί τους -χειρόγραφα αιώνων, νωπογραφίες, thanka (πίνακες ζωγραφικής), αγάλματα κ.λπ.- καταστράφηκαν ή κλάπηκαν, ειδικά ό,τι περιείχε πολύτιμα μέταλλα. Ένα χυτήριο του Πεκίνου εφοδιαζόταν μέχρι το 1973 με 600 τόνους θιβετιανών αγαλμάτων. Το 1983, μια αποστολή από τη Λάσα μπόρεσε να ξαναβρεί στην κινεζική πρωτεύουσα 32 τόνους θιβετιανών υπολειμμάτων που περιλάμβαναν 13.537 αγάλματα και αγαλματίδια. Η τάση εκρίζωσης του βουδισμού συνοδεύτηκε από την προσπάθεια επιβολής κινεζικών ονομάτων στα νεογέννητα και, μέχρι το 1979, από την εκπαίδευση των παιδιών στην κινεζική γλώσσα. Οι Ερυθροφρουροί έκοψαν τις πλεξούδες των Θιβετιανών και των δυο φύλων και προσπάθησαν να τους επιβάλουν κανόνες ένδυσης που ήταν τότε της μόδας στην Κίνα. 
Ο νότος της χώρας υπέφερε περισσότερο από όλες τις περιοχές: ίσως 100.000 νεκροί μόνο στο Γκουανξί, 40.000 στο Γκουανγκντόνγκ, 30.000 στο Γιουνάν. Οι Ερυθροφρουροί υπήρξαν ανελέητοι. 


Τι ακριβώς ήταν τελικά η προλεταριακή πολιτιστική επανάσταση του Μάο; 


Τα γεγονότα, η ρητορική, οι μέθοδοι και οι ενέργειες αποτελούν τις καλύτερες μαρτυρίες. Πίσω από τον τίτλο ''πολιτισμική επανάσταση'' κρύβεται μια ακόμη εκδήλωση του μπολσεβικισμού που εκδηλώνεται πάντα μέσα σε ένα όργιο βίας και εγκλήματος και έχει ως πρώτο στόχο την εξαφάνιση της προσωπικότητας και τον αφανισμό της κοινωνικής και πνευματικής ελίτ.

Τα περισσότερα από τα στοιχεία αυτού του άρθρου είναι από το βιβλίο:΄΄Η μαύρη βίβλος του κομμουνισμού'' των εκδόσεων Εστία. 

Ristorante Verona