Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

100 χρόνια από την επανάσταση των μπολσεβίκων









100 χρόνια πέρασαν από το ζοφερό εκείνο έτος 1917, όταν έλαβε χώρα η μεγάλη απόπειρα του Ιουδαϊσμού να εγκαθιδρύσει την ηγεμονία του σε όλα τα έθνη. 
Η εβραιο-μπολσεβικική ανταρσία δημιούργησε ένα προγεφύρωμα στην Πετρούπολη και από εκεί επεκτάθηκε στις αχανείς στέπες της Ασίας, γεγονός μεγάλης σημασίας που σκοπίμως παραβλέπεται. (Μόνο η Ανατολή δέχεται με τόσο μεγάλη ευκολία ισοπεδωτικά συστήματα όπως ο κομμουνισμός)  
Οι εβραίοι ηγέτες των μπολσεβίκων διακατεχόμενοι από φυλετικό μίσος βασάνισαν και έσφαξαν εκατομμύρια Ρώσους, δίχως τον παραμικρό δισταγμό. Ο μπολσεβικισμός με όπλα την προπαγάνδα και τον τρόμο συνδέθηκε με τον εγκληματικό υπόκοσμο σε κάθε γωνιά της γης και εξαπλώθηκε σαν βάκιλος πανούκλας, απειλώντας ολόκληρη την ανθρωπότητα. 
Πλαστογράφησε την ιστορία και εκμεταλλεύτηκε τα ταπεινότερα ένστικτα, τα πάθη, τις ορέξεις, τον φθόνο... Είναι "η κορύφωση της σκέψης της πλεονεξίας", όπως το έθεσε ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ. ''Η πνευματική αποσύνθεση και εξαπόλυση των ορμών στην ανθρώπινη ψυχή, η πνευματική έλλειψη χαλινού και ηθική και πολιτική ασυνειδησία στο αισθάνεσθαι και το συμπεριφέρεσθαι'', όπως μαρτυρά η Σίτσα Καραϊσκάκη. 

Δημιούργησε έτσι μια ψύχωση, μια επιδημία και θέλησε να παρασύρει ολόκληρο τον κόσμο στο χάος. Η παθολογική και εγκληματική παραφροσύνη του δολοφόνησε πάνω από 150.000.000 ανθρώπους,  αριθμός που ξεπερνά το σύνολο των νεκρών των πολέμων του 20ού αιώνα.  

Όπου επιβλήθηκε η δικτατορία αυτή των υποδεεστέρων ανθρώπων, εγκλημάτησε με όλη εκείνη τη χαρακτηριστική μπολσεβικική αποτρόπαια  και αιμοσταγή αγριότητα.    
Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας: Αριθμός νεκρών: 73.237.000, Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ): Αριθμός νεκρών: 58.627.000, Λαϊκή Δημοκρατία της (Βόρειας) Κορέας: Αριθμός νεκρών: 3.163.000, Καμπότζη: 
Αριθμός νεκρών: 2.627.000. Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα από έναν κατάλογο που δεν έχει τέλος και συνεχίζεται. 
Τα θύματά του βέβαια δεν είναι μόνον οι νεκροί. Είναι και εκείνα τα εκατομμύρια των ανθρώπων που είχαν την ατυχία να βιώσουν την οργή και τη λύσσα των αρχιεγκληματιών μπολσεβίκων, τα βασανιστήρια, τις φυλακίσεις, τα Γκουλάγκ, την πείνα και την εξαθλίωση. Την εξαθλίωση και τον εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε κάθε επίπεδο.   

Ουρές για λίγο ψωμί στη Σοβιετική Ένωση.

Σοβιετικές κατοικίες: σε κάθε πολίτη δίδεται μια υποχρεωτική γωνιά


Όπου κυριάρχησε ο μπολσεβικισμός, ο πολιτισμός και οι τέχνες γνώρισαν μια πρωτοφανή οπισθοδρόμηση. Ο πρωτογονισμός είναι το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα του μπολσεβικισμού.

Ακολουθούν χαρακτηριστικά δείγματα πρωτογονισμού-μπολσεβικισμού στην τέχνη






Η παρακμή επεκτάθηκε σε κάθε σφαίρα της ανθρώπινης δράσης. Ιδιαίτερα τη γυναίκα την καταπίεσε, την ταπείνωσε, την εξευτέλισε, την κακοποίησε με απερίγραπτη βαναυσότητα:
Διάταγμα των μαρξιστών από το Σάρατοβ*:

  
 "Όλαι αι γυναίκες αποτελούν κοινόν του λαού κτήμα".

    Παράγραφος 5:
 "Η διανομή και η διοίκησις των χωρίς άνδρα γυναικών αναλαμβάνεται και διεκπεραιούται υπό της αναφερθείσης οργανώσεως".
    
    Παράγραφος 6:
  "Μέσα εις τρεις ημέρας από της δημοσιεύσεως της διαταγής ταύτης οφείλουν όλαι αι γυναίκες αι οποίαι συμφώνως με την προκειμένην διαταγήν γίνονται κτήμα του λαού να παρουσιασθούν εις το αναφερθέν γραφείον".
      
    Παράγραφος 8:
  "Οι Σύντροφοι έχουν το δικαίωμα, λαμβάνοντες υπ’ όψιν τας επομένας υποδείξεις, να πάρουν μία γυναίκα τρεις φοράς την εβδομάδα επί τρεις ώρας".
    
    Παράγραφος 9:
   "Κάθε άνδρας ο οποίος θέλει να πάρη μια γυναίκα που θεωρείται ως κτήμα του λαού πρέπει να παρουσιάση μίαν απόδειξιν της επιτροπής του εργοστασίου, του συλλόγου των συντεχνιών ή του συμβουλίου των αγροτών".

    Παράγραφος 21:

 "Πρόσωπα τα οποία αρνούνται να αναγνωρίσουν και να εκτελέσουν το παρόν διάταγμα κηρύσσονται ως απεργοί και εχθροί του λαού και του κράτους". 


Η Πίστη, η Οικογένεια, η Τιμή, η Φυλή, όλες εκείνες οι αιώνιες αξίες οι οποίες αποτέλεσαν τη βάση του πολιτισμού αποτελούν για τους μαρξιστές έννοιες εχθρικές προς τον λαό. Ολόκληρη η προπαγάνδα τους στοχεύει στον εκμηδενισμό κάθε ηθικής και πνευματικής αντίστασης. 

Όπου δεν κατόρθωσαν να επικρατήσουν διά της βίας, το τίμημα ήταν βαρύτατο. Εμφύλιοι πόλεμοι, σαμποτάζ, δολοφονίες και τρομοκρατία είναι μόνο μέρος της εγκληματικής μπολσεβικικής δράσης. Όπου δεν συναντούν την αδιάλλακτη εχθρότητα συνεχίζουν βήμα-βήμα μέχρι την απόλυτη κυριαρχία τους. Το γεγονός ότι η οργή τους στρέφεται εξ ολοκλήρου εναντίον του Εθνικοσοσιαλισμού -τον οποίο αναγνωρίζουν ως τον θανάσιμο εχθρό τους, εξ ου και οι αντιναζιστικές, αντιφασιστικές οργανώσεις και δράσεις τους, σε συνδυασμό με τις συκοφαντίες και ύβρεις που εξαπολύει καθημερινά ένας στρατός πληρωμένων κονδυλοφόρων- αποτελεί τη μεγαλύτερη ηθική επιβράβευση του αγώνα μας. Κυριολεκτικά δεν υπάρχει ημέρα που να μην χύσουν το δηλητήριό τους μέσω του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου, της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου, του κινηματογράφου, εναντίον εκείνων των ανθρώπων, που στάθηκαν εμπόδιο στα σχέδιά τους, και κυρίως εναντίον Ενός. Του  Άνδρα εκείνου που έζησε ως στρατιώτης και που στο πρόσωπό Του ενσαρκώθηκε ο αγώνας ολόκληρης της φυλής ενάντια στον μπολσεβικισμό. Τεράστια η προπαγάνδα των ΜΜΕ προκειμένου αφενός να συκοφαντήσουν τον αγώνα εναντίον του διεθνούς εβραιο-μπολσεβικισμού, αφετέρου να αποκρύψουν την μορφή και την φύση τού τελευταίου.  



''100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση''. Με αυτόν το τίτλο διοργάνωσε ο εγχώριος μπολσεβικικός συρφετός συναυλίες, εκθέσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, ταινίες και ομιλίες. Ολόκληρος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός τους κινητοποιήθηκε με αποκορύφωμα τη συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής στην οποία παρευρέθηκε και ο "ανώτατος πολιτειακός άρχων της χώρας".

Ο αστικός κόσμος έχει προ πολλού συνθηκολογήσει, αφού δεν διαθέτει τη δύναμη μιας κοσμοθεωρίας ούτε το σθένος να αντισταθεί, ελπίζοντας ότι θα αποφύγει τη μοιραία κατάληξη. Τι έπραξε η εγχώρια ''αντικομμουνιστική'' ακροδεξιά; Απολύτως τίποτε! Πώς να μιλήσει και με ποιο δικαίωμα, αυτός που, όταν δινόταν ο τιτάνιος αγώνας εναντίον του μπολσεβικισμού στο Ανατολικό Μέτωπο, τότε που εκατομμύρια από όλες τις χώρες ντύθηκαν με τη στολή του Ευρωπαϊκού Στρατού, ήταν σύμμαχος των μπολσεβίκων; Την ώρα που εκατομμύρια νεαρών εθελοντών άφηναν την τελευταία τους πνοή στις αφιλόξενες στέπες της Ανατολής πιστοί στον όρκο τους, οι εγχώριοι ακροδεξιοί κουραμπιέδες κρύβονταν στα υπόγεια παριστάνοντας τους ουδέτερους. Δεν υπάρχει ουδέτερος στον παγκόσμιο αγώνα. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο παραμύθι από αυτό της ''ελληνικής ουδετερότητας''. Η κλίκα των δήθεν εθνικοφρόνων αντικομμουνιστών, στην πραγματικότητα μασόνων και μοναρχιστών, είχε συμμαχήσει πλήρως με την εβραϊκή Τσέκα σε κοινό αντιναζιστικό αγώνα. 



76 χρόνια πριν, το καλοκαίρι του 1941 ξεκίνησε η αντιμπολσεβικική εκστρατεία προς ανατολάς. 76 χρόνια μετά, γράφοντας αυτές τις γραμμές, καθώς σκέπτομαι τους νεκρούς του μεγάλου αγώνα, μου έρχονται στον νου οι τελευταίες στροφές από το ποίημα εκείνο του Φαίδρου Μπαρλά GLORIA VICTIS - Nibelungen, με το οποίο θα ήθελα να τελειώσω αυτήν την ανάρτηση:


IV

Το αίμα μου έφυγε στάλα την στάλα·
πεθαίνει το κρύο φως της αυγής -
πεθαίνω και γύρω μου όλα πεθαίνουν…
Όμως, βαθιά μες στο μέλλον -
γοργά περνάει μια τρεμάμενη οπτασία -
άλλα ξανθά γαλανομάτικα παιδιά
διαβάζουν σκυμμένα έναν τόμο χοντρό·
κι όταν φτάσουν στην τελευταία σελίδα,
μια κρύα φλόγα καταυγάζει το βλέμμα τους -
και τ’ ορθώνουν ψηλά,
στητό σαν τα έλατα του Μαύρου Δρυμού.

V

Μικρούλη μου, εγώ θα πεθάνω…
Πάρε τώρα εσύ την σιδερένια σκυτάλη!
Την έδωσαν οι Βίκιγκς στους ιππότες
του μακρυνού Μεσαίωνα - κ’ εκείνοι
την παραδώσανε στον βασιλιά τον Βαρβαρόσσα.
Την πήρε ύστερα ο Μεγάλος Φρειδερίκος
κι από γενιά τραβάει σε γενιά…

Μικρούλη, πρόσεξε τι γράφει αυτή η σκυτάλη:

ΞΕΡΙΖΩΣΕ ΤΟΝ ΟΙΚΤΟ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ,
ΚΥΝΗΓΑ Τ’ ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ-
ΚΑΙ Ν’ ΑΠΟΦΕΥΓΗΣ ΤΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ!




Ristorante Verona


*Σίτσα Καραϊσκάκη, Η Διεθνής Οργάνωσις των Αθέων, Εκδόσεις Θούλη, Σελίδα 49


Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2017

Τα ακροδεξιά Γκόλεμ



Κομμουνιστές εθελοντές στον Ισπανικό Εμφύλιο, καθώς πηγαίνουν στη Βαρκελώνη για να ενταχθούν στον Κόκκινο Στρατό, χαιρετούν με υψωμένη τη δεξιά γροθιά, όπως και οι εγχώριοι αντιναζί εθνικόφρονες


Του Σωτήρη Αντωνακόπουλου

Παρατηρούμε το θλιβερό τοπίο που έχει στηθεί απέναντι στον εθνικοσοσιαλισμό  με σκοπό να βάλει την Ιδέα μας, καθώς και να συκοφαντήσει τους εθνικοσοσιαλιστές. 
Από τη μια μεριά η μαρξιστική λαίλαπα που δεν θα ησυχάσει, αν δεν κατασπαράξει κάθε αξία και αρχή  που πιστεύουμε, και από την άλλη συνεχίζει να μας παρενοχλεί ένας ακροδεξιός εσμός που τρέφεται από τον ''αντιναζισμό'' του, συμμαχώντας ακουσίως ή εκουσίως ακόμα μια φορά με τον μαρξισμό, θέλοντας να αποδείξει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Θα σταθούμε σ' αυτό, γιατί προκαλεί εντύπωση η συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι σαν φαντάσματα ξεπήδησαν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, γυρνούν σαν πολιτικά ΓΚΟΛΕΜ πάνω από τα αποκαΐδια και τις στάχτες που αυτοί παρέδωσαν στους νεότερους, και προσπαθούν να σώσουν την ιδεολογική τους ανυπαρξία δεκαετιών, κατηγορώντας τους εθνικοσοσιαλιστές. Μαζί τους σε αυτή την προσπάθεια και κάποια ανθρωπάκια, που σαν πόρνες στο πεζοδρόμιο ψάχνουν να βρουν από 'δω κι από 'κει  την ιδεολογική τους ταυτότητα, καθώς η ιστορία τους έχει δείξει ότι λειτουργούν σαν ΥΒΡΙΔΙΑ, όπου κι αν βρέθηκαν.



ΓΚΟΛΕΜ

Αυτά τα Γκόλεμ μαζί με τα υβρίδια του... "εθνικού χώρου" εξαπέλυσαν ένα κύμα λάσπης, συκοφάντησαν και κατηγόρησαν τον εθνικοσοσιαλισμό ως ανθελληνικό. Ο εθνικοσοσιαλισμός όμως ήταν που με έργα και πράξεις ανέδειξε το αρχαιοελληνικό μεγαλείο, ύμνησε το ολυμπιακό ιδεώδες και εξύψωσε το ελληνικό κάλλος παγκοσμίως.
Κατηγόρησαν τους εθνικοσοσιαλιστές ως δήθεν γερμανόπληκτους, ξέχασαν όμως ότι μόνο  ο εθνικοσοσιαλισμός έμπρακτα καθόρισε την Αλήθεια του αίματος ως αρχή, δίνοντας νόημα στην ψυχική και βιολογική ύπαρξη κάθε ατόμου και έθνους στην Άρια ανθρωπότητα. 
Κατηγόρησαν τον εθνικοσοσιαλισμό για τα πρότυπά του. Τους ήρωες εκείνους από όλο τον Λευκό κόσμο που πολέμησαν μέχρις εσχάτων το κτήνος του μπολσεβικισμού και απέδειξαν στο πεδίο της μάχης τι σημαίνει Πίστη, Καθήκον, Αφοσίωση στην Ιδέα μέχρι το τέλος.
Επειδή όμως αυτά τα ανθρωπάκια δεν μπορούν να δουν πέρα από την ακτίνα που πιάνει το μάτι τους (χαρακτηριστικό του ακροδεξιού τύπου), να τους θυμίσουμε επίσης και τα ηρωικά Τάγματα Ασφαλείας, που δίνοντας ''Όρκον εις τον Φύρερ'' και με όπλα των ''ξένων'' Γερμανών έσωσαν τα χωριουδάκια τους από τις ελληνικές αναρχικές συμμορίες. 

Ας συνεχίσουν λοιπόν να ''γλυκαίνουν'' την ψυχούλα τους με τον γοητευτικό και μποέμ μπολσεβίκο Δραγούμη, ας συνεχίσουν να ζητωκραυγάζουν για τον διορισμένο εβραιόδουλο και τουρκόφιλο Μεταξά, ψάχνοντας συγχρόνως στα σκουπίδια να βρουν ένα ξεροκόμματο αναγνώρισης από τα αποφάγια του κοινοβουλευτικού εθνικισμού. Ν' αφήσουν όμως τον εθνικοσοσιαλισμό και τον Αδόλφο Χίτλερ για αυτούς που μπορούν να αντέξουν το βάρος της Ιδέας στο δύσκολο δρόμο που διάλεξαν.

Πηγή: The Stormtrooper

RV

Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017

"Κουκίδης" όπως "Ηλένια"



Το πρωί της 6ης Απριλίου του 1941, ώρα 5.30′, ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα Έρμπαχτ βρίσκεται στο σπίτι τού Αλέξανδρου Κορυζή. Αφού τον ξυπνά του διαβιβάζει τη διακοίνωση, στην οποία αναφέρεται χαρακτηριστικά:

«Η Ελλάς, επιτρέπουσα εις αγγλικάς δυνάμεις να θέσουν και πάλιν πόδα εις Ευρώπην και ούσα το μόνον ευρωπαϊκόν κράτος που έπραξεν τοιούτον τι, ανέλαβε βαρείαν ευθύνην έναντι της Ευρωπαϊκής κοινότητος. Ασφαλώς ο ελληνικός λαός δεν ενέχεται εις την εξέλιξιν αυτήν. Εκ τούτου, είναι ακόμη βαρυτέρα η ευθύνη της ελληνικής κυβερνήσεως εκ της ανευθύνου τοιαύτης πολιτικής της. Ούτω, η ελληνική κυβέρνησις εδημιούργησε μίαν κατάστασιν, προ της οποίας η Γερμανία δε δύναται περαιτέρω να μείνη άπρακτος. Όθεν η κυβέρνησις του Ράιχ έδωσε εις τα στρατεύματά της τη διαταγήν να εκδιώξουν εκ του ελληνικού εδάφους τας βρετανικάς δυνάμεις… Η κυβέρνησις του Ράιχ είναι πεπεισμένη ότι εκδιώκουσα ταχέως εξ Ελλάδος τους παρεισάκτους Άγγλους παρέχει αποφασιστικήν υπηρεσίαν τόσον εις τον ελληνικόν λαόν όσον και εις την ευρωπαϊκήν κοινότητα…».... 


Δύο μόνον ημέρες μετά, στις 8 Απριλίου το βράδυ, τα γερμανικά στρατεύματα βρίσκονταν στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει η κατάληψη της Βέροιας και λίγο αργότερα της Κατερίνης, της Κοζάνης της Καστοριάς κ.τ.λ. 

Περισσότεροι από 62.000 στρατιώτες από την Κοινοπολιτεία (Βρετανοί, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί αλλά και Παλαιστίνιοι!) που σχημάτιζαν το Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα (ΒΕΣ) τράπηκαν σε πλήρη φυγή. 

Ο Βασιλιάς Γεώργιος, ο πρωθυπουργός Εμμανουήλ Τσουδερός, ο πρίγκιπας Πέτρος και ο Άγγλος πρεσβευτής σερ Μάικλ Πάλαιρετ εγκατέλειψαν πρώτοι την Ελλάδα μ’ ένα υδροπλάνο.

Στις 25 Απριλίου οι κεντρικοί δρόμοι της Αθήνας είχαν γεμίσει από ατέλειωτες φάλαγγες βρετανικών οχημάτων με στρατιώτες που έτρεχαν να σωθούν. Λίγο μετά τα μεσάνυκτα της 26/27ης Απριλίου, κατά μήκος της οδού Σταδίου, περνούσαν τα τελευταία οχήματα των βρετανικών οπισθοφυλακών.

Ένα τάγμα μοτοσικλετών της 2ης Μεραρχίας Πάντσερ, το οποίο είχε περάσει στην Εύβοια με σκοπό να καταλάβει το λιμάνι της Χαλκίδας, ανέλαβε την αποστολή να υπερφαλαγγίσει τη βρετανική οπισθοφυλακή. 

Στις 07.30 ώρα της 27ης Απριλίου φάλαγγα Γερμανών μοτοσικλετιστών με τη συνοδεία δύο τεθωρακισμένων αυτοκινήτων διέσχισαν την λεωφόρο Κηφισίας, τις οδούς Αμαλίας και Διονυσίου Αρεοπαγίτου και έφτασαν στην Ακρόπολη. Δύο Γερμανοί αξιωματικοί, ο ίλαρχος Γιακόμπι και ο Υπολοχαγός Έλσνιτς ήταν επικεφαλής της εμπροσθοφυλακής αυτής και αυτοί έκαναν την έπαρση της γερμανικής σημαίας με τιμητικό γερμανικό άγημα και απέστειλαν από το Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών διά μέσου ασυρμάτου το παρακάτω μήνυμα:

“Προς τον Φύρερ και Καγκελάριο του Ράιχ.
Βερολίνο. Φύρερ μου
Την 27η Απριλίου και ώρα 08.10 πρωινή εφθάσαμε εις Αθήνας ως πρώτα Γερμανικά στρατεύματα και την 08.45 υψώσαμε την Γερμανική σημαία επί της Ακροπόλεως και του Δημαρχείου.
Χάιλ Μάιν Φύρερ, Ίλαρχος Γιακόμπι-Υπολοχαγός Έλσνιτς”.



Οι γερμανικές δυνάμεις συνέχισαν την καταδίωξη και μάλιστα αιχμαλώτισαν στην Καλαμάτα περίπου 7-8.000 στρατιώτες από την Κοινοπολιτεία και τη Γιουγκοσλαβία, οι οποίοι δεν πρόλαβαν να διαφύγουν. 

Ακολούθησε η Κρήτη για την οποία ο Τσώρτσιλ δήλωσε ότι θα την υπερασπιστεί μέχρι της τελευταίας ρανίδας. 
Νέα Φυγή! 
Οι μεγαλειώδεις νίκες των Γερμανών αλεξιπτωτιστών οδήγησαν σε ταπεινωτική ήττα τους Άγγλους, οι οποίοι διέταξαν την εκκένωση των στρατευμάτων από την Κρήτη, που ολοκληρώθηκε στις 31 Μαΐου.

Ο Υπουργός Προπαγάνδας δόκτωρ Γκαίμπελς σημειώνει στο ημερολόγιό του: 
3 Ιουνίου 1941 (Τρίτη) Χθες: Τι όμορφη ημέρα: Η Κρήτη εκκαθαρίστηκε τελείως από τον εχθρό. Ένδοξα νέα. Τα ανακοινώνουμε τελετουργικά από το ραδιόφωνο. Προκαλούν βαθιά εντύπωση. Οι Εγγλέζοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα εκτός από το να λένε ηλίθιες αερολογίες. Χίλιες υπεκφυγές και δικαιολογίες. Δεν τους λυπόμαστε. Ο Τύπος και το ραδιόφωνο τους σφυροκοπούν χωρίς οίκτο. Γράφω ένα κοφτερό κύριο άρθρο, "Ο δοξασμός της υποχώρησης", πρώτο πράγμα! Τι ωραία ημέρα! Τι μεγαλειώδεις νίκες! Είναι κανείς απόλυτα ευτυχισμένος και χαίρεται που ζει.

Οι Άγγλοι πράγματι δεν μπορούσαν να πουν τίποτε εκτός από αερολογίες. Μια από αυτές τις αερολογίες εμφανίστηκε στην εφημερίδα ''DAILY MAIL'' λίγες ημέρες μετά και πιο συγκεκριμένα στις 9 Ιουνίου. Το άρθρο υπογράφει ανώνυμος ''ειδικός ανταποκριτής'' της από το Κάιρο. 
Με τίτλο: ''Ένας Έλληνας παίρνει την σημαία του στον θάνατο'' γράφει: 
Ο Κώστας Κουκίδης, Έλληνας στρατιώτης, φρουρούσε την ελληνική γαλανόλευκη σημαία επάνω στην Ακρόπολη στην Αθήνα, όταν μια ομάδα ένστολων Ναζί προχώρησαν προς αυτόν. “Τράβηξέ την κάτω” του είπαν “και ύψωσε αυτήν την σημαία με την σβάστικα”. Ο Κώστας αργά κατέβασε τα χρώματα της χώρας του. Σταμάτησε μια στιγμή με τα μάτια καρφωμένα στον Γερμανό αξιωματικό. Έπειτα τύλιξε την σημαία γύρω στο σώμα του και ρίχτηκε στις επάλξεις, από ύψος των 200 ποδών.







Καμιά άλλη πρωτογενής πηγή, ελληνική ή ξένη, δεν αναφέρει τίποτε για Κουκίδη, σημαία κ.τ.λ. Ήταν μια ''ηλίθια αερολογία'' όπως σημείωνε εύστοχα ο δρ. Γκαίμπελς, εμπνεύσεως του ανωνύμου συντάκτη της. Μάλιστα η εφημερίδα συνέχιζε τα παραμύθια στις αμέσως επόμενες σειρές, στις οποίες παρουσιάζε την Αθήνα σαν εξεγερμένη πόλη: 
"Μαθαίνω ότι γερμανικές περίπολοι στους δρόμους της Αθήνας έχουν διαταχθεί να χρησιμοποιούν χειροβομβίδες για να διαλύουν λαϊκές συγκεντρώσεις. Ο αρχηγός της Αστυνομίας και ο διοικητής της Χωροφυλακής διώχτηκαν επειδή απέτυχαν να διατηρήσουν την τάξη. Λέγεται ότι η Γκεστάπο δουλεύει σκληρά και ανάμεσα στους ανθρώπους που έχουν συλληφθεί είναι ο κ.Λαμπράκης, ιδιοκτήτης δύο αθηναϊκών εφημερίδων". 
Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη. ΟΥΤΕ ΠΟΤΕ ΥΠΕΣΤΑΛΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ (γεγονός που δήθεν οδήγησε τον Κουκίδη στην αυτοκτονία): "Περί την 10ην π.μ. υψώθη πρώτον η σημαία των ναζί με τον αγκυλωτόν σταυρόν, παραπλεύρως δε ταύτης η Ελληνική" (Δ. Γατόπουλου "Ιστορία της Κατοχής", Αθήναι 1946, σ.126).



Αθήνα, 1941, η σβάστικα και η ελληνική σημαία κυματίζουν πλάι-πλάι στην Ακρόπολη

Οι Γερμανοί δεν είχαν απολύτως καμία ανάγκη τέτοιας υπηρεσίας από Έλληνα φρουρό. Το πολυπληθές άγημά τους που το πρωί της 27ης Απριλίου έφτασε στον Παρθενώνα, παρουσία φωτορεπόρτερ και κινηματογραφιστών επικαίρων, ύψωσε τη σβάστικα χωρίς κανένα επεισόδιο.






Αναζητώντας τον ανύπαρκτο

Το ζήτημα του «ήρωα Κουκίδη!», του εύζωνα / πολίτη / στρατιώτη Κωνσταντίνου Κουκίδη, προσφερόταν για αντιναζιστική προπαγάνδα. Έτσι ερευνήθηκε επισταμένως από διάφορα ΜΜΕ. Στην εκπομπή της ΕΤ1, «Σαν Παραμύθι», στις 26 Απριλίου 2000, με παρουσιαστή τον δημοσιογράφο κ. Τάκη Σπηλιόπουλο, ο αρμόδιος αξιωματικός της -τότε ανακτορικής- φρουράς αποκλείει την ύπαρξη εύζωνα με το όνομα "Κωνσταντίνος Κουκίδης". «Αν ήταν στρατιώτης στους ευζώνους δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον ήξερα» δήλωνε ο τότε επιλοχίας των ευζώνων Ανδρέας Μαχιμάρης. 
Στην ίδια εκπομπή, ο αντιστρατήγος Ιωάννης Κακουδάκης, διευθυντής στη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού τόνιζε: «Διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρξε την περίοδο εκείνη στρατιώτης με το όνομα Κουκίδης Κωνσταντίνος. Στείλαμε έγγραφα σε όλες τις μονάδες, στο ληξιαρχείο, παντού. Πήγαμε στην Πλάκα να ζητήσουμε πληροφορίες. Πραγματική μαρτυρία ως σήμερα δεν έχει υπάρξει. Το ΓΕΣ έχει καταγράψει όλους τους φαντάρους κι όλους τους αξιωματικούς της περιόδου. Κάπου θα έπρεπε να ανήκει ο Κουκίδης. Ούτε εύζωνας υπήρξε ούτε ήταν φαντάρος. Όλα εξετάστηκαν». 

Τα φούμαρα των αντιναζιστών

''Τιμάμε τον Κουκίδη, παρά το ότι η ιστορική έρευνα δεν απέδωσε επιστημονική απόδειξη για την ύπαρξή του και για την πράξη του αυτή.'' Με τα λόγια αυτά, ο τότε Δήμαρχος Αθηναίων, Αβραμόπουλος, αποκάλυπτε στις 12 Οκτωβρίου 2000, τιμητική πλάκα στη μνήμη του «ήρωα Κουκίδη», στη βάση του ιερού βράχου της Ακρόπολης. Η απάτη σε όλο της το μεγαλείο! 



Η Αλήθεια

Κωνσταντίνος Κουκίδης υπήρξε, δεν ήταν βέβαια ούτε στρατιώτης ούτε εύζωνας και, άλλωστε, πέθανε το 1974. Το 1946 μάλιστα έβγαλε και βιβλίο για τη δικαιοσύνη επί κατοχής. 



Γεννημένος στην Ανατολική Θράκη το 1891, είχε δουλέψει σε μεγάλες εφημερίδες (Ελεύθερο Βήμα, Αθηναϊκά Νέα, Καθημερινή) και είχε κάνει χρόνια ανταποκριτής στο Παρίσι. Έγραψε αρκετά ιστορικά και άλλα έργα, φιλολογικά μελετήματα, ευθυμογραφήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, λαογραφικές και αρχαιολογικές πραγματείες  και τουριστικά ρεπορτάζ. Πέθανε γέρος σε ηλικία 83 ετών. 

Ο προαναφερθείς Αντιστράτηγος Ιωάννης Κακουδάκης, ίσως ο πλέον αρμόδιος για την υπόθεση «Κουκίδη» γράφει στο περιοδικό “Πόλεμος και Ιστορία”, τεύχος 47 (Δεκέμβριος 2001, σελ. 4)

''Τον Εύζωνα Κουκίδη δεν τον είδε κανένας ποτέ. Δεν βρέθηκε ποτέ η Σημαία. Δεν βρέθηκε ποτέ το πτώμα. Ψάξαμε παντού, όπου υπάρχει περίπτωση να υπάρχει το όνομα Κωνσταντίνος Κουκίδης. Στα νεκροταφεία, στα νεκροτομεία, στα ληξιαρχεία και στις συγκεκριμένες ημέρες δεν υπάρχει καμία εγγραφή. Από τους καταλόγους του ΟΤΕ και από όλα τα Ληξιαρχεία της Αττικής ψάξαμε για επιζώντες με αυτό το όνομα και ερευνήσαμε σχετικά. Μετά από όλα αυτά δεν υπάρχει καμία επίσημη τεκμηρίωση του συγκεκριμένου περιστατικού και αν το συγκεκριμένο πρόσωπο υπήρξε στην πραγματικότητα. Βέβαια καμία στρατιωτική υπηρεσία δεν μπορεί να χάσει κάποιο στρατιώτη της χωρίς να το ξέρει ή χωρίς να έχει γραφεί σε κάποια κατάσταση.

Στη ΔΙΣ ήλθε μέχρι και ο Ιατροδικαστής Αθηνών με το βιβλίο που είχε η υπηρεσία του τότε και κατέγραφαν όλες τις ιατροδικαστικές πράξεις -όλους τους νεκρούς- όπου δεν σημειωνόταν κανένας νεκρός στρατιώτης την περίοδο 27-30 Απριλίου 1941.

Να σημειώσω ότι η Προεδρική Φρουρά, τότε Ανακτορική Φρουρά, δεν έβαζε και δεν βάζει ποτέ φρουρούς στην Ακρόπολη.''

Κατόπιν τούτων... "Κουκίδης" όπως "Ηλένια"!



Ristorante Verona





Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ από τη Θούλη: ΧΙΤΛΕΡ



Συγγραφέας: Heinz A. Heinz
Εκδόσεις: Θούλη
Μετάφραση: Μαρία Αντωνάκη
Επιμέλεια: Μανώλης Στρατάκης
Σελίδες: 350
Έτος έκδοσης: 2017
ISBN: 978-618-5317-00-3
Μέγεθος βιβλίου: 15 X 23


Το βιβλίο του συγγραφέα και δημοσιογράφου Heinz A. Heinz ΧΙΤΛΕΡ (πρωτότυπος τίτλος Ο Χίτλερ της Γερμανίας) κυκλοφόρησε στην Αγγλία από τον εκδοτικό οίκο Hurst & Blackett, στην αγγλική γλώσσα, το 1934 και ακολούθως σε δεύτερη, εμπλουτισμένη έκδοση το 1938 (από την τελευταία έγινε και η μετάφραση του βιβλίου στα ελληνικά) και αποτελεί τη βασικότερη πηγή κάθε βιβλίου που γράφεται για τον Χίτλερ.

Η ιδιαίτερη αξία του βιβλίου, η οποία το διαφοροποιεί πλήρως και το καθιστά σαφώς ανώτερο από οποιοδήποτε άλλο που πραγματεύεται τη ζωή του Χίτλερ και την ιστορία του NSDAP, έγκειται στο ότι ο συγγραφέας βασίστηκε σε πρωτογενείς πηγές πληροφόρησης. Πράγματι, ο Heinz αναζήτησε και συνάντησε ο ίδιος πρόσωπα που είχαν έρθει σε επαφή και γνώρισαν καλά τον Χίτλερ σε διάφορες φάσεις της ζωής του: συμμαθητές του, συμπολεμιστές του στα χαρακώματα του Α΄Ππ, τη σπιτονοικοκυρά του, γείτονες, συντρόφους του –άνδρες και γυναίκες– από τα πρώτα του βήματα, από το 1919, στην πολιτική, συμπεριλαμβανομένου του Άντον Ντρέξλερ, ιδρυτή του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος, ακόμη και τον δεσμοφύλακά του στο Λάντσμπεργκ. Οι άνθρωποι αυτοί περιγράφουν τον Χίτλερ, όπως οι ίδιοι τον γνώρισαν πολύ πριν γίνει Καγκελάριος της Γερμανίας, είτε στον πόλεμο, είτε στις πρώτες εθνικοσοσιαλιστικές συγκεντρώσεις, είτε στο Πραξικόπημα του Μονάχου, αλλά και την πορεία του NSDAP προς την εξουσία. Όλων αυτών οι αναμνήσεις ήταν ακόμη ζωντανές γύρω στο 1932-1933 που τους συνάντησε ο Heinz, και ζωντανές, συναρπαστικές και κάποιες φορές συγκινητικές είναι οι αφηγήσεις τους, τις οποίες ο συγγραφέας παραθέτει αυτούσιες.

Έτσι, ο αναγνώστης αποκτά πολύτιμες πληροφορίες για την πορεία του Αδόλφου Χίτλερ, από τη γέννησή του ως την κατάληψη της εξουσίας, αλλά και για τα μέτρα που έλαβε για την εδραίωση ενός εθνικολαϊκού κράτους ως το τέλος του 1938, πραγματικά από πρώτο χέρι και χωρίς τα, καθιερωμένα μετά το 1945, σχόλια που συσκοτίζουν την ιστορική αλήθεια και προκαλούν σύγχυση. Συγχρόνως, εφοδιάζεται με γνώσεις για σημαντικά ιστορικά γεγονότα όπως είναι το Πραξικόπημα του Μονάχου του 1923, η απελευθέρωση των Σουδητών Γερμανών το 1938 κ.ά. Ο ίδιος ο συγγραφέας ήταν παρών με την ιδιότητά του τού δημοσιογράφου στην είσοδο του Χίτλερ αλλά και των γερμανικών στρατευμάτων στην Αυστρία αλλά και κατά την απελευθέρωση των Γερμανών της Σουδητίας, και περιγράφει και τη δική του εμπειρία.

Το βιβλίο θεωρείται, ακόμη και από αυτούς που δεν συμμερίζονται τη μη εχθρική του προσέγγιση στον Χίτλερ (όπως ο ιστορικός Bob Carruthers), «εξαιρετική πηγή» και «θησαυρός πρωτογενούς υλικού».



RV 

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Εκπαίδευση για τον Αγώνα



Αδόλφου Χίτλερ

   Το κίνημα πρέπει κατ’ αρχήν πρέπει να εκπαιδεύσει τα μέλη του με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αντιμετωπίζουν τον αγώνα σαν μια άσκοπη επινόηση αλλά σαν τον ίδιο τον σκοπό τους. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβούνται την εχθρότητα των αντιπάλων τους, αλλά πρέπει να αισθάνονται ότι είναι η προϋπόθεση για τη δική τους ύπαρξη. Δεν χρειάζεται να αποφεύγουν το μίσος των εχθρών του εθνισμού και της κοσμοθεωρίας μας και τις εκδηλώσεις τους, αλλά πρέπει να τις επιθυμούν. Στις εκδηλώσεις αυτού του μίσους βρίσκονται τα ψέματα και οι συκοφαντίες.
    Όποιος δεν δέχτηκε επίθεση από τις εβραϊκές εφημερίδες, δεν συκοφαντήθηκε και δεν εξυβρίστηκε, δεν είναι ένας καλός Γερμανός και ούτε αληθινός Εθνικοσοσιαλιστής. Το καλύτερο κριτήριο της αξίας της συμπεριφοράς του, για την ειλικρίνεια της πίστης του και για τη δύναμη της θέλησής του είναι η εχθρότητα που εισπράττει από τον θανάσιμο εχθρό του λαού μας.
    Στους οπαδούς του κινήματος, και σε ευρύτερη έννοια σε ολόκληρο το λαό, πρέπει να τονίζουμε ξανά και ξανά ότι οι Εβραίοι και οι εφημερίδες τους πάντα ψεύδονται και ότι ακόμη και μια περιστασιακή αλήθεια προορίζεται μόνο για την κάλυψη μιας μεγαλύτερης απάτης και επομένως είναι και η ίδια ένα προμελετημένο ψεύδος. Οι Εβραίοι είναι οι μεγάλοι δάσκαλοι του ψεύδους, και το ψέμα και η εξαπάτηση είναι τα όπλα του στον αγώνα.
    Κάθε εβραϊκή συκοφαντία και κάθε εβραϊκό ψέμα είναι μια ουλή τιμής στο σώμα των μαχητών μας.
    Αυτός που βλασφημούν περισσότερο, είναι πιο κοντά σε μας, και αυτόν που μισούν θανάσιμα είναι ο καλύτερος φίλος μας.          
    Όποιος πάρει μια εβραϊκή εφημερίδα το πρωί και δεν βλέπει τον εαυτό του να συκοφαντείται από αυτήν, δεν χρησιμοποίησε ωφέλιμα την προηγούμενή του μέρα· γιατί εάν το είχε κάνει θα τον συκοφαντούσε, θα τον διέσυρε, θα τον εξύβριζε, θα τον κακολογούσε, θα τον δυσφημούσε. Και μόνο όσοι πολεμούν αποτελεσματικότατα αυτόν τον θανάσιμο εχθρό του έθνους μας και ολόκληρης της Αρίας ανθρωπότητας και του Αρίου πολιτισμού μπορούν να περιμένουν ότι θα δουν τις συκοφαντίες αυτής της φυλής και τον αγώνα αυτού του λαού να στρέφονται εναντίον τους.
    Όταν αυτές οι αρχές περάσουν στη σάρκα και το αίμα των οπαδών μας, το κίνημα θα γίνει ακλόνητο και ανίκητο.

Απόσπασμα από το βιβλίο ''Ο Αγών μου''

Πηγή: The Stormtrooper 

RV

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι η θρησκεία



Paul Joseph Goebbels (16 Οκτωβρίου 1928)

''Τι είναι σήμερα ο χριστιανισμός; Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι η θρησκεία. Μας λείπει μόνο κάποια θρησκευτική μεγαλοφυΐα, που να αντικαταστήσει τις υπάρχουσες παλιές χρήσεις με νέες μορφές. Μας λείπουν τα τελετουργικά. Ο Εθνικοσοσιαλισμός πρέπει να είναι για πάντα η κρατική θρησκεία των Γερμανών. Το κόμμα μου είναι η εκκλησία μου, και πιστεύω, ότι μπορώ να υπηρετήσω καλύτερα τον Κύριο, αν εκτελέσω την θέλησή Του και ελευθερώσω τον καταπιεσμένο λαό μου από τις αλυσίδες της σκλαβιάς. Αυτό είναι το Ευαγγέλιό μου.'' 

RV

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

ΟΙ ΒΑΛΚΥΡΙΕΣ ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΙΝΕΣ



Μελέτη αποδεικνύει ότι οι Βίκινγκ Βαλκυρίες 
δεν ήταν αποκύημα φαντασίας

Η ανάλυση γενετικού υλικού από έναν τάφο Βίκινγκ των μέσων του 10ου αιώνα μ.Χ. επιβεβαιώνει για πρώτη φορά ότι -μερικές τουλάχιστον- γυναίκες πολεμούσαν δίπλα-δίπλα στην πρώτη γραμμή με τους άνδρες, καθώς το DNA έδειξε ότι ο θαμμένος πολεμιστής ήταν στην πραγματικότητα πολεμίστρια και μάλιστα, όπως φαίνεται, υψηλού βαθμού στην πολεμική ιεραρχία. 


Έτσι, η «Επέλαση των Βαλκυριών» που εμπνεύσθηκε ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, τελικά δεν ήταν μόνο φαντασία.

Ερευνητές των Πανεπιστημίων της Ουψάλα και της Στοκχόλμης, με επικεφαλής τον καθηγητή του Τμήματος Βιολογίας Ματίας Γιάκομπσον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό φυσικής ανθρωπολογίας American Journal of Physical Anthropology, μελέτησαν δείγμα DNA από έναν σκελετό που είχε βρεθεί σε έναν από τους πιο γνωστούς τάφους Βίκινγκ, ο οποίος είχε έλθει στο φως κοντά στη σουηδική πόλη Μπίρκα στη δεκαετία του 1880.

Ο πολεμιστής (που τελικά αποδείχθηκε πολεμίστρια) είχε ταφεί μαζί με τα πολλά όπλα του (ξίφος, τσεκούρι, δόρυ, βέλη, μαχαίρι, ασπίδες), καθώς και δύο άλογα. Εδώ και καιρό υπήρχαν υποψίες ότι επρόκειτο για σκελετό γυναίκας, αλλά επειδή ο τάφος είχε όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός υψηλόβαθμου Βίκινγκ πολεμιστή, οι επιστήμονες αναγκαστικά δέχονταν ότι επρόκειτο για άνδρα.

Έως ότου, χάρη στη συνεργασία των αρχαιολόγων με τους αρχαιογενετιστές, το DNA «μίλησε» και αποκάλυψε το πραγματικό φύλο. Ο σκελετός είχε δύο χρωμοσώματα Χ και κανένα Υ, συνεπώς δεν προερχόταν από άνδρα.


«Αυτή είναι πρώτη επίσημη και γενετική επιβεβαίωση ότι υπήρχαν γυναίκες Βίκινγκ πολεμίστριες», δήλωσε ο Δρ Γιάκομπσον.

Αποδεικνύεται έτσι ότι ο πόλεμος δεν ήταν αποκλειστική ενασχόληση των ανδρών στους Βίκινγκ. Οι γυναίκες όχι μόνο πολεμούσαν, αλλά κατείχαν και ανώτερα αξιώματα στο πεδίο της μάχης. Αυτό εκτιμούν οι ερευνητές, επειδή -εκτός από όπλα και άλογα- η νεκρή είχε ταφεί μαζί με ένα επιτραπέζιο «παιγνίδι», το οποίο πιθανότατα χρησιμοποιούσε η Σκανδιναβή αμαζόνα για να εξασκείται στη στρατηγική και στις τακτικές μάχης ενάντια στους αντιπάλους, όταν οδηγούσε τα στρατεύματα στη μάχη.

«Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια Βαλκυρία από τις σάγκες, αλλά με έναν πραγματικό στρατιωτικό ηγέτη, που συμβαίνει να είναι γυναίκα», δήλωσε η ερευνήτρια Σαρλότ Χεντεστίρνα-Γιόνσον.

«Οι γραπτές πηγές αναφέρουν γυναίκες πολεμίστριες περιστασιακά, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουμε πραγματικά βρει πειστικές αρχαιολογικές ενδείξεις για την ύπαρξή τους», ανέφερε ο καθηγητής αρχαιολογίας Νιλ Πράις της Ουψάλα.

RV

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

Μιγκέλ Σερράνο (1917-2009) -100 χρόνια από τη γέννησή του


 


από το βιβλίο του "Αδόλφος Χίτλερ, ο τελευταίος Αβατάρ" 
   

  «Γιατί» με ρωτούν «βάζεις σε κίνδυνο τη συγγραφική δουλειά μιας ολόκληρης ζωής; Μήπως, δεν γνωρίζεις ότι όλες οι εκδοτικές εταιρείες του κόσμου βρίσκονται στα χέρια Ιουδαίων; Και τώρα που τα βιβλία σου μεταφράζονται στα γερμανικά, στα αγγλικά και σε άλλες γλώσσες και διαβάζονται σε τόσες χώρες, εσύ γράφεις ανοιχτά υπέρ του Χίτλερ και του εσωτερισμού του; […] Θέτεις σε κίνδυνο όχι μόνο το έργο σου αλλά και την ίδια τη ζωή σου…» 

      Έτσι μου μίλησαν οι φίλοι, οι συγγενείς, ακόμα και οι εχθροί μου. Γιατί έτσι μιλούν σήμερα οι άνθρωποι. Αυτή είναι η φωνή των καιρών μας. Μα εγώ δεν ανήκω σε αυτούς τους καιρούς, ούτε σε αυτόν τον κόσμο, ούτε σε αυτές τις ημέρες […] Δεν φοβάμαι να χάσω τα πάντα, ακόμα και τη ζωή μου[…] Διότι είμαι ένας από αυτούς που έχουν μιλήσει με τους Θεούς[…] Είμαι πιστός στις δόξες της νύχτας, στο φως μιας Χρυσής Εποχής, στους ήρωες, στους φίλους μου, στον θρύλο, στο όνειρο, στον μύθο[...]

    Έχω εντοπίσει τις οικογενειακές μου ρίζες πρώτα στη Χιλή και έπειτα στο βόρειο τμήμα της Ισπανίας, στην επαρχία Αστούριες της Γαλικίας, «εκεί όπου ούτε οι Μαυριτανοί, ούτε οι Ιουδαίοι έχουν πατήσει». Από εκεί προέρχομαι. Στο οικογενειακό μου δέντρο βλέπω μόνο Κέλτες και Βησιγότθους, και για την ακρίβεια περισσότερους Βησιγότθους παρά Κέλτες […]

    Το όνομά μου είναι Σερράνο. Αυτή η λέξη σημαίνει: οροσειρά, βουνό. Γεννήθηκα κοντά στα βουνά της πατρίδας μου και έχω αγαπήσει τις ψηλότερες κορφές[…]. Έτσι μεγάλωσα, λοιπόν, σαν ένας «αγνός τρελός», ανάμεσα στα άγρια δάση της πατρίδας μου στον νότο του κόσμου, στον Νότιο Πόλο[…]


    Μόνο σε έναν, στον Χίτλερ, συσσωρεύεται η ανώτερη δύναμη του Υπερβόρειου Αρχέτυπου, του Θεού […]

    Πέθαινα μαζί με κάθε έναν σύντροφο που πέθαινε! Αναζήτησα επίσης σε όλον τον κόσμο τους συντρόφους που επέζησαν και τους συνόδευσα μέχρι την τελευταία τους πνοή, όπως τον Έζρα Πάουντ, όπως τη Σάβιτρι Ντέβι.[…]

    Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο Μεγάλος Πόλεμος των Κόσμων. Όποιος βλέπει αυτόν τον πόλεμο σαν έναν ακόμη πόλεμο, ή τον συγκρίνει με τον Α΄ Παγκόσμιο, δεν έχει καταλάβει τίποτα. Όλοι οι πόλεμοι που είχαν λάβει χώρα μέχρι τότε ήταν απλώς μια προετοιμασία για αυτόν τον Μεγάλο Πόλεμο. Και οι πόλεμοι που θα ακολουθήσουν σε αυτόν τον πλανήτη δεν θα είναι παρά η συνέχειά του[…]

    Ο Μεγάλος Πόλεμος δεν έχει ακόμα τελειώσει· η τελευταία λέξη δεν έχει ακόμα ειπωθεί. Η Τελευταία Στρατιά θα είναι αυτή του Χίτλερ…

Ristorante Verona


Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017

Ενάντια στη δειλία και στο ψέμα



Σύντροφοι από τον Αργοσαρωνικό, τον Πειραιά και την Αθήνα προχώρησαν σε αφισοκόλληση και αναγραφή συνθημάτων στο Αγκίστρι την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου.

Τα συνθήματα ήταν:
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΜΟ
SMASH CULTURAL MARXISM
Ο ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Η δράση για τη διάδοση του Εθνικοσοσιαλισμού συνεχίζεται.



















               


 



RV